Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Page 190

1959
— 188 —
Til þess að fá úr því skorið, hvort
ástand frú Á. væri breytt, ráðlagði ég
henni að fara til taugalæknis, ..., og
fá hann til að gera samanburð á
heilsufari hennar nú og fyrr. — Þetta
hefur frúin gert, og hefur ... læknir
sent vottorð sitt til min, o.g fylgir það
hér með þessu vottorði. Álit hans er
svohljóðandi:
„Það er skoðun mín, að eitthvað af
einkennum sjúklings stafi af vefræn-
um breytingum á heila eftir höfuð-
meiðslin.“
Af vottorði hans má enn fremur
ráða, að taugasvörun á ganglimum
hennar hafi breytzt, frá þvi er ég skoð-
aði slösuðu, sbr. vottorð mitt, er fyrr
var getið. Verður að telja, að um
versnunarvott sé þar að ræða, enda
þótt litið annað hafi komið i ljós.
Ályktun: Það virðist mega fullyrða,
að um vefræna versnun sé að ræða,
frá þvi er siðasta skoðun fór fram. Má
því gera ráð fyrir, að andlegt jafn-
vægi hafi á sama hátt eitthvað breytzt.
— Það er einlægt miklum vanda
bundið að meta örorku sem þessa,
þarf helzt að fylgjast lengi með slík-
uin sjúklingum. En sjaldnast eru á
slíku tök.
Að endurskoðuðum málavöxtum og
breyttum forsendum fyrir fyrra mati
mínu þann 6. nóv. 1958 tel ég, að
mat það, sem ég gerði þar, megi standa
óraskað að varanlegu örorkunni frá-
skilinni, þó þannig, að 18% standi um
6 mán. skeið, 25% i aðra 6 mánuði,
og úr þvi megi áætla, að framhalds-
örorka verði 30—35%.“
í bréfi til lögmanns stefnanda, dags.
26. október 1959, gefur sami læknir
svohljóðandi skýringar á siðastnefndu
örorkumati:
„Að beiðni yðar hef ég yfirfarið
greinargerð stefnda í málinu Á. J.-
dóttir gegn M. Á.-syni.
í greinargerð þessari virðist mér
gæta nokkurs misskilnings á vottorð-
um mínum. Er svo að sjá, að gengið
sé framhjá sumum forsendum, er
liggja til grundvallar matsgerðunum.
Ef vera mætti, að viðkomandi öðlaðist
betri skilning á vottorðum mínum,
leyfi ég mér að endurtaka forsendur
fyrir fyrri matsgerðinni:
1. Konan þjáðist af höfuðþrautum
með svimaköstum.
2. „Diffus dilatation af hele systemet
med v. sideventrikel noget större
end h0jre“, eins og próf. Busch
orðar það, — þ. e. a. s. heila-
rýrnun.
3. Vegna höfuðþrautanna missti
konan sem svarar einn vinnudag
í viku hverri.
Að þessum málavöxtum athuguðum
taldi ég, að 18% varanleg örorka væri
hóflegt mat, og var þá ekki gert ráð
fyrir, að ástand versnaði, frá þvi að
skoðun fór fram.
Nú skeður það aftur á móti, að frú
Á. kemur til mín i júlí 1959 og kvartar
yfir, að ástand sitt hafi versnað, frá
því er matsgerð mín fór fram. Ég taldi
ekki unnt að hrófla við mati minu,
nema að sönnur væru færðar á, að
heilsa hennar hefði versnað og að
rekja mætti það til afleiðinga slyssins.
— Ég ráðlagði henni því að leita sér-
fræðings í taugasjúkdómum, ..., þar
sem mér var kunnugt um, að hann
hafði rannsakað slösuðu ýtarlega i
maí 1955. Frú Á. féllst á það. — Eins
og tekið er fram í vottorði mínu, dags.
16. júli 1959, var niðurstaða ... lækn-
is, að: „eitthvað af einkennum sjúk-
lings stafi af vefrænum breytingum á
heila eftir höfuðmeiðslin“. Ég get þess
lika í fyrrnefndu vottorði, að tauga-
svörun hafi versnað á ganglimum, frá
því er ég skoðaði slösuðu. Þar studd-
ist ég vitanlega við vottorð . .. læknis,
en þar stendur: „Það virðist vera
Babinski báðum megin.“ Þetta ein-
kenni bendir ótvírætt til aukinna
hrörnunarbreytinga í taugakerfinu, þ.
e. a. s. i heila. — Ég taldi þvi sjálfsagt
að taka slíkt til greina, þar sem það
hafði ekki komið fyrr í ljós við skoð-
anir. Ég taldi þvi fulla ástæðu til að
framkvæma endurmat og taldi, að 30
—-35% varanleg örorka myndi hóflegt
mat. Eins og nærri má geta, má alltaf
deila um einstök atriði i matsgerð, og
vil ég taka fram, að ég tel mig engan
veginn alfullkominn. Hins vegar hef
ég reynt að vinna með það fyrir aug-
um að halla ekki réttu máli, eftir því
sem ég hef haft þekkingu til. — Ég
vil að endingu benda á, að ef mats-
J