Tímarit Máls og menningar - 01.03.1990, Qupperneq 57

Allir voru svo undrandi á svipinn, og glaðir, að félögunum á Vífilstöðum
skyldi detta þetta í hug, að þetta skyldi geta gerst hér.
Svo fórum við í háttinn klukkan að verða tólf, þreytt og heit eftir tauga-
spennu og þessa nýstárlegu kæti.
En fáir höfðu náð því að blunda, ysinn hafði aldrei fjarað út að fullu, við
heyrðum umgang fröken Ástríðar. Svo heyrðum við inn um gluggana sem
stóðu allir opnir í lygnu næturmyrkrinu að barist var af einum. Við heyrðum
að gesturinn tók af vini okkar lífsloftið. Tók fyrir kverkar hans, svo hann
umlukinn þessu þétta nærandi lofti skyldi án þess vera, og falla að lokum. Um
morguninn hef ég víst sofnað. Ég vaknaði við grátinn ungu stúlkunnar, og
röddina hans Baldvins sem reyndi að sefa grátinn.
Það kom að vísu dagur, en það var hljóður dagur.
Á mánudaginn var kistulagt, það var ekki gert fyrr en eftir kvöldmat. Það
var orðið aldimmt þegar kistan var borin inn í dagstofuna. Við biðum þar,
móðir hans og systir voru komnar. Ragna Helgadóttir spilaði á orgelið,
Baldvin, Þórhallur, Ingólfur Guðjónsson og Guðmundur Löve sungu sálma.
Fröken Ástríður las stutta bæn, og kistan var borin út, út í myrkur vetrar-
næturinnar. Við vorum undir það búin að fylgja honum spölkom frá hælinu,
það rigndi, logn, þoka. Við stóðum og biðum meðan kistan var bundin niður
á bíl, hún var vafin íslenskum fána. Svo lagði bíllinn af stað, og hópurinn
fylgdi hægt, þögull. Skóhljóðið undarlega þungt í næturkyrrðinni.
Að vera lengi á svona stað, og einn fer burt um nótt — það er staðreynd.
Það má finna það í þessu skóhljóði. Nokkrir eru hér nálægt miðjum aldri, sem
kvöddu ungir, vonahallir hrundar, þeir höfðu litið björtum augum fram á
veginn, finna þróttinn þverra í lífi sínu, hlæja kannski köldum hlátri. í
villuljósi sýnist gangur þeirra villtur dans, og gleðimolana eta þeir til agna.
Enginn veit hvemig skóhljóð hópsins er í þokunni um vetramótt.
Við hliðið nam bíllinn staðar, við sögðum „Góða nótt“.
Félaginn góði, Bjöm Blöndal, sem öðrum varð að gleði.
TMM 1990:1
55