Morgunblaðið - 01.02.2018, Qupperneq 73

MINNINGAR 73
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. FEBRÚAR 2018
✝ Kolbrún Sig-urðardóttir
fæddist í Hafnar-
firði 20. desember
1949. Hún lést á
Kvennadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 11. janúar
2018.
Kolbrún ólst upp
að Hringbraut 9
þar til hún hóf bú-
skap með eftirlif-
andi eiginmanni sínum. For-
eldrar hennar voru Sigurður
Kristinsson málarameistari, f.
27.8. 1922, d. 4.9. 2005, og Anna
Dagmar Daníelsdóttir, f. 4.
desember 1925. Systkini hennar
eru María Kristín, f. 8.2. 1947,
maki Kristinn Garðarsson.
og á þeirri leið kynntist hún
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Elíasi Rúnari Elíassyni, f. 9.2.
1949, frá Akranesi, þau giftu sig
31. ágúst 1968. Systkini Rúnars
sammæðra voru átta, tvö eru
látin. Systkini Rúnars samfeðra
eru fimm.
Kolbrún og Rúnar eiga þrjú
börn, þau eru: 1. Guðmundur
Arnar, f. 31.12. 1968, giftur
Guðrúnu Brynhildi Árnadóttur,
þau eiga tvo syni. Guðmundur á
eina dóttur úr fyrri sambúð og
Guðrún á tvo börn úr fyrri sam-
búð. 2. Anna María, f. 11.1. 1970,
gift Kjartani Sveinssyni, þau
eiga tvær dætur og eitt barna-
barn. 3. Daníel Viðar, f. 17.6.
1975, í sambúð með Katrínu
Sjöfn Hauksdóttur, þau eiga
ekki barn saman en Daníel á
tvær dætur með Kristínu Þor-
valdsdóttur, þau skildu og
Katrín á tvo syni úr fyrri sam-
búð.
Útför Kolbrúnar fór fram í
kyrrþey.
Dagný, f. 1.6. 1948,
maki Guðmundur
Þórarinsson. Al-
bert, f. 5.5. 1951.
Daníel, f. 18.7.
1952, maki Ethel
Sigurvinsdóttir.
Hafdís, f. 9.10.
1954, maki Pálmi
Helgason. Hjördís,
f. 10.8. 1959, maki
Vilhelm Pétursson.
Kolbrún var í
sveit að Dölum í Fáskrúðsfirði
hjá móðurbróður sínum Elís og
konu hans Sigrúnu Steinsdóttur
frá fjögurra ára aldri. Kolbrún
stundaði nám í kató, síðan í
Lækjarskóla og lauk svo skyld-
unni í Flensborg. 1966 fór hún í
Húsmæðraskólann að Laugum
Kveðjustundin er runnin
upp, elsku mamma. Minning-
arnar streyma fram og þrátt
fyrir að við vissum hvert
stefndi þá er hún erfið og
skrítið að hugsa til þess að þú
sért ekki með okkur lengur.
Frá því að þú greindist með
krabbameinið, haustið 2013,
eru liðin rúm fjögur ár sem
hafa einkennst af sigrum og
ósigrum og kannski ekki síst
samveru þar sem við bjuggum í
sama húsi síðustu þrjú árin.
Örlögin ætluðu þér ekki langlífi
og varst nýorðin 68 ára þegar
þú kvaddir.
Þú hafðir alltaf verið með af-
mælisveislu á afmælisdaginn
þinn og varst búin að tala um
það við mig að aðstoða þig
þetta árið en þessum síðasta af-
mælisdegi eyddir þú inná spít-
ala þar sem þú hafðir verið lögð
inn nokkrum dögum áður.
Engin veisla var því haldin.
Jólahaldið þetta árið var líka
með öðru sniði en vanalega en
þú fékkst þó heimfararleyfi og
náðir að halda þín síðustu jól
með okkur.
