Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Blaðsíða 109

Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Blaðsíða 109
Hnúturinn óleysanlegi húsbóndinn segir til að styrkja stöðu hans. Og allt hafði það gerst í þessu eldhúsi sem einnig var anddyri, og það blakti á olíutýru og vatnið með kálinu bullsauð svo það skvettist upp úr pottinum og á kolaglóðina með óreglubundnu hvæsi eins og það væri að fyrirskipa þögn. Þarna, í drungalegri birtunni og gufumekkinum, var auðvelt að blossa upp í reiði og afneita heiminum, ef þetta var þá heimurinn. En núna aftur á móti, í grænu skógarrjóðrinu þar sem þau höfðu gert sér hvílu á burknunum og laufskrúð kastaníutrésins breiddist yfir þau...... Einhver uggur fremur en löngun til að skoða nánar umhverfið, sem heillaði hana meir en hún fékk við ráðið, kom Aróru til að opna örlítið augun og líta á tréð. Laufkrónan sveigðist þétt og fersk og blöðin líktust höndum sem opnuðust eins og þær vildu blessa yfir þau. Á trénu voru aðeins þrjár risastórar greinar sem uxu út frá dökkum bolnum og þegar hún renndi augunum lengra niður á við sá hún sjón sem kom henni til að skjálfa. Artúr leit í sömu átt og hún og þau urðu bæði sem lömuð og gátu ekki flúið því í bland við óttann hafði gripið þau fát eða einskonar forvitni sem hélt aftur af þeim. Límd við trjábolinn, eins og hún væri salamandra eða eitt- hvert annað skógardýr, stóð kona og horfði á þau. Handan við tréð lá stígur og á leið sinni eftir honum hafði hún rekið augun í þau og staðnæmst til að virða þau fyrir sér. En þessi kona fyllti þau meiri skelfingu en nokkurt skriðdýr skógarins: hún var höggormurinn í Paradís, en hún hvatti ekki til að tína ávöxtinn heldur lýstu augu hennar aldagamalli fordæmingu. Þetta var venjuleg námumanns- kona, hún var ekki gömul en virtist útpískuð og slitin af oki áranna, rytjuleg og grámygluleg eins og tuskuræksni; hörundið varð ekki greint frá óhreinni bómullartreyjunni. Augun voru grá og daufleg eins og slokknuð sál hennar. Konan horfði heimskulega á þau en einnig ákærandi eins og hún hefði staðnæmst þarna til að horfa á eitthvað sem ekki hefði sést í þúsund ár. Og við að sjá það yrði henni á að hrópa: „Það var þá þetta. . .!“ Og þegar hún áttaði sig á því með óbeit og ráðvilltri undrun gæti hún ekki annað en bölvað því. Er hún hafði horft þegjandi á þau nokkrar sekúndur yppti hún öxlum í fyrirlitningu og gekk áfram niður stíginn. Þau föðmuðust eitt andartak eins og þau vildu hughreysta hvort annað eftir þessa sýn, en þau reyndu ekki að losa sig undan henni; 99
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.