Skírnir - 01.09.2017, Page 122

að tilheyra en ekki hópinn út frá einstaklingunum sem mynda hann.
Af þessu leiði að ekki sé hægt að greina milli persónunnar og þeirrar
menningararfleifðar sem hún tilheyrir. Fyrir vikið er ekki hægt að
setja mannskilning upplýsingarstefnunnar skör ofar öðrum og því
getur vestræn menning á engan hátt talist túlkunarlykill að t.a.m.
grundvallarforsendum siðræns mannlífs. Því einkenni það póli-
tískan rétttrúnað að menn verði að segja skilið við evrópskan eða
evrópumiðaðan hugsunarhátt.
Pólitískur rétttrúnaður er því að mati Hildebrandts ein af birt-
ingarmyndum fjölmenningar. Fulltrúar hans vilji styðja við bakið á
minnihlutahópum m.a. með því að auðvelda þeim aðgang að há-
skólanámi og bæta aðstæður þeirra innan háskólasamfélagsins
(Hildebrandt 2005: 288–289). Á níunda áratug síðustu aldar hafi
m.a. verið stofnuð ýmiss konar samtök, stúdentafélög og embætti
sérstaks námsráðgjafa minnihlutahópa á þessum forsendum. Náms-
efnið hafi verið lagað að þörfum þessara minnihlutahópa og al-
mennt tekið meira tillit til menningarlegs bakgrunns nemenda.
Höfundar úr röðum minnihlutahópa og textar sem varða sögu
þeirra, hagsmuni, baráttumál og félagslega stöðu hafi að sama skapi
orðið hluti af námsefninu og áætlunum verið hrint í framkvæmd til
að bæta aðstöðu meðlima þeirra til náms. Þessar skipulagsbreyt-
ingar hafi allar verið að frumkvæði embættismanna skólakerfisins
(Hildebrandt 2005: 302–307, 364–371).
Ástæður þessa rekur Hildebrandt, rétt eins og Schenz og Wier-
lemann, til þess að margir af 68-kynslóðinni hafi verið orðnir emb-
ættismenn, kennarar og ráðamenn innan háskólanna og því getað
staðið fyrir byltingu að ofan. Samhliða þessu hafi vitund stúdenta og
kennara aukist um þá mismunun sem væri innbyggð í vestræna
menningu (Hildebrandt 2005: 310, 396). Því hafi verið hugað að
kennsluaðferðum, tungutaki og samskiptum innan háskólasam-
félagsins og ráðist í markvissar aðgerðir gegn hatursorðræðu sem
var fylgt eftir á grundvelli laga og reglugerða og með viðurlögum við
brotum á þeim. Tilskipanirnar hafi margar hverjar gengið mjög
langt þar sem sönnunarbyrðin færðist jafnvel frá ákæranda yfir á
hinn kærða (Hildebrandt 2005: 440). Að sama skapi hafi refsingar
stundum verið þungar og nemendum jafnvel vísað frá námi eða
386 sigurjón árni eyjólfsson skírnir
Skírnir HAUST 2017 (13.10.2017).qxp_Layout 1 20.10.2017 13:46 Page 386