Blik - 01.05.1962, Page 196
INGIBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR:
Þorbjörg Theódórsdóttir var
gædd miklum sálrænum hæfi-
leikum. Hún átti heima í sama
húsi og ég um tveggja ára
skeið, og gafst mér þá kostur
á að kynnast henni. Hún var
dóttir Theódórs Friðrikssonar
rit'höfxmdar og konu hans Sig-
urlaugar dóttur Jónasar Jóns-
sonar í Hróarsdal. Ung að árum
fluttist hún á heimili frú Lovísu
Sigurðardóttur og Björns lækn-
is Jósefssonar. Þar átti hún
heima í nokkur ár. Síðan var
hún sjúklingur á heilsuhælinu
á Vífilsstöðum. Þegar hún hafði
fengið sæmilegan bata, fluttist
hún til Vestmannaeyja. Hún
átti heima í Vík hér í bæ. Hún
giftist Theódóri, syni Jóns Sverr-
issonar og Sólveigar Magnús-
dóttur í Háagarði. Þorbjörg og
Theódór áttu eina dóttur. Hún
heitir Erna og er nú gift og
búsett í Ameríku.
1 bók sinni „1 verum“ lýsir
Theódór Friðriksson, faðir Þor-
bjargar, henni á þessa leið:
,,Hún var þá komin um tvítugt,
orðin lagleg stúlka, grannvax-
in, ljós'hærð, föl í andliti. Hún
var ekki öll í þessum heimi,
heldur var hún skyggn, frá því
er hún var barn. Hún var blíð-
lynd og barnaleg, og var sem
ekkert óhreint gæti nærri henni
komið.“ — Fyrir svo sem 30—-
40 árum var ekki litið á dul-
ræn efni með þeim skilningi,
sem nú er gert. Eg man eftir
því, að við hjónin urðum oft
vör við það, að fólk efaðist um,
að Þorbjörg væri jafn skyggn
og af var látið. Hún var bæði
vönduð og sannsögul. Björn,
maðurinn minn, minntist á það
við mig, að hann væri að hugsa
um að leggja nokkurskonarpróf-
raun fyrir Þorbjörgu. Hún var
þá stödd hjá okkur. Ég hafði
nýlokið við að strjúka á þrjú
hálsbindi, sem lágu á borðinu.
Björn bað hana að segja sér
frá hverjum þau væru. Það var
eins og Þorbjörg yrði annars-
hugar, andlitið varð slappara,
og yfir augun lagðist eins og
mjúk slæða. Hún handlék eitt
hálsbindið og sagði, að það
hefði móðir hans gefið honum.
Síðan snerti hún annað og kvað
það vera frá konunni hans, en
það þriðja hefði hann keypt
handa sjálfum sér. Þetta var