Tímarit Máls og menningar - 01.09.1987, Side 41

Steinunn Sigurðardóttir
Kona og kind
Voriðkomáþorra, með nýju brumi á trén. Veðurfræðingarvorureifirog
sögðu Reykjavík heitustu höfuðborg Evrópu. Jafnframt fréttist að ófært
væri víða á meginlandinu og fólk yrði úti í vetrarhörkum.
Það vantaði mjólk. Hún tróð innkaupanetinu í vasann á brúnu ullar-
kápunni. Svo sótti hún skæri í rauðri plasthlíf fram í eldhússkáp og stakk
þeim líka í vasann. Hún mætti Rögnu Lottu dóttur sinni á útitröppun-
um og spurði hvort hún ætti að finna til hádegissnarl handa henni, en
stelpan svaraði ekki.
Það setti að henni hroll þótt hún væri með svörtu lopahúfuna, í sjö
stiga hita. Hún sagði við sjálfa sig að hitaskyn hennar væri í samræmi við
raunverulegar árstíðir. Hún léti ekki glepjast af hitauppþoti um hávet-
ur. Annaðenkonan í næstahúsi. Komin í sumarfrakkann. Bráðlæti. Því
ekkert veður breytir staðreyndum vetrar og vors. Það yrðu erfið umskipti
hjá manneskjunni að fara aftur í vetrarkápuna og laga sig að ríkjandi árs-
tíð. Annars var henni ekki vorkunn, heldur trjánum. Hið falska vor
hafði kallað fram lygilegan lit á þeim, lit sem gæti ekki enst. Fyrr eða
síðar kæmi ískaldur snjórinn og þéttist um ljósgrænar greinar. í maí-
mánuði, á eiginlegu vori, yrðu trén grá og sum fengju aldrei annan lit,
sama hvernig vorið hamaðist í verkunum.
Henni fannst mátulegt að slá tvær flugur í einu höggi og ganga lengri
leiðina sér til heilsubótar um leið og hún sækti mjólk. Hún gekk hægt
og skoðaði í garðana. Laukarnir voru sums staðar enn betur á veg komnir
en í hennar garði. Þeir ættu eftir að fá skellinn. „Það er febrúar," sagði
hún upphátt.
Hún var að nálgast Jóns Loftssonar húsið þegar hún áttaði sig á því að
nógur var tíminn til að kaupa tvo potta af mjólk. Hún breytti um stefnu
og gekk út í Örfirisey. Þar klöngraðist hún yfir grágrýtið með hendur í
vösum, settist svo á vel valinn stein og lét augun reika yfir rennislétt
sundin.
Gott áttu skipin í dag að sigla andstreymislaust inn til hafnar eða út til
303