Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1993, Blaðsíða 122

120
MULAÞING
hún var nú ekki merkileg og kostaði 25 kr. á mánuði. Vorum við með
prímus og steiktum við okkur egg á pönnu og keyptum okkur snarl.
Stúlkurnar á saumastofunni voru mikið búnar að hlakka til að sjá okkur,
því þær voru búnar að heyra að það byggju bara eskimóar á Islandi. Þær
urðu nú aldeilis hissa þegar við komum og sögðu hver í kapp við aðra að
við værum bara alveg eins og þær. Það var alveg kostulegt að sjá þær.
Við byrjuðum að vinna kl. 6 á morgnana og þegar maður fór í gegnum
hliðið hringdi klukka sem gaf til kynna hvort mætt væri á réttum tíma.
Ef það var komið tvisvar of seint voru stúlkurnar látnar fara, því það var
hægt að fá nóg af fólki. Sem betur fór lentum við aldrei í því, mættum
alltaf á réttum tíma.
Eitt sinn er við leigðum þarna kom frú Guðmundsson í heimsókn með
Agnar litla, en ég var ekki heima og sagði hún að hann hefði verið svo
vonsvikinn og leitað alls staðar og sagði “Ulla mín ekki hér, Ulla mín
ekki hér.” Þegar ég kom í heimsókn til þeirra stuttu seinna og hringdi
bjöllunni komu þau frúin og Agnar litli til dyra. Stóð hann lengi og
horfði á mig en hentist svo í fangið á mér, hann var svo tryggur og góð-
ur, yndislegasta barn sem ég hef þekkt.
Ég passaði hann mikið og sögðu þau hjónin að hann hefði ekki borðað
almennilega fyrst eftir að ég fór.
Svo var það eitt sinn að það komu upp veikindi hjá þeim og þau
spurðu mig hvort ég gæti hjálpað upp á þau og verið einn mánuð og
gerði ég það auðvitað því ég hefði aldrei getað neitað þeim. Þau sögðu
að það hefði komið þessi óheppni yfir þau eftir að hún Guðlaug hefði
farið. Þegar ég fór gaf frúin mér óskaplega fallegt hálsmen með mánað-
arsteininum mínum og fallegt kjólefni og þar að auki borguðu þau mér
17 kr. yfir mánuðinn.
Heim til Islands
Árið 1916 fer ég heim til íslands og var þetta í miðju stríði, en það
stóð 1914-1918. Ég fór með Seres og var í klefa á öðru plássi með
stúlku sem hét Sigríður Helgadóttir og var hún að fara til Norðfjarðar.
Einu sinni opnast hurðin og stúlkan fer fram úr og lokar, og sé ég þá
að það er blóðslóðin eftir hana á gólfinu. Spyr ég hana hvort hún hafi
meitt sig, en hún gefur lítið út á það. Svo ég fer framúr og að rúminu
hennar og fletti sænginni ofan af fótunum á henni. Sé ég þá þetta ljóta
sár og var ýldulyktin sem gaus upp aldeilis voðaleg. Spyr ég hana að því