Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Side 50

Ævar Örn Jósepsson
hversvegna hann var dauður þarna á kamrinum, hugsaði hann,
með risastóra breddu í gegnum hálsinn. I þetta skiptið var greini-
legt að Karl átti í einhverri innri baráttu þótt hún stæði ekki lengi
yfir.
„Ég byrjaði hann en þagnaði strax aftur. Stefán kinkaði
hvetjandi grænum kolli en sagði ekkert. „Mikael er - var öðling-
ur,“ sagði Karl loks, „mikill öðlingur. En hann var orðinn - soldið
drukkinn undir lokin. Einsog við öll,“ flýtti hann sér að bæta við,
einsog til að draga úr ásökuninni sem mögulega var hægt að lesa
úr orðum hans, „einsog við öll.“ Hann snýtti sér og tók sér drjúg-
an tíma til að hreinsa nasirnar áður en hann hélt áfram. „Og eins-
og sumir aðrir þá á - átti hann það til að gerast aðeins of grófur í
tali og fjölþreifinn þegar þannig stóð á. En það er nú varla dauða-
sök nútildags, eða hvað?“
„Nei,“ viðurkenndi Stefán, „vissulega ekki. Eða ætti ekki að vera
það að minnsta kosti. En þú gætir kannski útskýrt þetta aðeins
nánar samt? Byrjaðu bara á byrjuninni, og lýstu því sem fram fór -
eins nákvæmlega og þú getur, takk.“
X-
Karaókí og línudans, hugsaði Árni, herbalife og hópefli.
„Hvað er?“ spurði Stefán. Árni áttaði sig á því að svipur hans
hafði endurspeglað hugsanir hans alltof vel.
„Ég var bara að hugsa um að ég hefði sjálfur getað drepið ein-
hvern eftir svona partí,“ sagði hann, „ég hefði bara valið þann sem
bar ábyrgð á þessum hryllingi.“
Stefán og Katrín brostu dræmt. Þau voru búin að tala við alla í
húsinu nema þennan eina í hægindastólnum, sem þeim hafði enn
ekki tekist að vekja til lífsins þráttfýrir ítrekaðar tilraunir. Hin voru
misölvuð og misrugluð í ríminu þráttfyrir kaffið sem þau þömb-
uðu í lítravís í eldhúsinu, undir vökulum augum lundanna tveggja,
en virtust öll jafn miður sín þegar þau svöruðu spurningum þrí-
eykisins úr rannsóknadeildinni. Það var ekki að sjá að neitt þeirra
væri áberandi taugaóstyrkara eða yfirvegaðra en hin og ekkert
þeirra gerði þeim heldur þann greiða mæta í blóðugum fötum eða
brotna niður og játa á staðnum. Og þau voru sammála um að þetta
48
TMM 2004 ■ 1