Fjölskyldan var alltaf í
fyrsta sæti hjá þér og þér var
mjög annt um fjölskyldu þína
og ég gat alltaf leitað til þín og
þú varst alltaf tilbúin til að
létta undir með okkur hvort
sem það var að líta eftir barna-
börnunum, þegar þær voru litl-
ar, eða gera snittur eða brauð-
tertur fyrir einhverja veisluna.
Þegar kom að því að dætur
mínar fóru í menntaskóla tókst
þú vel á móti þeim í Reyk-
ásnum þar sem þær fengu að
búa hjá þér og pabba þar til við
fluttum saman í Hafnarfjörð-
inn, heimabæ þinn.
Sumarbústaðurinn við
Meðalfellsvatn var þér mikil-
vægur og þar nostraðir þú við
garðinn og varst að leika þér
við að rækta alls konar græn-
meti og sumarblóm. Þar var
alltaf vel tekið á móti manni og
notalegt að vera.
Þar var spilað, spjallað, veitt,
borðað og legið í sólbaði og ein-
hvern veginn var pláss fyrir
alla í litla bústaðnum. Þú elsk-
aðir sólina og hún rétt þurfti að
láta sjá sig, þá varst þú orðin
kaffibrún og barst því nafn við
hæfi.
Þú varst hörkudugleg og lést
aldrei verk úr hendi falla. Það
tók þig langan tíma að sættast
við þrekleysið sem fylgdi veik-
indum þínum og fórst oft fram
úr þér en þú ætlaðir þér ekki
að láta veikindin stoppa þig í að
sinna því sem þér þótti
skemmtilegt að gera. Þín er
sárt saknað.
Dáðrík gæðakona í dagsins stóru
önnum,
dýrust var þín gleði í fórn og
móðurást.
Þú varst ein af ættjarðar óska-
dætrum sönnum,
er aldrei köllun sinni í lífi og starfi
brást.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þar til við hittumst að nýju,
þín dóttir,
Anna María Elíasdóttir.
Elsku Kolla systir.
Þú fæddist á æskuheimili
okkar á Hringbraut 9, þar var
gott að alast upp í stórum
systkinahópi. Hamarinn í
Hafnarfirði var okkar leik-
völlur, þar sem öll börnin í
hverfinu léku sér saman.
Þú fórst í sveit á sumrin hjá
bróður mömmu, honum Ella, og
konu hans, Sigrúnu í Dölum,
frá fjögurra ára aldri.
Við minnumst þess að eitt
sumarið þegar þú komst heim
úr sveitinni þá varstu með lít-
inn hvolp með þér sem hét
Bangsi og var hann mikill
gleðigjafi.
Þú fórst í Húsmæðraskólann
á Laugum, þar sem þú lærðir
allt um heimilishald og hann-
yrðir.
Sýndi það sig vel þegar þú
stofnaðir heimili með honum
Rúna þínum. Þú saumaðir svo
fallegan skírnarkjól í skólanum
sem þú lánaðir okkur systrum
þegar okkar börn voru skírð.
Ef það voru veislur hjá ein-
hverri okkar þá varst það þú
sem komst alltaf fyrst, tilbúin
að hjálpa. Þú varst mjög barn-
góð og nutuð þið þess þegar
barnabörnin voru hjá ykkur og
eins þegar við komum með
okkar börn og barnabörn í
heimsókn. Þið Rúni áttuð sum-
arhús við Meðalfellsvatn, þar
var gott að koma og vel tekið á
móti gestum, allaf heitt á könn-
unni og nóg af bakkelsi. Þér
féll aldrei verk úr hendi, prjón-
arnir ekki langt undan og svo
varstu líka með græna fingur.
Saman ræktuðuð þið hjónin alls
konar grænmeti, jarðarber,
gúrkur, tómata og margt fleira,
bæði í bústaðnum og á
Jófríðarstaðarveginum.
