Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Blaðsíða 57

vera viðstaddan ásamt nefndinni þeg-
ar þessi sambreyskingur er henni
sýndur. Hlutverk þessa enska nó-
boddýs er að gera tillögur því aldrei
mundi írsk nefnd hlusta á það sem
írskur maður hefur til málanna að
Ieggja. Erlendi sérfræðingurinn lætur
heldur ekki á sér standa að kveða
upp þann dóm, að myndin sé allgóð
en væri þó betri ef verulega væri
klippt framanaf henni — vitaskuld
er því samsinnt án allra málaleng-
inga og þannig losnar verkið við
mestallt það sem ferðamálamennirnir
höfðu tii hennar lagt en eftir stóð
hugmynd höfundarins að mestu ó-
skert.
Og það verð ég að segja að fram-
kvæmd þessarar myndar er fyllilega
þess virði að fyrir hana hafi verið
beitt dálítilli hvítalygi. Að frátalinni
byrjuninni er verkið eitt samfellt ljóð
í myndum, og þvílíkar myndir, því-
lík meðferð á litum, mér er til efs að
landslag hafi nokkurn tíma fengið
aðra eins túlkun í kvikmynd:
l'ar finn ég ró, og hvíldin sem linígur mild
og góð
seytlar hægt úr morgunþokunnar dögg og
hreiðurkvaki;
þar glitrar næturkyrrð, og meðan kulnar
dagsins glóð
er kvöldið fullt af smáu vængjablaki.
Þessar og aðrar hendingar skálds-
ins rísa hér upp í nýju og fersku
formi, geðbrigði skáldsins eru rakin
Með írsku. kvikmyndajólki
til landsins og túlkun landslagsins
beygð undir geðbrigði skáldsins. Hér
hefur verið gert frábært kvikmynda-
Ij óð og það á dögurn hinna prósaísku
mynda.
Þessi mynd, Yeals Country, hefur
nú þegar fengið margháttaða alþjóð-
lega viðurkenningu: Fyrstu verðlaun
á kvikmyndahátíðinni í Berlín og
Oscarverðlaunin nú í sumar m. a.
Og þegar rætt er við höfundinn, þenn-
an hægláta mann, sem kominn er
heim frá yfirfljótandi möguleikum
hins stóra heims til að vinna þar í
næsta óbærilegum skilyrðum verður
manni fljótlega ljóst að það er engin
tilviljun að fyrsta verkefni hans er
einmitt þjóðskáldið Yeats, sem var
einn af stofnendum Abbey-Ieikhúss-
ins og bar frægð írlands um víða
veröld. Eg greini honum frá því að
ég hafi viða orðið var við nagg og
óánægju með starfsemi írska sjón-
varpsins. Hann vill ekki taka mjög
undir það, undirstrikar að írskt sjón-
varpsfólk sé réttilega stolt af því að
eiga þá stöðina sem státar af hæstu
hlutfalli innlends efnis í dagskrá sinni.
Irar séu þjóð með yfirgnæfandi og
næstum þrúgandi bókmenntahefð og
leikhúss, eina viðleitni hins opinbera
til afskifta af kvikmyndum hafi ein-
mitt verið mörkuð af þessu þar sem
óhemju fé hafi verið veitt í stúdíó-
byggingu í félagi við einkaspekúlanta
með það fyrir augum að erlendir að-
ilar fengju áhuga á því að kvikmynda
47