Morgunblaðið - 01.02.2018, Side 68

68 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. FEBRÚAR 2018
✝ Benedikt Jóns-son fæddist í
Keflavík 9. apríl
1951. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu í Mos-
fellsbæ 22. janúar
2018.
Faðir hans var
Jón Benediktsson,
f. 8. desember
1914, d. 9. febrúar
1975. Móðir hans
var Marta Hólmkelsdóttir, f. 6.
ágúst 1916, d. 31. desember
1987. Þau bjuggu í Keflavík.
Systkini Benedikts eru: Sig-
ríður, f. 1938, d. 2016, Gunnar,
f. 1941, Sigurjón, f. 1947, d.
1975, Sólrún Oddný, f. 1948,
Marteinn, f. 1952, og Ósk
Helga, f. 1957.
Eftirlifandi eiginkona Bene-
dikts er Margrét Hálfdán-
ardóttir, fædd 1953. Fyrrver-
andi eiginkona hans er Sólveig
Pétursdóttir, fædd 1960.
Sonur Benedikts og Ingi-
bjargar Jónasdóttur, fyrrver-
andi sambýliskona, er Pétur
Viktor og Alexander. Bóbó og
Hlín eiga eitt barnabarn; Köru
Sól (dóttur Elvars). Guðni
Freyr, fæddur 1971. Maki hans
er Sigríður Arna Sigurðar-
dóttir. Guðni á þrjá syni frá
fyrra hjónabandi; Benedikt
Aron, Ými Franz og Ísak Nóa.
Snædís Perla, fædd 1975. Maki
hennar er Peter Thacker. Hún
á tvo syni; Sebastian Frey og
William Tý. Húni, fæddur
1980. Eiginkona hans er Anna
Rut Ingvadóttir. Þau eiga þrjú
börn; Emilíu Mist, Hafþór
Loga og Elmar Breka.Bene-
dikt var bóndi á Skarði II í
Lundarreykjadal í Borgarfirði
á sínum yngri árum. Hann bjó
einnig í Borgarnesi um tíma
og var við smíðanám. Hann
vann lengi í Keflavík við út-
flutning sjávarafurða, bæði á
eigin vegum og fyrir önnur
fyrirtæki. Síðustu 20 ár hefur
hann unnið sem skrúðgarð-
yrkjumaður og verkstjóri hjá
Umhverfissviði Reykjavíkur-
borgar. Hann útskrifaðist frá
Garðyrkjuskóla ríkisins árið
2002.
Útför Benedikts fer fram frá
Árbæjarkirkju í dag, 1. febrúar
2018, klukkan 13.
Már, fæddur 1971.
Eiginkona hans er
Gerður Gunnlaugs-
dóttir. Sonur
þeirra er Aðal-
steinn Már og fóst-
urdætur Péturs
eru Brynhildur og
Hrafnhildur.
Barnabörnin eru
fimm.
Börn Benedikts
og Sólveigar eru:
Stefán Pétur, fæddur 1977.
Sambýliskona hans er Hildur
Halldórsdóttir. Þau eiga saman
soninn Tómas Orra. Alma
Dröfn, fædd 1980. Eiginmaður
hennar er Guðmundur Þór
Birgisson. Börn þeirra eru
Benedikt Þór og Ísabella Ösp.
Guðmundur á dóttur frá fyrra
sambandi, Signýju Eiri. Ásgeir,
fæddur 1982. Hann er ógiftur
og barnlaus.
Börn Margrétar eru: Sig-
urður Hálfdán (Bóbó), fæddur
1969. Eiginkona hans er Hlín
Hulda Valsdóttir. Þau eiga
fimm syni; Val, Elvar; Róbert,
Hversu grimmt er það að koma
að sterka og hrausta manninum
sínum öllum í stað þess að koma í
hlýja holu og fá að sofa í fangi
hans nóttina í gegn. Hann var
ekki bara maðurinn í lífi mínu –
heldur líka minn allra besti vinur.
Kletturinn minn. Ég hélt að hann
yrði eilífur. Myndi ná háum aldri
og stofna villingagengi á elliheim-
ilinu.
Við vorum búin að þekkjast í
nær 50 ár. Við vorum kærustupar
á unglingsárum. Vorum síðan
góðir vinir og fylgdumst með lífs-
hlaupi hvors annars lengi vel. Við
hittumst síðan 1992 og rugluðum
saman reytum eftir árs vinasam-
band. Við vorum jafn ólík og dag-
ur og nótt, bæði í orði og æði.
