Tímarit Máls og menningar - 01.09.1983, Qupperneq 119

hlutfall lækki en „ekki nema um tæp
8% . . .).
A bls. 116 er talað um „nokkurn
mun“ þegar munar 1,8 stigi. Á sömu bls.
(raunar aðeins 3 línum neðar) er hins
vegar notað orðalagið „hlutfallslega
fleiri" um 14,9 stiga mun.
Hægt væri að taka fleiri dæmi, en
þessi ættu að duga til að sýna fram á að
túlkun þeirra Kristins og Þorbjarnar á
hlutfallstölum er mjög svo á reiki. Það
er vissulega bagalegt í úrvinnslu á könn-
un þessari, þar sem allt veltur á sam-
anburði hlutfallstalna.
Þeir Kristinn og Þorbjörn hefðu t. d.
getað notað mælikvarðann %4 á styrk-
leikasamband breytanna (sjá t. d. bókina
„Statistics for Social Scientists" eftir
Frank J. Kohout, bls. 73—85). Með
þeim mælikvarða má a. m. k. fá nokkur
rök fyrir því hvenær hægt er að telja
prósentumun „mikinn" hvenær „lítinn"
(þótt aldrei verði hægt að fá fram hve-
nær telja skal slíkan mun „átakan-
legan“).
Að lokum skulu Jafnréttisnefnd
Reykjavíkurborgar og Félagsvísinda-
deild Háskóla Islands færðar þakkir
fyrir útgáfu þessarar könnunar og þeirri
hugmynd jafnframt skotið að Jafn-
réttisnefnd að hún geri upplýsingarnar
aðgengilegar fræðafólki. Eflaust mun
marga fýsa að skoða þessa könnun nán-
ar, því þarna er að finna mikið safn
upplýsinga um íslenskt þjóðfélag, sem
vert er að gefa meiri gaum.
Aubur Styrkársdóttir.
Umsagnir um bœkur
OFANJARÐARSKÁLD OG
NEÐANJARÐARÚTGÁFUR
„Þetta verða örlög þeirra sem burðast
við að gefa út yfirlitsrit," segir Silja Að-
alsteinsdóttir í síðasta hefti Tímarits
Máls og menningar í ritdómi um bókina
Nýgrœómgar í Ijóðagerð 1970—1981.
Þetta skrifar hún í framhaldi af því að
„segja mætti mér að eitthvað hefði hann
(þ. e. undirritaður) þvegið burt af áhrif-
um gömlu módernistanna til að skýra
línurnar" eins og hún orðar það.
Það er sorglegt hvað sumir íslenskir
bókmenntagagnrýnendur lesa illa þær
bækur sem þeir eru að „burðast við“ að
ritdæma, svo að ég noti orðalag Silju. I
þeirri trú að þetta séu samt ekki „örlög“
ritdómarans ætla ég að ræða dálítið nán-
ar um þess bók og ummæli Silju um
hana.
í formála mínum í bókinni legg ég
áherslu á að ungu skáldin, sem fram
komu á síðasta áratug, yrki í framhaldi
af hinum eldri módernisma, bæði varð-
andi efni og form (sjá t. d. bls. 8 og 17)
en segi að þau hafi „líka mótað sér vissa
uppreisnarafstöðu gagnvart næstu
skáldakynslóðum á undan.“ (bls. 8). Or-
lagahyggja Silju er þessvegna í lausu lofti
og það er ógerningur að sjá hvað hún á
við með þvottatali sínu enda hirðir hún
ekki um að rökstyðja það. Á hinn bóg-
inn fullyrðir hún svo líka að ungt fólk
lesi ekki „góðskáldin" og að sumir, sem
byrjaðir séu að yrkja, hafi aldrei lesið
ljóðabók og viti ekkert hvernig eldri
módernistar yrkja. Allt eru þetta heldur
óljósar staðhæfingar og alhæfingar en af
framhaldinu virðist mega ráða að hér
eigi hún einkum við börn og unglinga
sem finni fyrirmyndir í dægurlagatext-
um og stæli þá.
I formála sýnisbókarinnar með ljóð-
um nýgræðinganna er gerð grein fyrir
469