Tímarit Máls og menningar - 01.12.1979, Síða 31

Stóra stökkið afturábak
eign“ tekið upp i merkingunni ríkiseign. I einni ályktuninni segir svo: „Þar sem
verksmiðjurnar eru i eigu rikisins, þá felst afstaða verkamannanna til verk-
smiðjanna nánast í afstöðu verkamannanna til ríkisins." Tilgangur þessa
froðusnakks er að leiða fram þá röksemd að þar sem verkamennirnir ráði ríkinu
og ríkið ráði verksmiðjunum, þá ráði verkamennirnir einnig verksmiðjunum.
Með þessu er þeim móthverfum sem skapast á breytingarskeiðinu yfir í sósíal-
ismann (og Lenín benti á 1921) afneitað. Verkamennirnir eiga einungis að hlýða
yfirboðurum sínum, því yfirboðararnir eru þeir sjálfir! Tilvalin röksemdafærsla til
þess að verja hagsmuni ríkis-borgarastéttarinnar! Til þess að sýna hversu
lögformlegur (og þar með and-marxískur) skilningur hinna nýju valdhafa er á
hugtakinu „sósíalísk eign“ mætti taka tilvitnun úr grein eftir Hsueh Muchiao,
sem birtist i Peking Review nr. 52,1977, en þar gengur hann svo langt að segja að
ríkinu hafi nægt að breyta sumum kapítaliskum einkafyrirtækjum í blönduð
fyrirtæki með því að fjárfesta i þeim, útvega þeim hráefni og koma framleiðslu
þeirra á markað og setja einhverja fulltrúa sína til þess að reka þau. Þannig hafi
verið hægt að gera þessi fyrirtæki „sósíalísk að þrem fjórðu hlutum“. Þetta er
algjör skrípamynd af marxisma og lýsir nokkuð vel þeim ,,marxisma“ sem
núverandi forysta kínverska kommúnistaflokksins ástundar.
Hugmyndir endurskoðunan 'tnnanna um hlutleysi vísindanna og tcekninnar. Eitt af
hinum hugmyndafræðilegu bakföllum nýju endurskoðunarsinnanna í forystu
kinverska kommúnistaflokksins eru hugmyndir þeirra um „hlutleysi“ visinda
og tækni. Þannig neita þeir því að það fari eftir ríkjandi stéttaafstöðu hvernig
vísindin og tæknin þróast og að notkun ákveðinnar tæknimenningar hafi i för
með sér ákveðin stéttarleg áhrif. Þetta á þó augljóslega við um þróun tækni-
menningar heimsvaldarikjanna. Það er ekki einfaldlega hægt að taka vestur-
lenska tækni beint i þjónustu sósíalismans, það þarf einnig að umbreyta henni,
og þetta sýndi menningarbyltingin glögglega fram á. En í dag er það gleymt.
Lengst gengur þetta þegar kapítalísk rekstrarhagfræði er talin til hlutlausra
vísinda, eins og gerðist á 15. ráðstefnunni um Höfuðafstceðumar tíu, þar sem þvi
var lýst yfir að nauðsynlegt væri að halda í það sem sé „vísindalegt“ í „hinni
þróuðu tækni kapitalisku landanna“ hvað varðaði „stjórnun og rekstur fyrir-
tækja“. Þessi framsetning gengur út frá því að kapítalísk rekstrarhagfræði
tilheyri heimi hlutlausra vísinda og að verkalýðsstéttin geti stýrt framleiðslueining-
um sínum á sama hátt og kapítalískum fyrirtcekjum er stjðrnað.
Núverandi forysta kínverska kommúnistaflokksins hefur nú haldið inn á
sömu slóð og sovésku endurskoðunarsinnarnir sem lært hafa „stjórnun fyrir-
405