Smám saman slípuðumst við sam-
an og bættum hvort annað upp.
Þrátt fyrir að það hvessti stund-
um og líf okkar yrði aldrei logn-
molla gengum við alltaf sátt til
svefns. En bestu vinir okkar
sögðu að við værum gott á hvort
annað.
Benni var óvenju duglegur
maður. Hann fór mjög snemma að
vinna og var hvert sumar á
Skarði, þar sem hann varð ungur
bóndi í meira en áratug. Hann var
með blandað bú, kýr og kindur.
Ég fékk oft fregnir af honum frá
ráðunautum þegar ég vann á
Búnaðarfélagi Íslands. Hann
þótti skrítinn, var aldrei með
drasl á hlaðinu, kembdi kúnum
sínum og var með sérstakar regl-
ur sem allir urðu að lúta í um-
gengni við þær – líka ráðunautar.
Þær launuðu honum vel í formi
mjólkurmagns og annarra afurða.
Hann sá alltaf eftir að hafa þurft
að hætta búskap, en maður ræður
ekki alltaf sínu lífshlaupi.
Benni hefur átt farsælan 20 ára
starfsferil hjá Umhverfissviði
Reykjavíkur og við sjáum hvar-
vetna verkin hans í formi glæsi-
legra hringtorga, frostrósina í
Borgarmerkinu og alls kyns
frumlegar hugmyndir sem lifa
áfram. Hann var mjög listfengur
og hugmyndaríkur. Málaði, teikn-
aði einstakar fugla- og dýramynd-
ir, spilaði á gítar og átti margvís-
leg áhugamál.
Aðaláhugamál hans voru hins
vegar fjölskyldan, börnin hans og
barnabörn okkar beggja. Betri afi
fyrirfannst ekki. Hann var vakinn
og sofinn yfir ungviðinu og elskaði
þau öll skilyrðislaust. Hann
kenndi þeim að umgangast dýr og
náttúruna. Hér voru alltaf ein-
hver spennandi verkefni í gangi,
kofasmíði, risa sjóræningjaskip
var hér í smíðum og þau fengu að
koma að öllu sem hann var að
sýsla við. Í fjölskylduboðum sá
varla í hann fyrir börnum, og ung-
lingarnar létu sitt ekki eftir liggja.
Dýr völdu sér heimili okkar sem
samastað og Benna sem fóstra.
Það mátti sjá þau elta hann í hala-
rófu; hundar, kettir, hænur og
páfagaukar. Þau treystu honum
fullkomlega og það var yndislegt
að sjá stóru hendurnar hans
draga flísar úr þófum og litlum
lófum á ótrúlega varfærinn hátt.
Benni var vinum sínum hrein-
skiptinn og trúr. Ráðagóður og
hjálpsamur ef eitthvað bjátaði á.
Hrókur alls fagnaðar á góðum
stundum, drepfyndinn, stríðinn,
orðheppinn og óhemju skemmti-
legur. Hans er sárt saknað af vin-
um og vandamönnum og skarð
hans verður aldrei fyllt. Ég óska
mínum yndislega manni góðrar
ferðar í sumarlandið og hlakka til
endurfundanna þegar minn tími
kemur.
Margrét Hálfdánardóttir.
Elsku pabbi, það er einstaklega
erfitt að koma orðum að því
hversu erfitt það er að kveðja þig,
þetta kom eins og þruma úr heið-
skíru lofti og ég sit eftir áttavilltur
og týndur. Ég mun ávallt sakna
þín, pabbi minn, ég fann þetta ljóð
sem lýsir tilfinningum mínum bet-
ur en ég sjálfur gæti komið í orð.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir)
Hvíldu í friði, faðir minn.
Þinn sonur,
Ásgeir Benediktsson.
Elsku pabbi, tengdapabbi og
afi.
Mikið er þetta sárt. Við áttum
eftir að gera svo margt saman.
Við áttum eftir mótorhjólaferðina,
að heimsækja fleiri borgir, kíkja á
hestana, drekka meira kaffi, sitja
saman á sólarströnd og drekka
vodka í sprite, fá okkur enn meira
kaffi og tjalda í garðinum öll
saman.
Það að koma í Mosó til Möggu
og pabba var alltaf eins og að
koma í einhvers konar töfraveröld
sem var ekki alveg í sömu tíma-
vídd og þar sem hið daglega amst-
ur fór fram. Garðurinn risastór og
fallegur sama hvaða árstíð var. Að
sitja í rólunni í hvítri vetrarpara-
dísinni innan um háu trén og
runna fékk mann til að gleyma
stund og stað.
