Blik - 01.05.1962, Blaðsíða 323
B L I K
321
ingu. Sáu margir leikinn tvisvar og
sumir oftar, jafnvel þrem og fjór-
um sinnum, og höfðu alltaf jafn
gaman af
Hlutverkaskipan var þessi:
Skugga-Sveinn, Jón Filippusson,
Dalbæ.
Ketill skrækur, Jón Einarsson,
Garðsstöðum.
Lárenzíus, Guðjón Jónsson, Odds-
stöðum.
Sigurður bóndi, Einar Jónsson,
mormóni.
Helgi stúdent, Guðlaugur Hansson,
Litlabæ.
Grímur, Þorsteinn Sigurðsson,
Fögruvöllum.
Grasa-Gudda, Guðlaugur Hansson,
Litlabæ.
Haraldur, Gísli Lárusson, Stakkag.
Smala-Gvendur, Guðjón Guðjóns-
son, Sjólyst.
Manga, Sigríður Jónsdóttir, Garðsst.
Asta, Jóhanna, kona Jóns Filippus-
sonar.
Jón sterki, Magnús Guðmundsson,
Vesturhúsum.
Hróbjartur, Jón Einarsson, Garðsst.
Ogmundur, Olafur D. Sigurðsson,
Strönd.
Galdra-Héðinn, Jón Filippusson,
Dalbæ.
Grani og Geir ?
Þegar þetta leikrit var sýnt,
hækkuðu aðgöngumiðar upp í kr
1,50 og þótti þá mjög dýrt að fara
á leikinn. Olöf í Byggðarholti sagð-
ist aldrei hafa heyrt jafnvel sungið
í hlutverki Astu eins og í þetta
skipti, er Jóhanna, kona Jóns Filip-
pussonar, lék hana. „Hún söng ynd-
islega og minnti mig á sveitastúlku,
sem söng yfir ánum sínum úti í
guðsgrænni náttúrunni, svo frjáls
og óþvinguð." Þannig sagði Olöf.
Hún sá leikinn fjórum sinnum og
skemmti sér alltaf jafn vel.
Leikritið var leikið 7 sinnum við
feiki-mikla aðsókn. Fólki hér fannst
margir leikaranna skila hlutverkum
sínum með mestu prýði t.d. Skugga-
Sveinn, Asta, Lárenzíus, Haraldur,
Ketill, Smala-Gvendur og Grasa-
Gudda. Sumir leikaranna voru
orðnir nokkuð sviðsvanir t. d. Gísli
Lárusson, Jón Einarsson, Einar
Jónsson, mormóni, Guðlaugur
Hansson. Jóhanna, kona Jóns
Filippussonar, þótti leika og syngja
með afbrigðum vel. Var lengi til
þess vitnað, hve Asta og Haraldur
hefðu verið vel leikin. Þeir, sem
léku Skugga-Svein og Lárenzíus,
höfðu sýnt alveg frábæra leikhæfni,
ásamt þeim Einari mormóna í Sig-
urði í Dal og Guðlaugi Hanssyni í
Grasa-Guddu. Stúdentarnir höfðu
líka sungið mjög fallega og leikur
þeirra verið góður. Leikritið var
leikið í Gúttó. Sumir vildu heldur
horfa á sjónleiki þar en í Kumb-
alda. Fannst Gúttó hlýlegra, þó
minna væri, og ef til vill einmitt
þess vegna var það hlýrra. En að-
stæður voru þar sem í Kumbalda
mjög erfiðar til leiksýninga. Gúttó
var oft teppt vegna annarra skemmt-
ana og mannfunda, en þó var biðin
eftir því til leiksýninga oftast ekki
löng. Stúkan notaði sjálf húsið