Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Page 95

Fyrstu íslenzlcu tímaritin II
Biiscliing. Var megniS af þeim þýtt af Guð'-
mundi Þorgrímssyni, en niðurlagið af
Sveini Pálssyni eftir fráfall sr. Guðmundar.
Biisching var afkastamikill rithöfundur
í sérgreinum sínum, enda áhugasamur
fræðslustefnumaður. M. a. var hann braut-
ryðjar.di á sviði forsögulegra rannsókna í
Þýzkalandi. Hann starfaði um eitt skeið
í Danmörku, en síðast var iiann prófessor
í Berlín. f 1) (3)
Johannes Ewald (1743—81), danskt skáld.
I 8. bindi: „Ulleggíng af Jóh. Ewalds
Draumi um Milsteri Luckunnar (bls. 240—
70).“ — Þýtt af Jóni Johnsoníusi.
1 10. bindi: „Ewalds Vísa (Kong Christ-
ian stod ved höien Mast)“ Bls. 275—76. —
Þýtt af ónafngreindum ritara.
Ewald er talinn eitt fremsta ljóðskáld
Dana á átjándu öld, en eins og kunnugt er
var fræðslustefnan ekki góður jarðvegur
fyrir ljóðskáld. En Ewald stóð komandi
tiinuin ef til vill öllu nær en samtíð sinni,
var meira á vaidi tilfinninga en skynsemi.
Ekki spillti ]iað fyrir minningu hans eftir
á, þótt það væri honum sjálfum skiljan-
lega fjötur um fót, að hann var drykkfelld-
ur og reikull í ráði. (1)
Christian Garve (1742—98), þýzkur heim-
spekiprófessor.
I 9. bindi: „Tilraun um Cáfna-Próf;
snúit af þyzku af Benedict Gröndahl (bls.
231—262).“ — „... finnz prentad í Neue
Bihliothek der schönen Wissenschaften und
des freyen Kiinste 8da bindini, llta og 2ru
hepti, fyrir árit 1769, med titli þessum:
Versuch úber die Prúfung der Fahigkeiten;
sídan hefur þess vídfrægi höfundr, Ilra.
Christián Garve, Prófessor í Heimspekinni
í Leipzig, útgefit þar samastadar 1779, med
ödrum smáritum sínum, dregnum út úr
tédu Neue Bibliothek der schönen Wissen-
sehaften."
Garve var prófessor í Leipzig mest allan
starfsaldur sinn. Þjóðverjar telja hann einn
af helztu friimkvöðlum fræðslustefnunnar
í hópi heimspekikennara sinna. (3)
James Home (1760—1844), skozkur
læknisfræðiprófessor.
I 12. hindi: „Dr. Jacob Homes Próf-rit
um Skyrbiúg, útgéfit í Edinborg 1781, og
nú á Islendsku snúit af Jóni Sveinssyni
Landphysico (bls. 150—172).“
Ilome varð ungur prófessor í læknisfræði
við Edinborgarháskóla og naut þá fágætra
vinsælda hjá stúdentum. En 1822 lét hann
pólitíska samherja sína (torya) troða sér
í prófessorsstöðu í eðlisfræði, og því starfi
reis hann aldrei undir. Eina ritverkið frá
hans hendi sem prentað var er það sem
félagsritin fluttu: „Deserlatio ... de Scnr-
huto.“ Kom það út í Edinborg 1781. (2)
Quintus Horatius Flaccns (65 f. Kr.—8.
e. Kr.), rómverskt skáld.
í 9. bindi: „Hórati IXda Oda. -— Lihr.
Carin. 3io. Donec gratus eram tibi.“ Bls.
284—86. — Þýðanda ekki getið.
Horatius eða Hóras var leysingjasonur.
Listvinurinn kunni Maecenas kom honum
á framfæri við Ágústus keisara, og er óhætt
að segja að hann sé eitt kunnasta skáld
hinna rómversku gullaldarbókmennta. Enn
þann dag í dag læra fáir svo lítið í lalínu,
ef þeir nasa af henni á annað borð, að þeir
lesi ekki fáeinar óður eftir Ilóras. (3) (4)
Hans Jacob Lindal (1763—1812), dansk-
ur héraðsfógeti.
I 12. bindi: „Þegn-skylda Almúgans á
Islandi, edr árligar Skyldu-greidslur og
Qvadir. Prenlad á Dönskn í Kaupmanna-
liöfn árit 1788, en nú íslendskud af B. E.“
(Bjarna Einarssyni). Bls. 82—131.
Um skeið starfaði Lindal á Islandi. Segir
Forfatterleksikon eftir Ehrencrone-Múller
85