Í Kjósinni voru haldin mörg
matarboðin, þar hittumst við
fjölskyldan og nutum gestrisni
ykkar hjóna, fegurðar sveitar-
innar og sólarlagsins við vatnið.
Eftir að þú veiktist komu
stundir milli stríða þar sem þið
Rúni nutuð ykkar saman, í
ferðunum ykkar á húsbílnum
um landið og þegar þið fóruð til
Kanaríeyja. Þú elskaðir sólina.
Við nutum þess að vera með
ykkur á þessum góðu stundum
og mun það ylja okkur um
ókomna tíð.
Nú er komið að kveðjustund
og vonum við að pabbi hafi tek-
ið vel á móti þér þegar þú
kvaddir þessa jarðvist.
Gulli og perlum að safna sér,
sumir endalaust reyna.
Vita ekki að vináttan er,
verðmætust eðalsteina.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina.
En viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson)
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra, elsku Rúni,
Gummi, Anna Mæja, Danni og
fjölskyldur.
Guð blessi þig.
María, Dagný, Hafdís
og Hjördís.
Elskuleg tengdamamma og
amma hefur nú lokið lífsgöngu
sinni hér á jörð. Kollu kynntist
ég árið 2002 þegar ég kynntist
syni hennar og eiginmanni mín-
um í dag, honum Guðmundi
(Gumma).
Í kringum Kollu voru alltaf
rólegheit, hún hafði þægilega
nærveru, var nægjusöm og
hæversk. Það sást vel í veik-
indum hennar þar sem hún bar
sig alltaf vel og var ekkert að
kvarta eða barma sér yfir veik-
indum sínum.
Það sem er mér efst í huga
þegar ég lít yfir farinn veg og
samveru okkar stendur tíminn í
Kjósinni upp úr. Kolla og Rúni
áttu sumarbústað í Kjósinni og
eyddu þau miklum tíma þar.
Alltaf var jafn gaman að heim-
sækja þau hjónin í sveitina.
Ávallt var frekar gestkvæmt
hjá þeim og alltaf eitthvað ver-
ið að bardúsa. Þau sátu sjaldn-
ast aðgerðalaus og voru enda-
laust að gera breytingar og
viðbætur í bústaðnum. Um
tíma voru þau með hænur,
barnabörnunum til mikillar
ánægju.
Það var mikið sport að fylgj-
ast með varpinu og ná í eggin
til að sjóða eða búa til omme-
lettu. Alltaf þótti strákunum
okkar gaman að fara í sveitina
til ömmu og afa því alltaf var
nóg að gera og verkefnum
haldið að þeim. Þeir fengu að
fara út á bátnum með afa og
veiða, farið var í gönguferðir
upp að brú til að kasta steinum
í ána. Þeir fengu að hjálpa til
við öll þau verkefni sem verið
var að vinna. Það var smíðað
gesthús, það var smíðuð
geymsla, það þurfti að laga
bátaskýlið, þá þurfti að stækka
pallinn. Alltaf voru börnin
virkjuð í að hjálpa til.
Og svo enduðu öll kvöld á
heljarinnar matarveislu. Þó að
bústaðurinn hafi ekki verið stór
var ótrúlegt hvað þeim tókst að
koma mörgum til borðs. Ef
veður leyfði var búið til lang-
borð úti á palli en ef veður var
vont var skellt upp langborði
inni – en samt var bústaðurinn
ekki langur! En þröngt mega
sáttir sitja og var það oft
þannig.
Eftir að bústaðurinn var
seldur keyptu þau sér húsbíl og
fengu barnabörnin auðvitað að
fara með í ferðir á honum.
Það er erfitt að kveðja elsku
tengdamömmu og sárt að
hugsa til þess að barnabörnin
fái ekki að njóta ömmu sinnar.
En minning um góða tengda-
mömmu og ömmu lifir. Við
kveðjum hana með söknuði.
Hvíl í friði, elsku Kolla og
elsku amma.
