Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Qupperneq 188

1959
— 186 —
st0rre end h0jre. Der var intet sikkert
shift og ingen sikker lokaliseret atrofi
sv. til v. temporal horn. Herefter
mente vi at pt. havde fplgerne efter
en svœr hjernecontusion med atrofisk
hjerneaffektion af overvejende ventri-
culær type og posttraumatisk hjerne-
stammesyndrom. Hun vil sikkert
næppe blive fuldt arbejdsdygtig under
stress, men skulle kunne klare lettere
arbejde med hvile midt paa dagen.
For svimmelheden vil vi tilraade pos-
tafen 1 tabl. dgl. desuden maaske et
let sedativum.“
..., sérfræðingur í augnsjúkdóm-
um, Reykjavík, hefur gefið svohljóð-
andi læknisvottorð, dags. 3. september
1958:
„Á. J.-dóttir, ..., varð fyrir slysi
16. ágúst 1953, fékk sprungu í höfuð-
kúpuna, er fyrst uppgötvaðist í fyrra-
sumar, er hún dvaldi 6—7 vikna tíma
undir handleiðslu og i rannsókn hjá
próf. E. Busch í Kaupmannahöfn. Um-
sögn hans til mín skriflega og einnig
dómur minn er sá, að hún er ófær til
nokkurrar vinnu, sem heitið geti.
Reyni hún að vinna, fær hún svima
og mikinn verk öðrum megin i höf-
uðið og verður að liggja í rúminu 3—4
daga. Þó er það misjafnt. Hún hefur
af þessum orsökum orðið að hætta
vinnu þeirri, er hún áður hafði, sem
sé skrifstofustörf hjá ...“
Örorka stefnandi var metin af ...,
starfandi lækni í Reykjavík, hinn 6.
nóvember 1958. í læknisvottorði, dags.
sama dag, rekur læknirinn að lokn-
um inngangsorðum orðrétt framanrit-
að læknisvottorð .... dags. 27. ágúst
1953. Síðan segir svo:
„Er gert hafði verið að meiðslum
slösuðu þarna i spítalanum, var hún
látin fara heim til sín, og segist hún
hafa gengið út i bilinn. Var hún síðan
við rúmið næstu 2—3 dagana á eftir.
Segist hafa verið hálfgert úti á þekju
og hafa haft höfuðþrautir, einkum h.
megin i höfðinu. Fann einnig fyrst til
flökurleika, en það lagaðist. Höfuð-
verkurinn hélzt nokkuð stöðugur
næstu 6 mánuðina, en siðan í köstum,
einkum eftir áreynslu. Rúmu ári eftir
slysið fór slasaða að finna til svima,
svo að hún missti jafnvægiskennd
annað veifið og varð þá að ganga með
til að detta ekki. Einu sinni segist hún
hafa fallið og slegizt þá við miðstöðv-
arofn og fengið við það skurfu á
hægra gagnauga, rétt við ytri augn-
krókinn. í þessum köstum hefur hún
mikla þreytutilfinningu og verður þá ,
að leggja sig og sofa stundarkorn og
lagast þá venjulega nokkuð við það.
Mjög misjafnlega er langt á milli þess-
ara kasta.
Slasaða segist hafa leitað lækninga
hérlendis við sjúkleika þessum, en
engan bata fengið. Fór hún þvi til
próf. E. Busch í Kaupmannahöfn. Var
hún lögð inn i Ríkisspítalann þar
þann 23. júli 1957 og lá þar til 2. ágúst
1957. Samkvæmt vottorði frá próf.
E. Busch, dags. 3. ágúst ’57, sást við
röntgenskoðun sprunga v. megin í
kúpubotni, er geklc i gegnum söðulinn
(sella). Heilarit var ekki heldur eðli-
legt og benti til skemmda í vinstra
gagnaugasvæði. Af þeim sökum var
þann 30. júli gerð heilablásning (sub-
occipital encephalographi): ... „der
viste en diffus dilatation af hele
systemet med. v. sideventrikel noget ,
större en höjre. Der var intet sikkert
shift og ingen sikker lokaliseret atrofi
sv. til v. temporal horn. Herefter
mente vi at pt. havde fölgerne efter
en svær hjernecontusion med atrofisk
hjerneaffektion af overvejende ventri-
culær type og posttraumatisk hjerne-
stammesyndrom. Hun vil sikkert
næppe blive fuldt arbejdsdygtig under
stress, men skulle kunne klare lettere
arbejde med hvile midt paa dagen.
((
Siðan slasaða kom heim úr þessari
ferð, segist hún vera heldur betri í
höfðinu, eftir að hafa fylgt ráðum
þeim, er hún fékk i spítalanum. Samt
segist hún fá höfuðverkjarköst öðru
hverju. Kvartar einnig um minni þrott
í höndum en var áður fyrr. Segist
einkum verða þessa vör í h. hendi, og
komi það fyrir sig að missa niður ur
hendinni, þegar hún eigi þess alls ekki
von. Almennt heilsufar hefur annars
alla tíð verið ágætt.
Skoðun: Hraustleg og glaðleg kona,
sem kemur eðlilega fyrir. Hún virðist
muna alla atburði vel. Laus við að
J