Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Síða 206
1959
— 204 —
urn baga af þessu í framtiðinni, og
þykir hæfilega metin örorka hans
15%.“
Málið er lagt fyrir læknaráð
á þá leið,
að beiðzt er umsagnar um, hvort um
varanlega örorku sé að ræða hjá
stefnanda vegna öklabrotsins, sem
hann varð fyrir 23. október 1958, og
ef svo er, þá hve mikla.
Tillaga réttarmáladeildar um
Ályktun læknaráðs:
Af þeim gögnum, sem fyrir liggja,
er ekki unnt að draga ákveðnar álykt-
anir um varanlega örorku stefnanda
af völdum umrædds slyss.
Greinargerð og ályktunartillaga rétt-
armáladeildar, dags. 30. maí 1961,
staðfest af forseta og ritara 23. júní
s. á. sem álitsgerð og úrskurður lækna-
ráðs.
Málsúrslita verður getið við mál nr. 5/1962,
en málið var lagt fyrir læknaráð á ný á
því ári.
7/1961.
Sýslumaður Gullbringu- og Kjósar-
sýslu hefur með bréfi, dags. 6. mai
1961, leitað umsagnar læknaráðs í
sakadómsmálinu: Akæruvaldið gegn
G. S.-syni.
Málsatvik eru þessi:
Hinn 6. janúar 1961, um kl. 16,20,
varð í. S. G.-son,........ Hafnarfirði,
fyrir bifreiðinni G . .. á Reykjanes-
braut (Flatahrauni) skammt frá fisk-
þurrkunarhúsi Bæjarútgerðar Hafnar-
fjarðar. Bifreiðarstjóri var ákærði í
máli þessu, G. S.-son, ..., Garða-
hreppi, Gullbringusýslu.
f læknisvottorði, dags. 26. marz
1961, vottar Haukur Kristjánsson, yfir-
læknir Slysavarðstofu Reykjavíkur, á
þessa leið:
„Hinn 6. janúar 1961, kl. 16,40, kom
sjúkrabifreið með í. G.-son, ..., Hafn-
arfirði, í Slysavarðstofu Reykjavikur.
Hafði hann að sögn orðið fyrir bíl á
Hafnarfjarðarvegi. Maðurinn var al-
blóðugur í andliti með afrifur á nefi
og enni. Greinileg stytting var á hægri
fæti, og sást móta fyrir broti i lær-
leggnum.
Maðurinn var ekki áberandi sjokk-
eraður, hafði rænu og svaraði spurn-
ingum greinilega, en mundi ekki eftir,
hvað gerzt hafði i sambandi við slys-
ið. Hann kvartaði um, að blóð rynni
niður í kokið.
Rtg.m. af hægri lærlegg sýndu brot
á tveim stöðum, og voru brotendar
mikið gengnir til.
Gert var að áverkum sjúkl. til
bráðabirgða og hann sendur í Land-
spítalann.“
Prófessor dr. med. Snorri Hallgríms-
son vottar á þessa leið að loknum inn-
gangsorðum i læknisvottorði, dags. 3.
mai 1961:
„í. var lagður á IV. deild Landspít-
alans 6. janúar 1961, kl. 17,30, vegna
meiðsla. Hann kom hingað í spítalann
frá Slysavarðstofunni, og við komuna
upplýstist, að hann hafði fundizt liggj-
andi á Hafnarfjarðarvegi meðvitund-
arlaus þá skömmu áður, og var talið,
að hann hefði orðið fyrir bifreið.
Hann hafði að sögn fengið fulla rænu,
skömmu eftir að hann kom á Slysa-
varðstofuna, en skoðun þar leiddi i
ljós brot á hægra lærbeini, en brot
sáust ekki á höfuðbeinum. Við kom-
una hingað i deildina var hann við
fulla meðvitund, en virtist frekar
sljór. Hann var með merki um áverka
á höfuð; fleiður var á enni á lófastóru
svæði og allmikið blóðsamsafn þar
undir; þá var og fleiður framan á nef-
inu, og nokkur blæðing var undir húð
umhverfis bæði augu. Hann var ekki
með einkenni um sköddun á heila,
nema hvað hann virtist frekar sljór.
Hægra læri var tvibrotið. Efra brotið
var rétt fyrir neðan lærhnútuna, en
hið neðra rétt fyrir ofan hné. Stórir
flaskar höfðu losnað úr efri brotend-
unum.
Þar eð vitað var, að sjúkl. hafði
þjáðst af hjartasjúkdómi i alllangan
tíma, var það nokkurt álitamál, hvor
rétt væri að freista þess að lagfser3
brotin og festa þau með skurðaðgero.