Kveðja,
Guðrún Brynhildur
Árnadóttir,
Jóel Dagur Bergvins
Guðmundsson,
Svanur Bergvins
Guðmundsson.
Kolbrún J.
Sigurðardóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Kolbrún.
Takk fyrir alla hjálpina
sem þú hefur veitt mér í
gegnum árin. Eftir að
pabbi þinn dó voruð þið
Rúni svo dugleg að taka
mig með ykkur í sumarbú-
staðinn við Meðalfellsvatn
og áttum við þar góðar
stundir saman.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson)
Kær kveðja,
Mamma.
✝ Jóna MaríaVagnsdóttir
fæddist 23. septem-
ber 1940. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vestfjarða á Ísa-
firði 28. desember
2017.
Foreldrar Jónu
Maríu voru Guð-
börg Össurardóttir,
f. 21. september
1900, d. 16. maí
1989, og Vagn Jóhannesson, f.
22. ágúst 1903, d. 20. desember
1980. Systkini: Guðbjörg Jó-
hanna, f. 29. mars 1935, Rúnar
Már, f. 19. maí 1937, Hrönn, f.
11. september 1938, d. 14. des-
ember 2015.
Þann 2. október 1963 giftist
Jóna María Dreng Guðjónssyni,
f. 23. september 1923 í Fremstu-
húsum í Dýrafirði, d. 19. nóvem-
ber 1990. Foreldrar hans voru
hjónin Guðjón Finnur Davíðsson
og Borgný Jóna Hermanns-
dóttir.
Jóna María og Drengur áttu
þrjú börn saman sem eru: Her-
mann, f. 25.4. 1964, búsettur í
Fremstuhúsum í Dýrafirði,
Björn, f. 14.5. 1965, eiginkona
hans er Valdís Bára Kristjáns-
dóttir, f. 30.5. 1969, og eru þau
búsett í Fremri-Breiðadal í Ön-
1.1. 1998, og Drengur Ólafur, f.
20.11. 2005.
Jóna María ólst upp á Pat-
reksfirði gekk í barnaskólann
þar og síðar í unglingadeildina
þar sem hún lauk skyldunámi.
Jóna María hóf starfsferilinn í
frystihúsinu á Patreksfirði en
eftir sumarið þáði hún starf við
aðhlynningu á sjúkrahúsinu á
Patreksfirði. Tvítug fór Jóna
María í húsmæðraskólann á
Laugum í Þingeyjarsýslu og
lauk þaðan námi. Eftir námið
starfaði Jóna María á sjúkrahús-
inu á Akureyri, seinna sjúkra-
húsinu í Keflavík og um vorið
1962 fékk hún vinnu í eldhús-
störfum við Núpsskóla. Jóna
María og Drengur hófu búskap í
Fremstuhúsum árið 1963 ásamt
tengdaforeldrum hennar Guð-
jóni og Borgnýju og sinnti hún
öllum störfum sem við komu bú-
skapnum jafnt sem heim-
ilisstörfunum, einnig annaðist
hún tengdaforeldra sína þegar
aldur færðist yfir þau. Þegar
börnin voru uppkomin sneri
Jóna María aftur út á vinnu-
markaðinn og byrjaði á starfi í
eldhúsinu á Núpi. Hún starfaði
einnig nokkur haust í sláturhús-
inu á Þingeyri, í skelvinnslu, í
harðfiskverkun Jóns Oddssonar,
á þjónustudeildinni Hlíf og síð-
ast á hjúkrunarheimilinu Tjörn
á Þingeyri þar sem hún starfaði
þar til hún lauk störfum á vinnu-
markaði.
Útför Jónu Maríu fór fram frá
Mýrarkirkju í Dýrafirði 13.
janúar 2018.
undarfirði. Björn á
fjögur börn: Anna
María, f. 19.8. 1991,
sambýlismaður
hennar er Rúnar
Freyr Hafþórsson,
f. 18.10. 1989, synir
þeirra eru Björn
Ágúst, f. 6.1. 2012,
og Hafþór Örn, f.
