Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Blaðsíða 32

Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Blaðsíða 32
Tímarit Mdls og menningar þekkti Kristmann og vissi að hann hafði ekki hundsvit á ljóðagerð. Ég er ekki viss um að honum hafi þótt þetta vondur dómur því hann reynir nú að benda á að ég hafi hæfileika þrátt fyrir allt. En honum leist ekki á Dymbilvöku, það er greinilegt. Hann skrifaði líka um Elías Mar sama dag undir einni fyrirsögn: Tvö vandræðaskáld. Getur andstyggileg gagnrýni fengið skáld til að hætta að yrkja? Nei, ég held varla. En ef einhver skrifar mjög illa um skáld sem hefur trú á þessum ritdómara, heldur jafnvel að hann sé óskeikull, þá getur það haft mjög sterk áhrif og jafnvel gert skaða. En það ræðst af því hver skrifar eins og ég sagði og um hvaða skáld. Ég hafði til dæmis engan hug á að halda áfram eftir fyrsta bindið af ævisögunni vegna þess að vissir menn, til dæmis Vésteinn Olason, tóku dræmt undir hana. Fyrir hvað varstu skammaður? Bókin þótti illa skrifuð . . . Það var ekkert merkilegt í henni virtist vera. Allur tónninn var þannig að þetta væri einskis virði. Móttökurnar við seinna bindinu voru hálfvolgar - jú, það þótti skemmtilegt á köflum en af hverju segir hann ekki meira frá Keflavíkurgöngum og baráttunni gegn hersetunni, og hvers vegna segir hann ekki meira frá samskiptum ungu skáldanna, rökræðum þeirra um skáldskapinn í upphafi atómkveðskapar? Sannleikurinn var sá að við ræddum aldrei atómskáldskap. Við fórum að yrkja hver í sínu horni, svo að segja, á annan hátt en hafði verið gert áður, án þess að bollaleggja það. Við vorum engin framúrklíka sem var að reyna að koma af stað nýjungum. Hver fór að leita á sínu einstigi að sínum skáld- skaparmálum. Hvernig fannst þér úttekt Peters Carleton á Dymhilvöku sem hirtist í Tímaritinu 1979? Mér finnst úttekt bókmenntafræðinga yfirleitt dálítið undarleg. Mörgum árum áður hafði ég lesið Göran Palm sem skrifaði líka ítarlega um Dymbil- vöku í sænskri þýðingu og var mjög hrifinn af bókinni. Hann dregur þá réttu ályktun að undir lokin sé ég jafn tvíátta og áður, ég hafi ekki fundið neina lausn á vanda heimsins og innri baráttu. En Carleton verður fyrir miklum vonbrigðum með að ég skuli ekki standa með vitann í hendinni í lokin! Það er ósköp gaman að lesa svona því þeir finna sumt, en svo fara þeir að fílósófera langt út fyrir það sem maður hefur ætlað sér. Manni leið- ist það. Finnst þér þú þá eiga Ijóðin þín þó þau séu komin út? Já. Ljóðin mín hafa selst mjög illa alla tíð svo það er bara í heimi bók- menntamanna sem þau lifa. Þess vegna finnst mér þau áfram mín eign fyrst og fremst. Mér finnst ekki búið að taka við þeim. 22
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.