Tímarit Máls og menningar - 01.09.2004, Qupperneq 106

Menningarvettvangurinn
Broder, stjörnublaðamanns Spiegels, sem birst hafa á vefsíðu tímaritsins í sumar
(http://www.spiegel.de/reise/fernweh/). Hann er í hópi áköfustu íslandsvina um
þessar mundir, spjallar við alls konar fólk og lætur sig varða ólíklegustu málefni.
Meðal þeirra sem hann hefur hitt eru Hannes Sigurðsson forstöðumaður Lista-
safnsins á Akureyri, Ragnar Stefánsson jarðskjálftafræðingur (sem Henryk segir
réttilega að sé eins frægur og Björk meðal landa sinna), myndlistarmaðurinn
Gunnar Örn og Birgitta Halldórsdóttir rithöfundur. Ein greinin íjallar um Vest-
mannaeyjar og umræðuna um göng milli lands og Eyja. „Peningar skipta engu
máli á íslandi," segir Henryk. „Ef þeir eru til þá eyðir maður þeim, ef þeir eru
ekki til þá eyðir maður þeim samt.“ Þess vegna segir hann ekki útilokað að
göngin verði gerð þó að þau kosti morð fjár. Einn áhugasamasti talsmaður gang-
anna er Árni Johnsen, fyrrum alþingismaður og segir Henryk þessa sögu af
honum:
Nýlega birtist Árna góð álfkona og spurði hvers hann óskaði sér. Þá svaraði Árni:
„Láttu gera göngin.“ „Ég er hrædd um að það sé mér um megn,“ svaraði álfkonan.
„Allt í lagi, gerðu mig þá að gítarleikara,“ sagði Árni - sem er alræmdur fyrir tón-
listaratriði sín á þjóðhátíðum. Nú hugsaði álfkonan sig um smástund og sagði svo:
„Segðu mér, Árni, hvað eiga að vera margar akreinar í göngunum?“
Myndlistin
Ein skemmtilegasta myndlistarsýning sumarsins var Éggerði þetta ekki í Hafnar-
húsinu þar sem Þorvaldur Þorsteinsson stillti upp ýmsum verkum sem hann
hafði ekki gert og bauð fólki að skoða. Athyglisverðasti hluti sýningarinnar var í
stóra salnum á jarðhæð þar sem komið var fyrir stórum ljósmyndum úr íslenskri
náttúru sem Flugleiðir hafa notað til landkynningar - og „Fjallamjólk“ til
samanburðar, einu þekktasta málverki Jóhannesar S. Kjarval sem gaf löndum
sínum nýja sýn á landið á fyrri hluta síðustu aldar. Þessi hluti sýningarinnar var
gagnvirkur því gestir áttu að meta hverja ljósmynd út frá því hvort hún gæfi rétta
eða ranga mynd af landinu. Fólki fannst helst falskt bragð af mynd af stökkvandi
háhyrningum - kannski af því að færri hafa séð þá en önnur mótív. Því tilfellið
er að þó að maður geti látið þessar góðveðursglansmyndir fara í taugarnar á sér
þá eru þær engin lygi. Veðrið er stundum gott (raunar miklu oftar en stundum
í sumar) og endanlega verður ekki á fegurð þessa lands logið.
Áhrifamesta listaverkið sem ég sá í sumar var myndbandsverkið „Bergmál"
eftir Su-Mei Tse sem sýnt var í litlum Jdefa í Moderna Museet í Stokkhólmi. Á
því sjáum við fagurgrænan bala og handan hans mikinn hamravegg sem minnir
sláandi á Hafrahvammagljúfur Jökulsár á Dal - Jöklu. Á balanum græna situr
stúlka á stól (raunar listamaðurinn sjálfur), snýr baki í áhorfandann og leikur
þunglyndislegt lag á selló. Einfalt, fagurt og stakk íslendinginn beint í hjartað.
Þess má geta að Su-Mei fékk Gullna ljónið á Feneyjatvíæringnum í fyrra en
þar sýndi hún í skála Lúxemborgar sömu verk og voru í Moderna Museet, „Berg-
mál“ og „Götusóparar eyðimerkurinnar“, skondið myndband af götusópurum
104
TMM 2004 • 3