12.2. 2017; Hákon
Örn, f. 24.11. 1993,
sambýliskona hans
er Hafdís Ósk Valgeirsdóttir, f.
5.4. 1992, börn þeirra eru Val-
geir Breki, f. 22.2. 2012, og
Sunneva Ýr, f. 14.7. 2016; Katrín
Dröfn, f. 1.8. 1996, sambýlis-
maður hennar er Patrekur Emil
Jónsson, f. 20.4. 1995; Borgný
Valgerður, f. 14.10. 2005, móðir
þeirra er Björk Ingadóttir. Val-
dís á fyrir dótturina Steineyju
Ninnu, f. 18.10. 1991, eig-
inmaður hennar er Agnar
Ebeneser Agnarsson, f. 3.4.
1978, börn þeirra eru Arnar
Ebenezer, f. 29.11. 2004, og El-
ísabet Hulda, f. 9.9. 2017. Guð-
björg, f. 23.8. 1969, búsett í
Reykjavík, eiginmaður hennar
er Þröstur Ólafsson, f. 16.1.
1962, saman eiga þau fjögur
börn: Ásta María, f. 9.12. 1991,
d. 10.12. 1991, Gyða Kolbrún, f.
24.10. 1994, Karlotta María, f.
Elsku Mæja amma, við mun-
um alltaf sakna þess að halda í
höndina þína, faðma þig og heyra
röddina þína. Alltaf þegar við
komum í heimsókn var það fyrsta
sem þú gafst okkur besta knús í
heimi, við héldum stundum að við
myndum kafna í fanginu á þér því
þú knúsaðir svo vel og lengi.
Við fórum aldrei svöng frá þér
vegna þess að það var alltaf nóg
af góðum mat og kræsingum. Það
sem var í mestu uppáhaldi var
steikti fiskurinn, brúnkakan og
eggjasalatið en við gerðum til-
raunir til þess að gera eins og þú
en það var aldrei eins gott og
þegar þú gerðir það.
Þú tókst öllum vel og varst
amma með stóru A-i. Við gátum
alltaf boðið vinum okkar í heim-
sókn því þeir voru velkomnir og
urðu að þínum eigin barnabörn-
um í þínum huga, „ég er bara
amma þín líka“ sagðir þú og
knúsaðir þá jafn vel og okkur. Þú
varst amma allra.
Það var svo gott að koma til
þín því hjá þér var alltaf ró og
friður.
Þær voru ófáar stundirnar þar
sem við sofnuðum í rauða sófan-
um og þegar við vöknuðum aftur
var spjallað um heima og geima
eða spilað fram á nótt.
Við elskuðum bílferðirnar með
þér, þar var Riggarobb-diskur-
inn með Pöpunum alltaf valinn og
sungum við hástöfum með enda
er diskurinn orðinn rispaður af
ofnotkun.
Þegar heimsóknum lauk fylgd-
ir þú okkur ekki bara í forstofuna
og knúsaðir og kysstir heldur
stóðstu í gættinni á útidyrunum
og vinkaðir okkur þar til við vor-
um komin úr augsýn. Við munum
aldrei gleyma þessu.
Elsku amma, þú varst okkar
manneskja sem hvattir okkur
áfram í því sem við tókum okkur
fyrir hendur og fylgdist með okk-
ur spreyta okkur í lífinu með
aðdáunaraugum. Þú fylgdist með
okkur í okkar námi og varst alltaf
spennt að fá að heyra nýjar ein-
kunnir og minntir okkur alltaf á
það hvað þú værir stolt af okkur
og hvað við stæðum okkur vel.
Það verður erfitt að geta ekki
hringt í þig og fengið hvatn-
inguna frá þér en við vitum að þú
fylgist með okkur og stendur allt-
af með okkur. Við erum rík af
minningum sem við upplifðum
með þér. Elskum þig að eilífu.