Á vorin var mikið líf og fóru
bæði menn og dýr af stað í ýmis
verk og jafnvel var hægt að sjá
hænu hjálpa pabba að mála. Á
sumrin var hægt að gæða sér á
plómum og eplum í gróðurhúsinu
og sigla á sjóræningjaskipinu sem
karlinn smíðaði með krökkunum
og auðvitað halda veislur.
Á haustin var nauðsynlegt að
hlaupa í nokkrar laufhrúgur og
kasta spreki með Buslu eða Prins.
Yndislegt. Inni alltaf sælkeramat-
ur, humar fyrir eins árs snáða og
afakex, alltaf nóg til af því. Kvöld-
matur var gjarnan á frönskum
tíma, svona einhvern tíma á bilinu
fimm til ellefu, ekki svo nojið.
Mikið rann hann vel niður.
Pabbi hafði stóran og hlýjan
faðm, enda löðuðust börn og dýr
að honum. Eitt sinn þegar hann
kom í ömmu og afa kaffi á leik-
skóla Tómasar Orra höfðu leik-
skólakennararnir orð á því að
hann væri orðinn afi allra
barnanna, enda höfðu þau öll með
tölu hópast til hans og kúrt á með-
an hann sagði sögur.
Pabbi gaf sér mikinn tíma með
barnabörnunum, að leika við þau
á þeirra forsendum. Tómas Orri
hefur alltaf haft mikinn áhuga á
hljóðfærum, já og hvers kyns há-
vaða. Pabbi nennti endalaust að
leyfa honum að glamra á gítar eða
munnhörpu og spila undir með
honum. Jafnvel keyra fjarstýrða
bílinn í leiðinni.
Það er gott að ylja sér við þess-
ar minningar. Takk fyrir allt. Við
munum ávallt hugsa til þín með
hlýju þegar við horfum út um
gluggann okkar á Bálhóli,
gluggann sem þú gafst okkur sem
býður ávallt upp á nýtt málverk.
Þín,
Stefán Pétur, Hildur
og Tómas Orri.
Sólin kemur upp á hverjum degi
eins og ekkert hafi í skorist en ég
myndi helst vilja að tíminn stæði í
stað og hætti að æða svona áfram.
Einni af grunnstoðum lífs míns
hefur verið kippt undan fótum
mér, hann pabbi minn er dáinn.
Frá því að ég man eftir mér
hefur pabbi verið einn af þessum
föstu punktum í tilverunni, alltaf á
sínum stað alveg eins og sólin.
Hann hefur alltaf haft frekar
hægt um sig og ekki viljað láta
fara mikið fyrir sér en hann var til
staðar boðinn og búinn að létta
undir, hýsa okkur, líta eftir barna-
börnunum eða jafnvel drekka
kaffi og horfa á sjónvarpið, bara
það sem hentaði hverju sinni.
Þegar ég eignaðist son minn
árið 2009 kom annar og nýr
glampi í augun á pabba, drengur-
inn hlaut nafnið Benedikt í höfuð-
ið á afa sínum en hann kallaði
hann alltaf „nafni minn“. Eftir
þeirra fyrstu kynni áttu þeir ein-
stakt samband sem bara þeir
tveir skildu, það var fallegt og
skilyrðislaust.
Það var ótakmarkað magn af
þolinmæði sem pabbi átti fyrir
barnabörnin, hann hafði alltaf
tíma fyrir þau og gat alltaf fundið
upp á einhverju skemmtilegu að
gera. Það eru ekki allir afar sem
smíða margra metra sjóræningja-
skip í garðinum sínum bara af því
að það gleður litlar sálir, en það
gerði hann. Benedikt yngri hefur
haft miklar áhyggjur af því að sjó-
ræningjaskipið hafi ekki verið
tilbúið enda áttu þeir eftir að
klára það. Pabbi átti eftir að gera
svo margt fleira en að klára sjó-
ræningjaskipið, hann átti t.d eftir
að ferðast með Möggu sinni,
hætta að vinna og njóta lífsins,
leika við barnabörnin, vinna í
gróðurhúsinu og njóta efri áranna
í faðmi ástvina.
Það var dásamlegt að eiga
samastað í Mosfellsbænum þar
sem alltaf var svo vel tekið á móti
öllum, þar var ekkert stress, bara
gleði. Pabbi var nefnilega mikill
grínari og gat verið mjög fyndinn,
barnabörnin veltust oft um af
hlátri og ekki síst við fullorðna
fólkið. Pabbi elskaði að hafa fullt
hús af fólki, fara í gróðurhúsið og
smakka á plómu eða öðru góð-
gæti, sitja í fallega garðinum
þeirra og njóta veðurblíðunnar,
grilla og jafnvel fá sér smá tár í
glas. Þar var oft glatt á hjalla og
ekki síst í hjarta.
