Jökull - 01.01.2001, Qupperneq 117

Djúpborun í Bárðarbungu 1972
Nokkur þykk öskulög komu í
ljós í borkjörnunum. Kjarninn
á myndinni er 67 sm langur.
Þess má geta að þótt oft væri
næðingssamt og kalt á jöklin-
um var iðulega gott að hafa
stuttbuxur af þeirri gerð sem
hér voru notaðar til að gefa
dökkan bakgrunn. – A few thick
tephra layers were found in the
core. This ice core is 67 cm
long, showing an approxima-
tely 20 cm thick thepra layer
and a thinner layer to the left.
Ljósm./Photo. Jón Örn Bjarna-
son.
í dýpi holunnar yrði veruleg sárabót fyrir okkur svo
boðinu var þakksamlega tekið.
Hinn 29. júlí héldum við svo að nýju á jökul með
lánskapalinn. Þótt hann væri mjórri en kapall okk-
ar var hann töluvert sterkari. Þegar við komum að
borstaðnum lentum við í óvæntri töf. Veður var bjart
og við greindum óljóst tvo dökka depla í slakkan-
um á Bárðarbungu sem færðust æ nær. Í ljós kom að
þetta var kind með lamb. Kindin var grindhoruð en
lambið virtist allvel haldið. Greinilegt var að kind-
in vonaðist eftir að fá eitthvað í svanginn hjá okkur
því hún kom með lambinu alveg að skálanum. Freist-
andi var að bregðast við svipað og konan í Óhræs-
inu, kvæði Jónasar Hallgrímssonar. Bragi harðneitaði.
Honum tókst að fanga kindina og lesa markið á eyr-
um hennar. Hann fór síðan í talstöðina til að komast
að því hver væri eigandi hennar og hvort mögulegt
væri að koma heyi til okkar. Furðu fljótt hafðist upp
á eigandanum og kom þá í ljós að kindin hafði ekki
skilað sér af fjalli haustið áður. Við settum frauðplast
undir skálann, sem stóð á skíðum. Þar lagðist kindin
með lambinu um kvöldið og nartaði svolítið í brauð-
mylsnu og fleira sem við settum á plastið. Morguninn
eftir voru kindin og lambið horfin.
Í hlýindum síðustu tveggja vikna hafði mikið af
snjóveggnum, sem þakgrindin hvíldi á, lækkað mikið
og við þetta þurfti að gera. Þakinu var lyft og veggur-
inn hækkaður. Borun hófst að nýju þann 1. ágúst og
gekk hún allvel. Sjö dögum síðar var borinn kominn
svo djúpt sem nýi kapallinn leyfði, og var dýpi hol-
unnar þá 415 metrar.
Tveim dögum síðar vorum við búnir að setja
borkjarnana á sleða sem Jökull-2 dró og var haldið
af stað með þá af Bárðarbungu klukkan fimm eftir há-
degi. Bragi varð eftir á jöklinum við annan mann til að
ganga frá búnaði þar, en ráðgert var að tveir snjóbílar
kæmu daginn eftir og sæktu þá, skálann og borbúnað-
inn. Þetta gekk þó ekki eftir því belti snjóbílsins þoldu
ekki þýfið við jökuljaðarinn. Um þessar mundir bauð
Baldur Sigurðsson frá Akureyri upp á ferðir á Vatna-
jökul og var farið á jökulinn frá Kistufelli. Var öflugur
snjóbíll, sem var kallaður Snjóköttur, notaður til þess-
ara ferða. Baldur sótti nokkrum dögum síðar mennina
tvo og búnaðinn á Bárðarbungu, og flutti skálann upp
á Grímsfjall, en þar hirtu veðurguðirnir hann einhvern
tíma um veturinn.
Ferðin niður af Bárðarbungu gekk vel. Tveimur
tímum eftir miðnætti stöðvuðum við snjóbílinn liðlega
fimm kílómetra frá jökuljaðrinum því nú var komið
nokkuð rökkur og við vissum að jökuljaðarinn var
varasamur. Við vorum búnir að hafa talstöðvarsam-
band við jöklamenn niðri á sandi og ætluðu þeir að
koma til okkar þegar birti. Klukkan sex um morguninn
komu Gunnar Guðmundsson og Hörður Hafliðason,
JÖKULL No. 50 117