Þín barnabörn,
Gyða Kolbrún, Karlotta
María og Drengur Ólafur.
Það er sérkennilegt að sitja
hér og skrifa minningargrein um
hana Jónu Maríu móðursystur
mína, Mæju, eins og hún var allt-
af kölluð. Í haust fór heilsu henn-
ar hratt hrakandi, hún fór nokkr-
um sinnum á síðastliðnum
mánuðum á milli Dýrafjarðar og
Landspítalans með viðkomu á
Heilbrigðisstofnuninni á Ísafirði
en þangað heimsótti ég hana um
miðjan desember. Þá læddist að
mér sá grunur að það þyrfti
kraftaverk til að hún frænka mín
færi aftur heim til sín í Dýra-
fjörðinn, hún virtist sjálf meðvit-
uð um að sú gæti orðið raunin.
Mæja fór ung að árum til vinnu
í eldhúsi Héraðsskólans að Núpi í
Dýrafirði. Hún kynntist eigin-
manni sínum, Dreng Guðjóns-
syni, sem bjó í Fremstuhúsum en
á bænum bjuggu einnig foreldrar
Drengs, Borgný og Guðjón, sem
ráku búið áður en hann tók við.
Það hefur alltaf verið gaman að
koma í Fremstuhús og fyrir okk-
ur unga krakka úr sjávarþorpi
var mikið ævintýri að koma í
heimsókn því þarna fann maður
allt sem prýtt gat ekta sveit. Þar
sem heimsóknirnar voru mest yf-
ir sumartímann var heyskapur á
fullu og og mikið um að vera.
Börn Mæju og Drengs, Her-
mann, Björn og Guðbjörg, tóku
virkan þátt í bústörfunum og við
vorum með stjörnur í augunum
yfir hversu klár þau voru í að
sinna allskonar verkum. Gest-
risnin var annáluð á bænum og
augljóst að samheldni og sam-
vinna hemilisfólksins var af-
bragðsgóð. Drengur lést fyrir
aldur fram árið 1990 og svo kom
að Hermann, sonur Mæju og
Drengs, tók við búi, Mæja flutti
til Þingeyrar þar sem hún starf-
aði við umönnun. Á Fjarðargöt-
unni bjó hún sér hlýlegt heimili
sem varð eðlilega viðkomustaður
vina og skyldmenna, gestrisnin
annáluð eins og alltaf hafði verið
hjá heimilisfólki í Fremstuhús-
um. Frænka mín var mikil fé-
lagsvera, sótti ýmsa viðburði,
hitti fólkið úr sinni sveit og fleiri
eins og gengur. Hún var í kven-
félagi Mýrahrepps og spilaði
reglulega kínaskák við góðar vin-
konur svo fátt eitt sé talið. Mæja
ræktaði samskipti við fólkið sitt,
keyrði oft suður yfir heiðar á Pat-
reksfjörð og gisti þá gjarnan á
heimili foreldra minna og svo hjá
móður minni eftir andlát föður
míns. Eins var viðkomustaður oft
hjá Þórhildi í Innri-Miðhlíð en
þær frænkurnar voru allar ágæt-
ar vinkonur sem og Guðbjörg Jó-
hanna, önnur móðursystir mín,
sem býr enn sunnar.
Eftir að ég fullorðnaðist
kynntist ég Mæju mikið betur,
gisti oft hjá henni og áttum við oft
notalegar stundir og spjölluðum
oft saman fram á rauðanótt.
Ég vil í lokin votta börnum
Mæju og fjöskyldum þeirra sem
og eftirlifandi systkinum Rúnari
Má og Guðbjörgu Jóhönnu mína
innilegustu samúð.
Guð geymi þig og blessi, elsku
duglega og kjarkmikla frænka
mín.
Anna Guðmundsdóttir.
Jóna María
Vagnsdóttir