Á sorgarstundum er gott að
geta yljað sér við minningar um
yndislegan mann sem gaf mér svo
ótal margt. Ég get yljað mér við
allar minningarnar um góðar
stundir sem við áttum saman í
barnæsku minni og alveg fram á
síðasta dag. Allar heimsóknirnar
hans til okkar á meðan við bjugg-
um í Noregi og ekki síst ómet-
anlegar stundir sem við áttum
með þeim hjónum á Tenerife í
haust þar sem við bjuggum til fal-
legar minningar í sól og sumaryl
sem við ætlum að varðveita um
alla tíð.
Ég man það sem barn að ég
margsinnis lá
og mændi út í þegjandi geiminn,
og enn get ég verið að spyrja og spá,
hvar sporin mín liggi yfir heiminn.
En hvar sem þau verða mun hugurinn
minn,
við hlið þína margsinnis standa,
og vel getur verið í síðasta sinn
ég sofna við faðm þinn í anda.
(Þorsteinn Erlingsson)
Takk fyrir þig, pabbi minn.
Þín
Alma Dröfn.
Persónur í leikriti lífs okkar
eru margvíslegar eins og gengur.
Benni kom inn á sviðið og helgaði
sér stórt hlutverk fyrir hartnær
55 árum í kaupamennsku á næsta
bæ í Borgarfirðinum. Mátulega
leist manni á að táningur af möl-
inni í Keflavík gæti fótað sig í
sveitaverknum. En hann festi
smám saman rætur og fór svo að
hann tók við búinu eftir smá við-
komu í Borgarnesi. Sá tími dugði
honum þó til að hefja fjölgun
mannkynsins í mynd fyrsta sonar
hans. Sveitin átti síðar eftir að
kynnast skemmtilegri blöndu af
bónda og bóhem spilandi grað-
hestarokk yfir heimilisfólki og
húsdýrum. Benni fór kannski í
sveitina, en Keflavík fór aldrei úr
honum. Benna gekk samt vel að
brúa bilið á milli malar og sveitar
þó stöku hefðu varann á sér,
Benni gat nefnilega aldrei á sér
setið að herma eftir samferða-
mönnum sínum og eirði engum í
þeim efnum. Ósérhlífinn var hann
og nautsterkur, vann hratt og
skemmti sér hratt. Kannski sást
hann ekki alltaf fyrir, en þá var
það bara sett í reynslubankann og
frásögn af því krydduð mátulega.
Þegar gera átti sér dagamun
gekk stundum mikið á, en einhver
verndarhendi var yfir öllu brölt-
inu í okkur, bílarnir löfðu á veg-
inum i lausamölinni þótt efsti gír
væri mest notaður og menn komu
heilir heim, þó ekkert endilega
samdægurs. Velferð vélbúnaðar
var ekki stórt áhyggjuefni á þess-
um árum, til dæmis fannst Benna
eitt sinn nauðsynlegt að losna við
flugu innan á framrúðunni á
Fólksvagninum. Skellti hann
hendinni yfir fluguna og fylgdi svo
eftir með hinni hendinni. Flugan
var öll og rúðan líka. Og við hlóg-
um eins og vitleysingar. Sláttuvél-
ar taldi Benni ágætar til að slétta
tún og múgavélar tilvaldir mosa-
tætarar. En reyndar var á köflum
afskaplega litill munur á þýfinu og
gamla heimatúninu og góð slægja
var á hvorutveggja. Þar kom að
Benni brá sér í nýtt hlutverk, festi
ráð sitt og bætti í mannkynið, á
sínum hraða auðvitað. Tvö börn á
rúmlega tveimur árum. En
sveitabúskapur var á þröskuldi
nýrra tíma á þessum árum og þar
kom að Benni flutti aftur á æsku-
slóðirnar, fjölskyldunni og reynsl-
unni ríkari. En eftirtekja af fyrri
búskap var rýr, verandi á byrj-
unarreit reyndi á sambandið og
kom þar að leiðir skildu. Þar gekk
Benni um sinn dimmasta dal. Við
hjónin erum því fegnust að hafa
getað stutt hann á þeim árum. En
Benni náði vopnum sínum á ný og
fann sína kjölfestu í Möggu æsku-
vinkonu sinni. Um leið brustu all-
ar stíflur hvað varðaði hæfileika
Benna sem þó alltaf grillti í, en
með aðstoð Möggu nam hann
garðyrkjufræði og greip í gítar-
spil og myndlist, allt lá opið fyrir
honum. Þegar hér var komið leið
oft nokkur tími á milli funda með
okkur en vinátta okkar skynjaði
engan tíma eða málamiðlanir,
hvert símtal eða heimsókn var
eins og gerst hefði daginn áður,
þráðurinn slitnaði aldrei. Kæri
vinur, almættinu þóknaðist að
skrifa þig út af sviðinu núna, okk-
ur hefði aldrei komið til hugar að
það væri í handritinu. Það er kom-
ið tómarúm í tilveruna. En við ef-
umst ekki um að hlutverkinu sem
almættið hefur ætlað þér verður
skilað með hraði og listavel.
