Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1993, Blaðsíða 116

114
MULAÞING
þróttafélag Reykjavíkur var karlafélag. Leikfimikennarinn okkar hét
Björn Jakobsson, alveg ágætis kennari og kenndi hann líka víðar. Við
byrjuðum í Barnaskóla Reykjavíkur, en svo var fengið pláss í Mennta-
skólanum og var það mun betra og fullkomnara. Ég var þarna allan vet-
urinn og undi mér vel því ég hafði svo gaman af íþróttum.
Við vorum tuttugu í flokknum og um vorið voru tólf stúlkur valdar úr
til þess að sýna á íþróttavelli vesturbæjar 17. júní. Var ég ein af þeim
heppnu sem voru valdar. Biskup Islands setti þetta íþróttamót og var
þetta í fyrsta sinn sem kvennaflokkur sýndi opinberlega.
Við stóðum öðrumegin við ræðustólinn en hinumegin karlmennimir
sem voru í íþróttafélagi Reykjavíkur, og svo marséruðum við upp á völl-
inn og sýndum æfingarnar.
Síðar um daginn fórum við inn á Hótel Island, fengum okkur hress-
ingu og sungum saman og þar á eftir var farið upp á myndastofu og
teknar myndir af hópnum og leikfimikennaranum. Ég hef gaman af
þessari mynd og minnist þessara skemmtilegu tíma.
Fyrir nokkrum árum birtist mynd í dagblaði af leikfimiflokki sem var
sagður hafa sýnt fyrst opinberlega, en það var ekki rétt mynd, hún var
sennilega af flokki sem hafði verið í Iþróttafélaginu árið áður.
Eitt sinn datt það í okkur systurnar Sólveigu og mig að gaman væri að
fara á Þingvöll, og hugsuðum nú um það hvernig við kæmumst þangað.
Datt okkur í hug að reyna að komast með póstvagninum því hann gekk
einu sinni í viku til Þingvalla og var það auðsótt mál hjá vagnstjóranum.
Þetta var hestvagn og fengum við að sitja ofan á póstbögglunum.
Við lögðum af stað kl. 9 um morgun og vorum komnar á Þingvöll kl.
6 um kvöldið, maður var nú ekki fljótur í förum í þá daga. Þetta var á
laugardegi og var komið margt fólk á staðinn og allt gistirými uppsetið.
Var okkur vísað upp í Skógarkot sem var uppi í skógi og fórum við
þangað. Við gerðum boð fyrir konuna, en hún sagði ekkert pláss vera
laust þar en við gætum fengið að sofa í hlöðunni. Við höfðum aldrei sof-
ið í hlöðu áður en þáðum boðið. Þetta var alveg ljómandi viðkunnanleg
kona og fórum við aftur inn til hennar og fengum lánuð teppi til að
liggja á.
Við sváfum vel um nóttina og vöknuðum snemma um morguninn og
ætlunin var að fara upp á Hofmannaflöt. Blessuð konan kallaði á okkur í
kaffi og pönnukökur um morguninn og gaf hún okkur það.
Síðan fórum við upp á Hofmannaflöt, auðvitað gangandi. Skoðuðum
við okkur um þarna, og á miðri flötinni er Meyjarsæti sem við klifruðum
upp í-