Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1993, Blaðsíða 98

96
MÚLAÞING
Skagafirði og flutti frá foreldrum sínum með honum vestur þangað.
Næsta vor (1874) fluttist hún með manni sínum að Saurbæ í Eyjafirði,
þar sem hann var tvö ár aðstoðarprestur hjá tengdaföður sínum, er þá
hafði fengið það kall. En hún andaðist 5. desember 1874 úr barnsfarar-
sótt. Þau hjón áttu tvær dætur: Helgu Austmann, er fæddist á Ríp 20.
nóvbr. 1873, og Málfríði, sem sjera Jón skírði yfir kistu móðurinnar á
greptunardegi hennar. Málfríður dó missirisgömul úr barnaveikinni; en
Helga lifir enn og ólst hún upp hjá afa sínum og ömmu.”
Um síðari konu Guttorms og heimilið að Stöð í Stöðvarfirði skrifar
dótturdóttir þeirra Anna Þorsteinsdóttir frá Oseyri í Stöðvarfirði svo:
Friðrika Þórhildur Sigurðardóttir, f. 1. nóvember 1859 á Harðbak á
Sléttu, d. 5. febrúar 1945 á Eskifirði.
Foreldrar: Sigurður Steinsson Hákonarsonar Þorsteinssonar á Grjót-
nesi og kona hans Friðný Friðriksdóttir Arnasonar bónda í Klifshaga.
Kona Steins var Sesselja Sigurðardóttir frá Grímsstöðum. Kona Hákonar
Þorsteinssonar var Þórunn Stefánsdóttir prests Fárussonar Schevings.
Móðir Fárusar var Jórunn Steinsdóttir biskups Jónssonar, en kona hans
og móðir sr. Stefáns var Anna Björnsdóttir prests Magnússonar á Grenj-
aðarstað. Móðir Hákonar var Guðrún Pétursdóttir Arnsted, en móðir
hennar Halldóra Jónsdóttir Guttormssonar á Hólmum. 24. ágúst 1877
giftist Þórhildur Guttormi Vigfússyni presti og síðar prófasti á Svalbarði
í Þistilfirði og var síðari kona hans.
Við vitum öll að fram til síðustu tíma hefur sögu kvenna verið lítt
gaumur gefinn og enn er það svo að ef við lítum í minningargrein um
konu, þá er langmest lesmálið um eiginmanninn og jafnvel föðurinn.
í raun er þetta ekki óeðlilegt, því við þurfum ekki að skyggnast nema
svo sem hálfa öld aftur í tímann til þess að sjá að konur voru lítt sjálf-
stæðar. Aðeins örfáar nutu menntunar í framhaldsskóla. Allur fjöldinn
varð að búa að menningu heimilanna. Við þurfum því að kunna sæmileg
skil á verkmenningu og verkaskiptingu heimilanna framá 2. fjórðung
þessarar aldar til þess að kanna verksvið kvenna.
Innsýn í hugarheim þeirra og andlegan þroska fáum við helst í gegn-
um umsagnir kunnra karla, sem minnst hafa mæðra sinna. Þórhildur
amma mín var ein þeirra kvenna, sem engrar menntunar naut nema á
heimili foreldra sinna. Hún hafði ekki sinu sinni verið send í vist til
heldrafólks eins og raunar tíðkaðist, jafnvel með betri bændadætur.
Til þess að reyna að draga upp mynd af maddömu Þórhildi, (eins og
hún ævinlega var kölluð utan fjölskyldunnar), ætla ég að tína saman