Blik - 01.05.1962, Síða 307
B L I K
305
skólanum í Reykjavík á dönsku.
Reikningur og stærðfræði að mestu
kennd á dönsku, sömuleiðis eðlis-
fræðin, mannkynssagan o. fl. A
sænsku var kennd stjörnufræði,
franska á norsku, latína á dönsku
og meira að segja íslenzkan var að
nokkru kennd á dönsku. A ég þar
við kennslubók Wimmers. Aftur á
móti var danskan kennd á íslenzku.
Já margt er skrítið í kýrhausnum,
og margur verður frægur fyrir lítið.
T. d. kom það fyrir, að menn og
meyjar fengu betri einkunn í dönsk-
um stíl heldur en íslenzkum
enda danskan mun léttari. Ekki er
mjög langt síðan, að sagt var um
mætan Islending úti í Kaupmanna-
höfn, að hann væri svo vel gerður,
að hann gæti verið danskur, já, og
það jafnvel þýzkur — svo var út-
lendingadekrið mikið þar og land-
inn skreið fyrir Danskinum og
hafði nær týnt niður tungu sinni.
Nú er þetta orðið breytt — með
betri og almennari menntun, að
fengnu sjálfstæði, með bættum
efnahag, atvinnutækjum og tækni.
Landinn hefir komizt úr kútnum
og nú skilur æskan það almennt —
sem hún skildi ekki ætíð áður, að
við lærum fyrir lífið en ekki skól-
ann og sé lögð rækt við námið —
þá mun það veita manni gott vega-
nesti á lífsleiðinni. Er ég ekki í
nokkrum vafa um, að námið hér
í skólanum gerir það.
En það er ekki nægilegt að Iæra
eins og páfagaukur, — heldur
verða menn einnig að læra að not-
færa sér það, sem lært hefir verið.
Afleitt er fyrir skipstjóra að taka
upp á þeim skolla að fara að fiska
í landhelgi — eftir að þeir — sam-
kvæmt eigin mælingum — eru
komnir langt út fyrir hana — nú
eða að stranda skútunni á skeri
eftir að siglt hefir verið fram hjá
því. Þá er ekki síður nauðsynlegt
að kunna að fletta upp í bókum
þeim, er menn þurfa að nota. Illt
er, ætli maður að glugga í sjórétt
sér til fróðleiks, að fara að pæla
í því, sem sagt er um festaslit, því
festaslit á lagamáli er það, sem al-
mennt er kallað að slitnað hafi upp
úr trúlofun — og á anzi lítið við
sjórétt skylt og það jafnt, þótt annar
aðilinn sé sjómaður en hinn ef til
vill fögur flugfreyja eða eitthvað
enn þá háfleygara.
Ekki sakar að vita lítið eitt um
almanakið t. d. hvaða mánaðardag-
ur er eða svo, — ekki hvað sízt
ef maður ætlar á stefnumót eða
þarf að undirrita samning — þá
ber oft að hafa í huga mánaðardag
réttan. Hjá sumum vill þetta þó
skolast nokkuð til. Einu sinni var
ég dómari í máli, er risið var m. a.
út af kaupum á bifreið og var
samningurinn gerður 30. febrúar í
Reykjavík. Sá dagur var því miður
ekki til í hinu mjög svo vinsæla
dagatali Gísla Gíslasonar eða ann-
arra verzlana í Eyjum.
Ætli maður að skrifa, þá er mjög
mikilvægt að stafa orðin rétt og
raða þeim niður á réttan hátt. Ekki
er sama, hvort sagt er hauskúpa