Tímarit Máls og menningar - 01.05.2018, Blaðsíða 44

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
44 TMM 2018 · 2
fyrir á Chelsea hóteli og leituðu að ungu skáldi sem myndi hugsa um hann.
Daglega fór ég heim til hans, bar upp dagblöðin, lagaði morgunverð og kaffi,
svo sátum við þarna, lásum bækur og töluðum saman. Ég var þessi persóna
sem gerði líf hans mögulegt að lifa því. Aðrir, faglegri en ég, sáu um að skrifa
umsóknir fyrir hann.
Þetta var æðislegt afþví hann var uppáhaldshöfundur sem ég hélt ég myndi
aldrei hitta. Allt í einu sat ég hjá honum sjö daga vikunnar í fimm mánuði. Þá
fékk hann taugaáfall. Við kærasta mín vorum hjá honum þegar það gerðist.
Við sóttum bjór og biðum eftir að vinir hans kæmu og útskýrðu fyrir okkur
næsta plan. Eftir það lét ég öðrum eftir vinnuna og varð vinur hans þar til
hann dó, átta, tíu árum síðar. Ég fylgdi honum í upphafi síðasta kafla lífs
hans. Hann naut mikillar velgengni á þessu tímabili, hlaut Pulitzer verð-
launin, byrjaði að lesa upp í fyrsta sinn á ævinni. Hann dó á mínum aldri og
ég er 67 ára gömul.
Mhm. Og samband þitt við Ísland?
Ég hef ekki komið þangað síðan árið 2008 – ég sakna þess. Ég ruglaðist
í ríminu þegar ég kom þangað fyrst – 1996 – vegna litanna og plássins og
fólksins sem var bæði skrítið og heiðarlegt. Ég fann fyrir ást til tungumálsins
og flæði milli tungumála sem væri mjög heimsborgaralegt fyrir eyju. Ég varð
strax hrífandi slegin. Eyjan er ein af heimilum mínum á jörðinni. Undarlegt
nokk ber Marfa í Texas svipmót Íslands hvað allt plássið varðar.
Hefur eitt tímabil mótað þig meira en önnur?
Eftir að mamma mín dó [í apríl 2017] hefur tíminn liðið öðruvísi, heimur-
inn á ekki lengur mömmu. Á tímum missis finnur maður svo áþreifanlega
fyrir tímanum. Ég tek eftir öllu og hvernig heimurinn tekur á sig aðra mynd
án mömmu minnar.
Ég samhryggist þér. Getur þú lýst í fáum orðum hvernig fyrstu sautján ár
aldarinnar birtast þér?
Dómur – endalok – helgi. Ég kann því vel þegar ungt fólk kallar þessa tíma
póstmennska vegna þess að fólk er ekki miðdepillinn. Ég set hundinn sem
miðju alheims og ætla að sjá hvernig það gengur. Mér líkar tími minn og ég
hef heldur ekkert annað val. Mér líka samfélagsmiðlarnir og ég berst áfram
til að vera þar til staðar hvenær sem hægt er.
Já, á Instagram birtir þú ljósmyndir sem þú tekur frá sjónarhorni hundsins
þíns á göngum ykkar – og tilfinning þín fyrir síðustu öld?
Ég er fegin að henni sé lokið. Þetta er fyrsta öldin sem við eigum afrit af. Ég
held að verði minna um afritun af þessari. Með tímanum munum við finna
betri aðferðir til að vera betur til staðar – við sjálf og aðrir sameiginlega – á