Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Blaðsíða 81

þangað til hann fór til háskólans 1787.
Lauk lögfræðiprófi 1790 og var sama sumar
veitt Húnavatnssýsla. Var þar þangað til
landsyfirrétturinn var stofnaður og bjó á
Ceitaskarði til vors 1801. Þá fhittist hann
til Reykjavíkur en fór fljótlega þaðan að
Brekku á Alftanesi þar sem hann bjó upp
frá því. Var 2. nteðdómari (assessor) til
1817, 1. meðdómari 1817—34 en síðan
dómstjóri. Gegndi ýmsum öðrum virðingar-
stiiðum um skeið og fékk margvíslega við-
urkenningu fyrir makalausa drottinholl-
ustu, ekki sízt eftir Jörgensens-ævintýrið
1809. Var hins vegar lítill vinur Stephen-
sensættarinnar. „Hann var maður mjög
þjóðhollur og kemur það víða fram í bréf-
um, og að ýmsu hugsjónamaður, en honum
veitti erfitt að gera grein fyrir skoðunum
sínum munnlega; sjálfur segist hann í
bréfum hafa elzt um aldur fram."1 —
Var tvíkvæntur; fyrri kona hans var Guð-
rún Þorláksdóttir frá Húsavík. Síðari kona
hans og móðir barna hans er upp komust
var Sigríður Gísladóttir frá Odda. (1)
(2) (4) (5)
Jón Eiríksson (31. ág. 1728—29. marz
1787) konferenzráð.
í 1. bindi: „Um Sallt-giörd ... (61—75
bl.)“.
-— „Urn Hvala-veidi ... (143—161 bl.)“.
I 2. bindi: „Um Marsvína-rekstr ...
(73—96 blads.)“.
I 3. bindi: „Nockrar hugvekiur um Veidi
og Verkun á Laxi, Sílld og ödru siófangi
... (86—121 bl.)“.
1 6. bindi: „Stutt og einfölld Avísan um
at fá Drucknada og Helfrosna til Lífs aptr
... (199—233 bls.)“.
Fæddur á Skálafelli í Suðursveit, sonur
hjónanna Eiríks Jónssonar bónda og Stein-
unnar Jónsdóttur frá Hofi í Oræfum. Var
í Skálholtsskóla 1743—44 og þá svo að-
þrengdur sökum fátæktar að næst gekk
Fyrstu ísltnzku tímaritin II
lífi hans og heilsu. Hélt þeim við svelti
sem ekki gátu drýgt kost sinn af eigin
fiingum. Lagðist Jóni það til að Ludvig
Harboe visitator tók hann með sér utan, og
lauk hann stúdenlsprófi í Þrándheimi 1748.
Lögfræðipróf tók hann í Kaupmannahöfn
1758. Gegndi margs konar trúnaðar- og
virðingarstöðum, og um eitt skeið réð hann
rniklu um afgreiðslu íslenzkra mála í rentu-
kammerinu, einkmn á stjórnartíð Guld-
hergs 1772—84. Afkastamikill rithöfundur
og útgefandi á verkum annarra. Er mikið
prentað eftir liann en einnig talsvert í
handritum. — Var kvæntur danskri konu
og eru afkomendur þeirra allir erlendis,
enda kom Jón aldrei til Islands eftir brott-
fiirina þaðan með Harboe sumarið 1744.
(1) (4) (5) (10)
Jón (Jónsson) Espólín (22. okt. 1769—
1. ág. 1836) sagnaritari og sýslumaður.
í 12. bindi: Tvö ljód þýdd (bls. 243—
44). Höfundar ekki getið.
Fæddur á Espihóli, sonur Jóns Jakobs-
sonar sýslumanns og konu hans Sigríðar
Stefánsdóttur, systur Olafs stiftamtmanns
og ekkju Þórarins Jónssonar sýslumanns.
Var Jón því hálfbróðir Þórarinssona, Stef-
áns amtmanns og Vigfúsar sýslumanns á
Illíðarenda. Lauk stúdentsprófi 1788 hjá
Þorkeli Olafssyni dómkirkjupresti á Hól-
um, og lagaprófi í Kaupmannahöfn 1792.
Sýslumaður í Snæfellsnessýslu 1792—96,
Borgarfjarðarsýslu 1796—1802 og Skaga-
firði 1802—25, er hann fékk lausn sökum
heilsubrests. Nyrðra hjó hann á Flugtimýri,
Viðvík og Frostastöðum. — Árbækur Jóns
sem Bókmenntafélagið gaf út á árunum
1821—55 eru ótrúlegt afrek á sínum tíma;
en langtum fleira liggur þó eftir Jón,
prentað og óprentað, frumsamið og þýtt,
bundið mál og óbundið. — Kvæntur var
hann Rannveigu Jónsdóttur frá Vatnshorni
í Haukadal. (1) (2) (4) (5) (11)
71