Tímarit Máls og menningar - 01.09.1987, Blaðsíða 64

Tímarit Máls og menningar
2 Morgunblaðið, 7. desember 1986.
3 Hér mætti einnig nefna nýlega þýðingu Thors fýrir Þjóðleikhúsið á Long Day’s
Journey intoNight eftir Eugene O’Neill: Dagleiöin langa inn ínótt, Menningarsjóður,
1983.
4 Morgunblaðið, 6. og 17. janúar 1982. Haukur Haraldsson segir í framlagi sínu þann
6. jan.: „Um hvað fjallar sagan sem verið er að lesa í útvarpið: Óp bjöllunnar mun
hún heita. Er hægt að fá þetta upplýst einhvers staðar? Það virðist ekki nokkur mað-
ur fyrirfinnast, sem veit eða skilur um hvað sagan snýst."
5 Þjóðviljinn, 29. nóvember 1970.
6 Turnleikhúsið, Iðunn, 1979, bls. 33.
7 Óp bjöllunnar, Helgafell, 1970, bls. 74.
8 Þess má þó geta að ein hlið verksins, á tíðum harla kímileg, felur í sér ákafar deilur
kvenfólks um samskipti við karla. Þar skopstælir Thor málflutning þeirra kvenna
sem ganga svo langt að líta á karla sem annað hvort algerar óþurftarskepnur eða þá
nytsemdartól við skyndikynni. Frelsi slíkra kvenna er ekkert annað en uppsuða úr
því „frelsi“ sem karlmenn hafa í aldanna rás getað gripið til gagnvart konum.
9 Tengsl módernisma og kvennapólítíkur hef ég svolítið rætt í grein um Svövu
Jakobsdóttur: „Að gefa í boðhætti," TMM 5/1983, bls. 535-549.
10 „Sagan afjuditt," Maðurinn er alltaf einn, Reykjavík, 1950, bls. 118.
11 Annað skemmtilegt en ólíkt dæmi um niðurbrot hinnar klassísku karlmyndar í
verkum Thors er litla músin í Turnleikhúsinu; hún virðist fylgja karlinum eftir á ferð
hans upp í turninn en um leið er hún hann sjálfur (eða sjálf hans?).
12 Andlit íspegli dropans, Helgafell, 1957, bls. 92.
13 Svipir dagsins, ognótt, Helgafell, 1961, bls. 142—3.
14 Ég styðst hér við þýska þýðingu Helmuts Scheffel á L'ére du soupgon: Das Zeitalter des
Miþtrauens. Essays úber den Roman, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag, 1975,
bls. 7-8.
15 Fredricjameson: ThePolitical Unconscious: Narrativeas a Socially Symbolic Act, Ithaca,
New York: Cornell University Press, 1981, bls. 82: “Onedoes not have toargue the
reality of history: necessity, like Dr. Johnson's stone, does that for us. That history
- Althusser’s “absent cause," Lacan’s “Rear - is not a text, for it is fundamentally
nonnarrative and nonrepresentational; what can be added, however, is the proviso
that history is inaccessible to us except in textual form, or in other words, that it can
be approached only by way of prior (re)textualization.“
16 “The Reality Effect,” (þýðing Richard Howard á „L’effet du reel"), í Roland Barthes:
The Rustle of Language, New York: Hill and Wang, 1986, bls. 141—148,5.
17 Fug/askottis, ísafoldarprentsmiðja, 1975, bls. 99.
18 F/jótt fljótt sagði fuglinn, Helgafell, 1968, bls. 269.
19 Sbr. Julia Kristeva: Revolution in PoeticLanguage (þýð. Margaret Waller), New York:
Columbia University Press, 1984, pp. 19—106.
20 Mánasigð, Isafoldarprentsmiðja, 1976, bls. 40.
21 Sbr. ritgerð Kristevu, “From One Identity to an Other": “Psychosis and fetishism
represent the two abysses that threaten the unstable subject of poetic language, as
twentieth-century literature has only too clearly demonstrated. “ Desire in Language:
326