Skírnir - 01.04.1987, Page 62

56
JON HJALTASON
SKÍRNIR
inni og hvetja hana til dáða í verklegum efnum en Matthías var ekki
ýkja lundlaginn á einsýni vakningamannsins sem helst þarf að jaðra
við ofstæki. Hann talaði miklu frekar eins og sá sem vill leggja orð
í belg en ekki eins og hinn sem vill hafa sitt fram hvað sem það
kostar. Þjóðólfur varð aldrei slíkt baráttutæki í höndum ritstjórans
að þar væri sýknt og heilagt hamrað á þeim málefnum sem voru
honum hugleiknust. Ef til vill telja einhverjir þetta vera galla á
blaðamanni og blaðaútgefanda og látum það vera, en að brigsla
Matthíasi um að hafa verið stýrilátur penni og þýlyndur ritstjóri,
nánast eins og tuska sem lét alla ráðskast með sig, svo aftur sé vitn-
að í orð Steingríms Thorsteinssonar, er fjarri öllum sanni. Væri
synd ef þessi skoðun festist með Islendingum helguð af heimsku
vanans. Höfum það hugfast að Matthías snerist gegn hugmyndum
Jóns Sigurðssonar um áframhald stjórnfrelsisbaráttunnar, hann
mælti dönsku versluninni bót, vildi að tekin yrðu þjóðlán og frjáls-
lyndi hans í trúmálum var slíkt að jafnvel kaþólikkar og mormónar
fengu pláss á síðum Þjóðólfs. Er að þessu athuguðu hægt að segja
um ritstjórann Matthías Jochumsson að hann hafi alltaf reynt af
fremsta megni og hvað sem það kostaði að sitja við þann eldinn er
best brann? Vilji einhver svara þessari spurningu játandi hlýtur sá
hinn sami að hafa skoðun gjörsamlega óhulta fyrir öllum rökum.