Tímarit Máls og menningar - 01.11.1974, Qupperneq 11

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR . 35. ÁRG. . 1.-2. HEFTI . NÓV. 1974
Vér íslendingar höfum nú síðustu mánuðina átt á bak að sjá nokkrum mestu
snilldarmönnum og andlegum leiðtogum þessarar aldar, skáldum, fræðimönn-
um, spekingum. Tveir miklir öldungar íslenzkra bókmennta hafa nýlega
kvatt oss með stuttu millibili, Sigurður Nordal og Þórbergur Þórðarson.
Skáldið góða, Guðmundur Böðvarsson, lézt í vor. Við alla þessa menn stendur
Mál og menning í sérstakri þakkarskuld, án þeirra hefði starfsemi félagsins
ekki náð því risi sem raun varð á, og sama er einnig að segja um Björii
Franzson og Asgeir Hjartarson, sem létust í sumar. Mál og menning og
Heimskringla gáfu út bækur eftir alla þessa menn, og munu sumar þeirra
bóka vissulega seint fyrnast. Fjórir þessara manna áttu lengi sæti í félagsráði
Máls og menningar, einn þeirra, Sigurður Nordal, var í stjórn félagsins um
tíu ára skeið og lagði þar á tímabili meira af mörkum til stuðnings félaginu
í daglegri önn þess, en flestum mun kunnugt. Þessara manna verður án efa
allra minnzt sérstaklega í Tímaritinu, að sinni verður ekki gert annað en að
nefna nöfn þeirra með virðingu.
Einkennileg tilviljun er það, að tveir svo sérstæðir menn sem Þórbergur
Þórðarson og Sigurður Nordal skuli hverfa úr hópi lifenda svo að segja sam-
tímis. Samskipti þeirra eru saga út af fyrir sig, og verður hún sjálfsagt rakin
síðarmeir. Þeir munu hafa verið harla ólíkir menn bæði að upplagi og mót-
un, en þeir kunnu alla tíð að meta hvor annan. Vel kann að vera að þar hafi
mætzt einlyndið og marglyndið, sem Sigurður Nordal bjó einusinni til kenn-
ingu um, og hafi hvort fagnað öðru. Þórbergur Þórðarson mun hafa verið
vandfýsinn um menn, og hefur ef til vill ekki haft þvílíkan áhuga á mönnum
sem Sigurður Nordal. En ævinlega var auðheyrt á Þórbergi að maðurinn
Sigurður Nordal fullnægði vandfýsni hans. Sigurð Nordal má víst telja
einn af guðfeðrum Bréfs til Láru, sbr. eftirmála hans við þriðju útgáfu, og
Sigurður er sá maður sem Þórbergur kallar „einn af gáfuðustu kunningjum“
1