Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Qupperneq 144

1959
— 142 —
og byggðar 14 bifreiðageymslur (bil-
skúrar) og 11 minni geymslur og
bráðabirgðaskúrar. Þrifnaður mun
vera hér í betra lagi, miðað við það,
sem gerist hér á landi, og mætti þó
vel þar um bæta allvíða.
Grenivikur. Húsakynni eru nú yfir-
leitt orðin góð í héraðinu. Þrifnaður
i sæmilegu lagi.
Þórshafnar. Á árunum 1958 og 1959
hafa verið reist 6 íbúðarhús á Þórs-
höfn, ýmist einnar eða tveggja ibúða,
öll úr steini. Lokið við smíði stein-
húss í Sauðaneshreppi. Enn búa þó
margar fjölskyldur, með ung börn á
framfæri sínu, í algjörlega óviðunandi
og beinlinis heilsuspillandi húsnæði.
Þrifnaði innan húss og utan víða
ábótavant. Þó verð ég var lofsverðs
áhuga meðal fólks, einkum hins yngra,
að útrýma ósómanum, og er það vel.
Seyðisfj. Nokkur einbýlishús eru í
smiðum. Yfirleitt er húsakostur góður
í bænum. Sveitabýlin í læknishéraðinu
eru ekki að sama skapi góð. Einnig
skortir þar á mörg þau þægindi, sem
bæjarbúar eru aðnjótandi, og kemur
þar aðallega rafmagnið til greina. Um-
gengni utan húss og innan er allvíðast
góð!
Djúpavogs. Húsakynni eru yfirleitt
fremur góð, en nokkuð skortir á þrifa-
lega umgengni. Engin vatnsveita er á
Djúpavogi, og vatnslaust er þar í mörg-
um húsum langtímum saman, læknis-
bústaður ekki undanskilinn.
Kirkjubæjar. Húsakostur er hér mis-
jafn og æði víða lélegur. Fjósbaðstof-
ur þekkjast hér enn þá og öll stig ís-
lenzkrar byggingarlistar í sveitum sið-
ustu hundrað ára.
Hafnarfí. Húsakynni fara batnandi.
Mikið hefur verið byggt og lélegar
íbúðir endurbættar. Braggaíbúðir eru
ekki til í héraðinu. Héraðslæknir hef-
ur skoðað nokkrar lélegar íbúðir á
árinu, sem hafa verið endurbættar.
Kópavogs. Þrifnaður sæmilegur, en
nokkuð misjafn. Húsakynni víðast góð,
sums staðar ágæt. Enn er þó víða búið
í hálfgerðum húsum, jafnvel lélegum
skúrum. Mjög mikið af húsum í bvgg-
ingu.
5. Fatnaður og matargerð.
Hvammstanga. Athyglisvert er og til
fyrirmyndar, hve almennt kvenfólk
hér hefur tekið upp þann sið að ganga
i sokkabuxum, þegar kalt er að vetr-
inum. Að öðru leyti er klæðaburður
eins og áður.
Ólafsfí. Fólk reynir að fylgja tízk-
unni i fatnaði, og er þá oft ekki spurt
um, hvað bezt henti. Segja má, að á
borðum almennings nú sé oft hvers-
dagslega matur, sem talinn var til
veizlufanga fyrir hálfri öld. Nokkuð
margir kaupstaðarbúar eiga kindur og
eru sjálfum sér nógir með kjötmeti.
Hér sem víða annars staðar ber tals-
vert á óhóflegu sælgætisáti, einkum
hjá börnum, samfara gosdrykkjaþambi.
Akureyrar. Fólk gengur hér almennt
vel til fara, og má segja, að um stöðug-
ar framfarir sé að ræða í fatagerð.
Mataræði er hér fjölbreytt og mikið
um nýmeti og hraðfryst matvæli, en
grænmeti er þó af mjög skornum
skammti að vetrinum, en kartöflur nóg-
ar, svo og nýmjólk og mjólkurafurðir.
Grenivíkur. Fatnaður hlýrri en áður,
og fólk frekar farið að klæða sig eftir
veðráttu. Mataræði er með svipuðum
hætti og áður. Þó er geymsla matarins
önnur. Fá menn sér matarforða að
haustinu og geyma hann frysían i
frystiklefum. Súrmeti er mikið að
hverfa.
Seyðisfí. Hér sem annars staðar er
fólk vel klætt. Kuldaúlpur eru aðal-
skjólflíkurnar, jafnt sumar sem vetur,
enda ekki alltaf mikill munur á vetr-
ar- og sumarveðráttu. íslenzka ullin er
lítið notuð í plögg eða nærfatnað nú
orðið. Matargerð hefur tekið nokkrum
breytingum síðustu árin, síðan hægt
var að sækja daglega í matinn í matar-
búðir og þá stundum hálftilbúinn mat.
ísskápurinn hefur útrýmt salt- og súr-
meti á heimilunum. Ekki er það þjóð-
legt, hvað sem öðru líður. Síldar-
neyzla mun vera dálitið að glæðast.
Ég býst ekki við, að fólk yfirleitt vildi
lifa eftir fyrirmælum Hippokratesar,
þó að það ætti kost á, þ. e.: „Fæðan
sé yður læknislyf og læknislyf yðar
fæða“.