Oddur Ólason.
Benedikt Jónsson
Elsku Teitur, ég
er svo þakklát fyr-
ir að hafa fengið
þig sem tengdaföð-
ur og afa barna minna. Við
minnumst þín af hlýju, minn-
ingarnar hugga og verma. Um
daginn fannst mér eins og ég
sæi ykkur Ástu koma gangandi
inn til okkar, leiðandi hvort
annað. Það var eitthvað svo
kunnuglegt og nærandi. Mikið
held ég að Ásta og Jónas hafi
tekið vel á móti þér, það hafa
orðið fagnaðarfundir í lagi. Það
sem var svo eftirtektarvert og
einkennandi fyrir þig, Teitur,
var léttur hlátur þinn, grín og
jafnvel grettur. Þú varst sífellt
að, varst þrautseigur en jafn-
framt með þetta eftirsóknar-
verða jafnaðargeð. Við Halli er-
um farin að segja að við ættum
„að taka Teit á þetta“. Með
þessu meinum við að ef við
þurfum að áorka einhverju, þá
þurfum við að vera skýr, sýna
festu en vinsemd. Það þýðir að
Teitur Jónasson
✝ Teitur Jón-asson fæddist
31. janúar 1930.
Hann lést 1. janúar
2018.
Útför Teits var
gerð 19. janúar
2018.
gefast ekki upp
fyrr en við höfum
náð því sem við
viljum eða þurfum.
Börnin okkar
eiga svo góðar
minningar um þig.
Hera sagði þig
mikinn brandara-
karl sem var alltaf
að græja eitthvað
og alltaf hlæjandi.
Hún sagði: „Afi
kenndi mér margt, t.d. að elska
bakaðar baunir. Hann kenndi
mér, með lífsgleði sinni, um
mikilvægi þess að hafa gaman
af lífinu.“ Úlfar minnist oft
þeirra stunda þegar þú sóttir
hann í leikskólann og tíma ykk-
ar saman. Honum fannst alltaf
svo gott að vera með þér. Nú á
síðari árum þótti honum ein-
staklega ljúft að fá að halda í
höndina þína og fá að sýna þér
umhyggju. Þór litli var ákveð-
inn í því að afi væri svo flottur
rútukarl sem væri svo góður og
skemmtilegur. Elsku Teitur
minn, hafðu þökk fyrir allt og
allt. Það voru sönn forréttindi
að fá að kynnast ykkur Ástu.
Að syrgja og sakna er að elska
og þið hjónin voruð svo sannar-
lega heitt elskuð.
Þín tengdadóttir,
Ylfa.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI MAGNÚSSON,
fyrrverandi lögreglumaður,
Múlavegi 32,
Seyðisfirði,
lést í faðmi fjölskyldunnar miðvikudaginn
17. janúar á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju laugardaginn 3. febrúar
klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkað. Þeim sem vilja minnast
hans er bent á Hollvinasamtök Sjúkrahúss Seyðisfjarðar,
kt. 620208-1750, reikn.nr. 0176-15-380032.
Gunnhildur Helga Eldjárnsdóttir
Jón Eldjárn Bjarnason
Magnús Heiðar Bjarnason Lisa Dianne Bjarnason
Íris Hrund Bjarnadóttir Guðmundur G. Kristófersson
afabörn og langafabörn
Ástkær bróðir okkar,
JÓN ÁGÚSTSSON
kennari,
Skúlagötu 20,
andaðist á líknardeild Landspítalans
sunnudaginn 28. janúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 7. febrúar klukkan 13.
Ágúst Ágústsson
Þorlákur Ari Ágústsson
Þuríður Jana Ágústsdóttir