Tímarit Máls og menningar - 01.11.1974, Side 53

Bréf til Theodðru Thoroddsen
hana sest. Eg hefi öðru að sinna nú en skáldskapnum - því miður. Því þar
er allt mitt yndi.
Annars líður mér vel. Mínar sorgir eru svo lítilfjörlegar að mér ber ekki
að mögla. Ég er vongóður þegar öllu er á botninn hvolft - og dægurflugurn-
ar og smáóþægindi fyrirlít ég.
Ég býst við að koma suður einhvern tíma í febrúar eða mars, ef ég fæ
sjóferð. Ekki er nú laust við það, að ég renni huganum stundum suður yfir
fjöllin þegar mig langar til að skemmta mér og njóta lífsins. Það er frekar
dauft og drungalegt sveitarfólk mitt, yfir veturinn. Hver hýrir heima á rúmi
sínu, sumir hugsa um peninga, sumir um eitthvað annað - en sumir um ekki
neitt. En þegar vorar, þá spriklar æskan og heilbrigðin í öllum. Mér þykir
vænt um sveitafólkið, hvernig sem það er. Þess besta, sem ég hefi notið hefi
ég notið við brjóst íslensku sveitamenningarinnar.
Þegar ég kem suður megið þér vera vissar um það, að ég ber að dyrum
hjá yður. Þá leysi ég kannske frá skjóðunni — ef ég þá held að í henni sé
nokkuð sem boðlegt er. Þetta skólanám hvílir annars á mér eins og mara.
Ég held ég kikni undir því - ef til vill þó ekki.
Verst að mér finnst það gera mig heimskari - ég mætti þó síst við því.
Er Sjöfn ekki dásamlegt rit?
Nóbelsverðlaun - eða hvað?
Dr. vantar ekki viljann. - Sleppum því. „Stögunarvísurnar“ hennar 01-
afar Andrésd. eru smellnar - þó þær ekki sýni með fínleika sínum að þær
séu af sömu móðir bornar og þulurnar góðu.
Ég hefi barið saman nokkrar ferskeytlur núna síðan vetraði og skal ég nú
lofa yður að heyra - þó ekki séu þær raunar ferðafærar. Þér megið sjá allar
stökur mínar og ljóð - þó ég feli ýmislegt af slíku tagi fyrir sumum.
Einn ég vakti í alla nátt
með æsku-rjóðar kinnar,
ég var að hlusta á hjartaslátt
hamingjunnar minnar.
Þá hefur Dabba liðið vel. En hann er þannig af guði gjörður að vera eitt í
dag og annað á morgun - er ekki best að segja sannleikann í þetta skipti?
Útlægur, um eyðilönd
einn ég hljóður ráfa,
síðan að mín sólskinsströnd
sökk í hafið bláa.
43