Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Blaðsíða 74

Tímarit Máls og menningar
mig að forseta í öllum löndum þá munum við hefja það þarfaverk að
byggja vegi fyrir skordýr sem villst hafa að heiman og eiga í ekkert
hús að venda.
Hann talaði í þessum dúr í klukkustund og var þar næst plataður
með lagni inn í sjúkrabifreið og ekið beint á Klepp. Þar sat hann og
starði þögull og þungbúinn út á sundið þann áratug sem leið áður en
hann losnaði. Hann gat með engu móti skilið hvers vegna sagt var
hann hefði orðið fyrir of miklu álagi í undangengnum kosningum.
Hann vann samt stöðugt í öll þessi ár að því að fullgera uppdrætti
sína að járnsmiðabraut sem reisa átti samhliða hringveginum. Og
stundum sagði hann upphátt þegar hann skoðaði þá pappíra: Ja,
þetta þættu tíðindi í Harpa Harpa Sól.
Einn dag var það að eitt barnanna fékk leyfi til að fara með hann í
sunnudagsbíltúr, konan hafði löngu fengið skilnað, og Jón Sigurðs-
son lét aka sér upp að Rauðavatni og þar sá hann Túnfífilinn fornvin
sinn sem eitt sinn hafði gefið honum fíflamjólk að drekka, hann
hvíslaði að honum, breyttu mér aftur í járnsmið, en ekki fyrr en ég
er kominn aftur að gamla þvottabalanum.
Þar hvarf hann fyrir augum sonar síns. Honum var tekið með
kostum og kynjum í Harpa Harpa Sól. Það var einmitt verið að setja
allsherjarþing Rauðavatnsfræðinga og þar sem hann hafði verið svo
lengi í burtu þótti kjörið að hann opnaði umræðuna. Það sem hann
hafði að segja hefur enn ekki frést en nú biðu hans nákvæmlega
sömu örlög og í Reykjavík. Hann var fluttur á vitfirringahæli
járnsmiðanna þar sem aldinborar eru gæslumenn og þar sagði hann
stundum: Ja, þetta þættu nú fréttir á Frakkastíg.
Aratug síðar tókst honum að strjúka, hann hitti Túnfífilinn og
sagði við hann: Þú verður að gefa mér annan séns, breyttu mér nú í
John Fitzgerald Kennedy, ég ætla til Ameríku, þar gefst mun betra
tækifæri en hjá öllum þessum smásálum á Islandi. En þetta var á
hausti og túnfífillinn hafði breyst í biðukollu og svifin blésu burt
með kulinu.
Járnsmiðurinn villtist í skóginum og týndist og hann er ekki fundinn
enn. Vonandi hefur skógarþröstur étið hann. Hann komst aldrei aftur
heim til Harpa Harpa Sól. En börnin hans sakna hans og leita hans
stundum á haustin. Þá bogra þau í lynginu og látast vera á berjamó.
64