Tímarit Máls og menningar - 01.06.1994, Side 58

Samuel Beckett
Eintal
Tjaldið.
Dauf dreifð birta.
Mælandi allfjarri miðju framsviðs til vinstrifrá áhorfendum séð.
Hvítt hár, hvítur náttserkur, hvítir sokkar.
í sömu gólfhæð, tveimur metrum frá honum til vinstri, jafnhár, dauf-
lýstur standlampi með hvítan kúpul á stærð við höfuðskel.
Yst til hœgri grillir í hvítan gaflfletis.
Tíu sekúndur líða áður en ræðati hefst.
Þrjátíu sekúndum áður en ræðunni lýkur byrjar lampaljósið að dofna.
Lampaljósið deyr. Þögn. Mælandi, kúpull, rúmgafl naumt greind í
dreifðri birtu.
Tíu sekúndur.
Tjaldið.
MÆLANDI: Fæðingin dró hann til dauða. Aftur. Orð eru fágæt. Eins
dauðinn. Fæðingin dró hann til dauða. Hroðalegt glott uppfrá því.
Upp í von um kistulok. í vöggu og rimlarúmi. Fyrsta áfallið þegar hann
saug. Við fyrsta tottið. Frá mömmu til fóstru og aftur til baka. Alla leið.
Fleygt til og frá. Hroðalegt glottið þessvegna áfram. Frá jarðarför til
jarðarfarar. Þar til nú. Þessi nótt. Tveir og hálfur miljarður sekúndna.
Aftur. Tveir og hálfur miljarður sekúndna. Ótrúlegt þær hafi verið svo
fáar. Frá jarðarför til jarðarfarar. Jarðarfarir . . . hann hafði næstum
sagt ástvina. Þrjátíu þúsund nætur. Ótrúlegt þær hafi verið svo fáar.
Fæddur í dauðans næturkyrrð. Sólin löngu sigin bakvið lerkið. Nýjar
nálar að grænka. Myrkrið í herberginu að magnast. Uns dauft ljós frá
standlampa. Kveikurinn stóð lágt. Og nú. Þessi nótt. Upp við náttmál.
Við hver náttmál. Dauft ljós í herberginu. Ekki vitað hvaðan. Ekkert
frá glugga. Nei. Nánast ekkert. Ekkert á borð við ekkert. Fikrar sig að
56
TMM 1994:2