Tímarit Máls og menningar - 01.09.1987, Qupperneq 91

Ariane
líka, eins og í henni hefðu safnast saman óteljandi hlutir eins og óþarfa
fitulag.
í rauninni hugsar Christine ekki allt þetta, en hún skynjar, í einni
hendingu, myndir, lyktir, hljóð sem troðast og hrinda hvert öðru með
þvílíkum krafti og flýti að eitt augnablik gleymist umhverfið með stóru
bílastæðunum og veggjunum með gluggunum þrjúhundruð sem allir
eru eins. Þá nemur hún staðar, lokar augunum fyrir þessu náhvíta landi,
þessu lagi af salti, af snjó.
Kaldur vindurinn heltekur hana aftur. Fyrir framan hana, á neðstu
hæð fjölbýlishússins risavaxna, er Milk Barinn. Þangað finnst Christine
gott að fara til þess að eyða tímanum, þegar hún kemur úr skólanum, áð-
ur en hún fer heim í þröngu íbúðina þar sem faðir hennar er, móðir henn-
ar svo þegjandaleg og lymskulegt augnaráð sytur hennar. Hún gengur
glaðlega upp tröppurnar, ýtir á glerhurðina og er ánægð að finna lyktina
sem henni þykir svo góð, lykt af vanillu, kaffi, sígarettum. í dag er eng-
inn á Milk Barnum. Allir hafa farið í bæinn til að ganga sér til skemmt-
unar meðfram sjónum eða skroppið á mótorhjóli upp í fjöll. Það er eng-
inn hér nema karlinn sem á Milk Barinn, feitur maður með gleraugu sem
situr bak við barborðið og les í dagblaði. Hann beygir sig yfir blaðið
og les hverja línu með svo mikilli athygli að hann tekur ekki einu sinni
eftir Christine þegar hún kemur inn, og sest við gluggann við borð úr
plasti.
Hvað getur hann verið að lesa með þvílíkri athygli? En Christine
hugsar ekki einu sinni um það, henni er alveg sama. Henni finnst ágætt
að sitja þarna, með báða olnbogana á plastborðinu, og horfa út, í gegn-
um gluggarúðuna.
Núna er að verða dimmt. Á auðri götunni, undir gráum himninum,
færist myrkrið nær, sest að. Öðru hverju gengur einhver hjá, og horfir
inn í Milk Barinn, heldur síðan leiðar sinnar. Christine langar til að vita
hvað klukkan er, en hún þorir ekki að spyrja eigandann sem heldur áfram
að lesa dagblaðið sitt, orð fyrir orð, eins og hann geti ekki skilið hvað í
því stendur.
Og svo gekk Cathie framhjá Milk Barnum og þekkti Christine þar
inni. Hún baðaði út höndunum og kom blaðskellandi inn í kaffihúsið,
talaði svo hátt að eigandinn vaknaði meira að segja. Cathie er stærri og
þreknari en Christine, með fullt af freknum framan í sér og svart hrokkið
hár. Hún er líka eldri, hlýtur að vera sextán eða sautján ára, en Christine
353