Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1952, Qupperneq 170

1952
— 168 —
Grenivíkur. Þurfalingar engir i hér-
aðinu.
Seyðisfj. Þurfalingar eru fáir, flest
gamalmenni og 2 fávitar. Njóta þeir
góörar aöhlynningar.
Nes. Yfirleitt góð.
Vestmannaeyja. Góð.
14. Ferðalög héraðslækna og læknis-
aðgerðir utan sjúkrahúsa.
Ólafsvíkur. Ferðir misjafnlega auð-
veldar að vetrinum og stundum háska-
ferðir fyrir bil undir Enni vegna hættu
af Iiruni og snjóflóðum. 21. september,
kl. 5Vi að morgni, fer ég út á Hellis-
sand einn i jeppa mínum og til baka
um kl. 6, en þegar farið var um for-
vaðann kl. 12 um daginn (á hádegi),
hafði fallið yfir slóð mina ein geysi-
skriða af móbergi — mörg hundruð
smálestir.
Búðardals. 32 ára kona var helsjúk
og útblædd, er ég kom til hennar.
Reynt var að fá flugvél, en þá var
farið að dimma, og treysti flugmaður
sér ekki til þess að lenda á flugvell-
inum. Hringdi ég þá til Brynjólfs kol-
lega á Hvammstanga í raunum min-
um, og brá hann við skjótt og vel og
var kominn hingað til Búðardals kl. 3
um nóttina. Skárum við svo sjúkling-
inn upp þarna um nóttina, og tókst
skurðurinn ágætlega. Sjúklingnum
heilsaðist prýðilega. Ferðalög héraðs-
lækna verða æ auðveldari, og veldur
þar um gott tíðarfar og betri vegir.
Ferðalög á hestum eru mjög fátíð.
Flateyjar. Allar ferðir héraðslæknis
farnar á opnum bátum og geta stund-
um verið erfiðar. Veldur því mest út-
firið, sem viða er mikið.
ísafj. Ferðalög innanhéraðs eru litil
og létt. Siðan jarðýtur komu til sög-
unnar, er vegum haldið opnum svo til
allt árið. Ég fór 10 ferðir i Súðavikur-
hérað á árinu. Þessar ferðir eru tíma-
frekar, taka frá 12—17 tíma. Læknir
sat í Súðavík allt árið, í fyrsta sinn
um langt skeið, og verður vonandi
framhald á því. íbúar héraðsins not-
uðu ákvæði laganna um Súðavíkur-
hérað um jafnt tilkall til héraðslækn-
isins á ísafirði bókstaflega. Munu fáir
utan Súðavikurhrepps hafa komið i
Súðavik í lækniserindum.
Hvammstanga. Fjarvera í ferðum
564 klst. Farkostur nær alltaf bifreið.
Eknir um 7110 km. Nokkrar ferðir þó
að einhverju leyti á hesti og ein á
báti. Aðgerðir utan sjúkrahúss ekki
teljandi, þótt búið væri um beinbrot
og gert að smásárum. Ferðalög eru
hér ekki sérlega erfið að jafnaði, þótt
vegalengdir séu talsverðar, t. d. rúmir
80 km vestur i Víkur (þ. e. Skálholts-
vík og Guðlaugsvik) í Bæjarhreppi,
þvi að vegir eru viðast allgóðir. En
þetta fer af i snjóvetrunum, svo sem
nú var, og lenti ég í nokkrum all-
ströngum og löngum ferðum af þeim
sökum í vetur.
Dalvíkur. Strax eftir að_ ég kom í
héraðið varð mér ljóst, hve æskilegt
væri að hafa fáein helztu lyf geymd
og tiltækileg á nokkrum fjarlægum
stöðum frá læknissetri þess og í vörzlu
fólks, sem treysta mætti til að afgreiða
þau eftir minni fyrirsögn hverju sinni.
Með því mætti spara ferðalög, fyrir-
höfn, kostnað, tima og þannig flýta
oft og tíðum fyrir lækningu og bata.
Fólki þessu hef ég kennt að þekkja
og afhenda lyf þessi, og hefur reynsla
mín af samstarfi þessu verið hin bezta.
Lyf þessi eru einkum pensilin, aureo-
mycín og súlfa. Þannig hef ég sparað
sjálfum mér og öðrum marga ferðina
með þvi að mæla simleiðis fyrir um
notkun lyfjanna.
Grenivikur. Um ferðalög er ekkert
nýtt að segja. Vegir hvorki lengdir né
endurbættir á árinu.
Breiðumýrar. Flestar ferðir í bil, en
nokkrum sinnum á skíðum eða hest-
um. Á s. 1. hausti fékk ég nýja jeppa-
bifreið fyrir milligöngu Læknafélags
íslands, og er að henni mikil búnings-
bót. Af 283 læknisferðum voru 48
farnar út úr héraðinu, yfir i Húsavik-
ur-, Kópaskers-, Akureyrar- og Greni-
víkurhéruð. En það er rúmlega Ve af
ferðunum. Ekki var þar til að dreifa
læknisleysi í þessum héruðum, heldur
því, að a. m. k. að vetri til eiga sumir
hlutar þessara héraða auðveldara með
að ná til læknis hér en síns eigin
læknishéraðs. Einna verst er þó fyrir
menn í Fram-Fnjóskadal og Ljósa-