Skírnir - 01.04.1987, Page 59

SKIRNIR
MATTHÍAS OG ÞJÓÐÓLFUR
53
heyri undir almennan mannlegan breyskleika, en þar sem oss sýnist þingið
hafa breytt gegn hinum rétta anda í þessu mikla máli, þá er það skylda vor
að benda á það, svo það verði rannsakað til hlýtar, staðfest eða hrakið.
Þannig gerði Matthías sér ávallt far um að nálgast kjarnamál til-
verunnar en forðaðist pólitískt fimbulfamb um það sem risti
grynnra að hans áliti. Kom þetta meðal annars fram í því að hann
lagði sig ekkert eftir bæjarslúðrinu í Reykjavík né heldur þeim
ýfingum sem urðu þar með einstökum mönnum. Og þó að slíkar
fréttir um afglöp eða óhamingju einstaklinga rötuðu inn á síður
annarra blaða haggaðist Matthías ekki í afstöðu sinni. Hann vægði
jafnan „breyskleik einstaks manns“.
Þannig virðist honum ekki hafa komið til hugar að fylla blað sitt
með skammargreinum um þá sem fóru svo fávíslega með fé
landsmanna sem honum fannst þingmenn gera. I þessu líktist hann
ekki starfsbróður sínum á Akureyri, Skafta Jósefssyni, sem lá ekki
á liði sínu að sverta hina hálaunuðu landsómaga, en svo nefndi svili
hans síra Arnljótur á Bægisá embættismennina. Raunar predikaði
blaðið alla tíð sparsemi og sparnað og sló sig þannig til riddara hjá
fjölmörgum sem ekki máttu heyra það nefnt að nokkur eyrir færi
til útgjalda.37 Um Þjóðólf gegndi öðru máli. Fjármálastefna blaðs-
ins setti það í óheppilegt ljós hjá mörgum og þó ritstjórinn væri
ekki daginn út og daginn inn að flagga henni þá dró hann engar dul-
ur á það hver hún var. En Matthías var enginn ofstækismaður og lét
vel að sjá kosti og galla. Því gat hann skrifað í eftirmælum eftir
þingið 1879:
Og þá er fjárstjórnin. Hvað sem menn dæma um hana - þótt sumum virðist
eins og oss hún fremur hafa verið formleg en framfaraleg, fremur nurlaraleg
en nytsamleg til eflingar menntunar og atvinnu öðrum en embættisstéttinni
- þá hefir mikið verið starfað landi og lýð til hagnaðar í þeim efnum og vor
litli fjárhagur má heita kominn í fulla reglu.38
Fáein lokaorð um ritstjórann Matthías og Þjóðólf
Þann 27. nóvember 1880 kom út síðasta tölublað Þjóðólfs undir rit-
stjórn Matthíasar. Þar kveður hann lesendur og segir meðal annars: