Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1990, Side 57

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1990, Side 57
Allir voru svo undrandi á svipinn, og glaðir, að félögunum á Vífilstöðum skyldi detta þetta í hug, að þetta skyldi geta gerst hér. Svo fórum við í háttinn klukkan að verða tólf, þreytt og heit eftir tauga- spennu og þessa nýstárlegu kæti. En fáir höfðu náð því að blunda, ysinn hafði aldrei fjarað út að fullu, við heyrðum umgang fröken Ástríðar. Svo heyrðum við inn um gluggana sem stóðu allir opnir í lygnu næturmyrkrinu að barist var af einum. Við heyrðum að gesturinn tók af vini okkar lífsloftið. Tók fyrir kverkar hans, svo hann umlukinn þessu þétta nærandi lofti skyldi án þess vera, og falla að lokum. Um morguninn hef ég víst sofnað. Ég vaknaði við grátinn ungu stúlkunnar, og röddina hans Baldvins sem reyndi að sefa grátinn. Það kom að vísu dagur, en það var hljóður dagur. Á mánudaginn var kistulagt, það var ekki gert fyrr en eftir kvöldmat. Það var orðið aldimmt þegar kistan var borin inn í dagstofuna. Við biðum þar, móðir hans og systir voru komnar. Ragna Helgadóttir spilaði á orgelið, Baldvin, Þórhallur, Ingólfur Guðjónsson og Guðmundur Löve sungu sálma. Fröken Ástríður las stutta bæn, og kistan var borin út, út í myrkur vetrar- næturinnar. Við vorum undir það búin að fylgja honum spölkom frá hælinu, það rigndi, logn, þoka. Við stóðum og biðum meðan kistan var bundin niður á bíl, hún var vafin íslenskum fána. Svo lagði bíllinn af stað, og hópurinn fylgdi hægt, þögull. Skóhljóðið undarlega þungt í næturkyrrðinni. Að vera lengi á svona stað, og einn fer burt um nótt — það er staðreynd. Það má finna það í þessu skóhljóði. Nokkrir eru hér nálægt miðjum aldri, sem kvöddu ungir, vonahallir hrundar, þeir höfðu litið björtum augum fram á veginn, finna þróttinn þverra í lífi sínu, hlæja kannski köldum hlátri. í villuljósi sýnist gangur þeirra villtur dans, og gleðimolana eta þeir til agna. Enginn veit hvemig skóhljóð hópsins er í þokunni um vetramótt. Við hliðið nam bíllinn staðar, við sögðum „Góða nótt“. Félaginn góði, Bjöm Blöndal, sem öðrum varð að gleði. TMM 1990:1 55
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.