Blik - 01.05.1962, Side 178
176
B L I K
úrslita leikjanna, sem þeir taka
þátt í, með mestu eftirvænt-
ingu. Við birtum hér mynd af
hinu ágæta kappliði Vest-
mannaeyinga.“
Við reyndum að taka þessu
öllu með ró, en óneitanlega urð-
um við þó varir við nokkra
taugaæsingu. Við ætluðum að
mýkja okkur dálítið upp á vell-
inum þennan morgun. En þegar
þangað kom, var verið að
valta og kríta völlinn, svo að
við komust ekki að honum. Við
héldum því niður á Skjaldbreið
og fengum okkur kaffisopa,
meðan fyrirliðinn talaði kjark
í okkur og leiðbeindi um ýmis-
legt. Sérstaklega tók hann fram
að leika létt og prúðmannlega,
forðast hrindingar og hörku, en
sýna þó í engu neinn undir-
lægjuhátt. Við gætum leikið
vel góða knattspyrnu, ef við
aðeins hefðum það í huga hver
og einn að gera allt sem bezt
og verða Eyjunum til sóma á
leikvelli. Síðan ræddi hann um
leikaðferð og vallarhegðun yfir-
leitt.
K.R.-liðið var mjög sterkt og
harðskeytt. Þar var Gunnar
Schram símritari, miðfram-
herji. Skotmaður var hann
góður, fljótur á spretti og harð-
ur í 'horn að taka, ef því var að
skipta. Upphlaup hans voru
snögg og hættuleg. Þá má
minnast Kristjáns Gestssonar,
miðframvarðar. Hann var afar
duglegur, mjög fljótur og góð-
ur leikmaður í hvívetna. Einnig
minnist ég bakvarðarins, hins
landskunna Jóns ,,á gullskón-
um“. Það var frískur maður,
harðduglegur varnarleikmaður,
sparkaði fast og langt, og hef-
ir sennilega fengið nafn sitt
þar af. Annars held ég, að hann
hafi verið Þorsteinsson og skó-
smíðameistari að iðn. Með K.R.
lék þá Þjóðverji?, mikill og
sterkur og nokkuð við aldur,
en frábær leikmaður og fljótur
á spretti. Hann var fastur fyr-
ir og ágengur við Jón Jónasson,
okkar, en hann lét slíkt ekki á
sig fá og má segja, að þar hitti
skr. . . . ömmu sína.
Dómari í þessum fyrsta leik
okkar var Egill Jacobsen kaup-
maður, bezti knattspyrnudóm-
ari sem þá var. Við vissum, að
leikurinn mundi verða snarpur
og við ábyggilega stór-tapa, en
ekki dugði að leggja árar í bát-
inn að óreyndu. Egill var mjög
vingjarnlegur í okkar garð og
bauð okkur velkomna til leiks
hlýjum orðum. Annars setti Er-
lendur Ó. Pétursson mótið og
mælti mjög vingjamlega til
okkar. Man ég sérstaklega eft-
irfarandi orð hans: „Eyjamenn
munu tæpast sigra á þessu
móti, en trú mín er sú, að Reyk-
víkingar fái sig fullreynda af
þeim, áður en lýkur leikjum
hér. Ég býð þá hjartanlega vel-