Blik - 01.05.1962, Page 212
210
B L I K
varð ég logandi hræddur við
'hann. En þegar ég var búinn að
vera svolitla stund á baki, vildi
ég ekki fara af baki aftur. Um
kvöldið fór ég að sofa og hlakk-
aði mikið til að vakna snemma
næsta morgun og fara að vinna
með hinu fólkinu.
Dagurinn eftir leið fram til
kvölds, án þess að nokkuð
spennandi gerðist. En klukkan
hálf sjö var ég beðinn að sækja
kýrnar. Og ég stökk af stað
mjög montinn að fá svona mikil
ábyrgðarstörf í hendur. Kus-
urnar voru í mestu rólegheitum
að háma í sig gras fyrir neðan
túngarðinn og voru ekki alveg á
þvi að fara í fjósið strax. Ég
öskraði og lét eins og bandóður
maður en beljurnar bara baul-
uðu á mig. Nú fór að síga í mig.
Ég réðist á eina beljuna og fór
að toga í 'hausinn á henni til að
fá hana til að lalla af stað. En
bölvuð beljan vatt bara til
hausnum og henti mér langt út
í móa. Ég stóð þegar upp aftur
og réðist til atlögu á ný. Nú
réðst ég aftan á kusuna og ýtti
á afturendann á henni, en hún
haggaðist ekki.
Ég var orðinn kófsveittur.
Allt í einu fann ég, að eitthvað
volgt rann niður eftir buxunum
mínum. Ég leit niður OG HVAÐ
HALDIÐ ÞIÐ: bölvuð beljan
hafi skitið á mig! Ég fór að
háskæla af vonzku og bjó mig
undir að vinna á beljuskrattan-
um, en þá kom bóndinn á bæn-
um skellihlæjandi og hjálpaði
rnér með beljurnar heim. Þegar
ég var búinn að skipta um
buxur, fór ég út í fjós til að
tala við þessa dónalegu belju.
En þegar ég sá hið biðjandi
augnaráð veslings skepnunnar,
sagði ég við hana: „Við skulum
vera vinir“. Og viti menn, dag-
inn eftir, þegar ég fór að sækja
kýrnar með bandspotta til von-
ar og vara, kom kusa á móti
mér og allur beljuskarinn á eft-
ir henni.
H. K. j.
4. verknáms.
Vifur hundur
Þessi atburður, sem ég ætla
hér að segja frá, gerðist uppi í
sveit, þegar ég var 11 ára göm-
ul. Foreldrar mínir voru nú
farnir í smnarfrí eitthvað út á
land. Meðan þeir voru í burtu,
var ég hjá konu uppi í sveit. Á
bænum voru fyrir, þegar ég
kom þangað, tvær telpur 11 og
12 ára gamlar. Það var simnu-
dagur, og veðrið var mjög gott.
Við telpumar þrjár vorum ný-
komnar á fætur. Húsfreyjan var
að fara út í hænsnakofa til þess
að gefa hænsnunum korn að
éta. Kofinn var nokkurn spöl
frá bænrun. Við fengum allar að
fara með húsfreyjunni. Hún bar
komið í poka á bakinu.