Tímarit Máls og menningar - 01.02.2004, Síða 89

Á LÍÐANDI STUND
lagi Seyðisfjarðar, leikurinn er góður, stundum frábær, einkum aðalleik-
aranna, feðganna Ingvars E. Sigurðssonar og Ásláks Ingvarssonar.
Auðvitað er bíómynd annað en bók og Kaldaljós Hilmars er næstum
því jafnsjálfstætt listaverk og Kaldaljós Vigdísar. Samt er freistandi að
viðra tvær hugmyndir sem vöknuðu eftir myndina.
Sú fyrri er hvort ekki hefði verið affarasælla og í raun áhrifameira að
fá barn til að teikna æskumyndir Gríms. Myndir Sigurjóns Jóhannssonar
voru fínar en kannski einum of stílfærðar. Drátthög börn geta búið til
magnaðar myndir og fullorðinn teiknari hefði vel getað þróað línuna
þaðan yfir í verk Gríms sem fullorðins manns.
Seinna atriðið varðar líka Grím sem listamann. í bókinni „gýs“
Grímur á striga sem hann hefur fest upp um alla veggi í íbúðinni sinni og
losnar með því úr álögum snjóflóðsins sem hreif með sér alla fjölskyldu
hans forðum. Þetta er annar hátindur þeirrar harmsögu sem bæði bók og
mynd eru að segja, og mér fannst alls ekki að skýjamálverk Gríms á tank-
ana á Seyðisfirði gætu komið í staðinn fyrir málverk hans af snjóflóðinu
á veggina heima hjá sér.
Ljóð ífókus
Vilborg Dagbjartsdóttir á tvö ljóð í þessu hefti TMM en þau las hún bæði
á dagskránni Passíusálmar + á Kirkjulistahátíð í Hallgrímskirkju síðast-
liðið vor. Ljóðin eru ógleymanleg þeim sem heyrðu og gleðiefni að fá að
birta þau. Vilborg sagði til skýringar á ljóðinu „Þrír englar“ að sá fyrsti
væri bæði nafngreindur og auðþekktur en hinir tveir ef til vill ekki eins
þekktir. Annar engillinn er Hermes, sonur Seifs og Maju, boðberi guð-
anna og sálnahirðir. Hann fylgir hinum dauðu til undirheima. Sá þriðji
er Hermóður, bróðir Baldurs, sá sem reið á Helveg á Sleipni til að freista
þess að sækja Baldur. Áin sem dunar er Gjöll en Gjallarbrú liggur yfir
hana og tengir heimana saman.
Vilborgu fmnst ljóðlistin komin út í horn í samfélaginu og vill að
skáld geri eitthvað til úrbóta. Hún hefur áhuga á að fá að láni sal á góðum
stað í bænum, til dæmis einu sinni í mánuði, þar sem lesin yrðu ljóð og
skáldin gætu spjallað saman. Helst hefur henni dottið í hug Þjóðmenn-
ingarhúsið sem sinnir ljóðlist um þessar mundir með röð sinni um
„skáld mánaðarins“.
Reyndar er eins og Benedikt S. Lafleur og Gunnar Randversson hafi
heyrt kvartanir Vilborgar því þeir skipuleggja um þessar mundir „Skálda-
spírukvöld“ annan hvern þriðjudag á menningarbarnum Jóni forseta í
Aðalstræti (sem einhvern tíma hét Fógetinn). Upplestrarnir byrja kl. 21
TMM 2004 • 1
87