Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1959, Qupperneq 213

— 211 —
1959
8. Gat hún gengið óstudd?
Svar: Nei, ég sá hana aldrei ganga
óstudda eftir áttrætt. Hún studdist
við stóla og veggi. Auk þess hafði hún
mikinn titring á útlimum.
Andlitshreyfingar kveður vitnið, að
hafi verið stirðar.
Þá tekur vitnið fram að gefnu til-
efni, að mjög ólíklegt sé, að hugsana-
gangur S. hafi getað verið eðlilegur,
þá er arfleiðsluskráin var gerð.
9. Kom vitnið oft á heimili arfleif-
anda í lækniserindum, eftir að hún
varð áttræð?
Svar: Mjög oft, stundum daglega.“
í skiptarétti 28. mai s. á. voru þess-
ar spurningar lagðar fyrir sama lækni
(rskj. 43):
.,1. Hvaða tímabil var vitnið heim-
ilislæknir S. E.?
2. Er þetta tekið upp eftir dagbók-
um vitnisins? Þessi spurning óskast
borin upp með öllum síðari spurn-
ingum til þessa vitnis.
3. Hvenær eftir 1947 fór heilsa S.
að bila?
4. Hvenær fékk hún fyrst æðastífl-
l]na í heilann?
5. Hvar i heilanum var æðastíflan?
6. Hvernig var þetta rannsakað?
7- Lá hún lengi?
8. Varð hún máttlaus?
9. Missti hún mál?
ÍO. Missti hún rænu?
11- Komst hún ekki á fætur aftur?
12. Hvernig lýsti sér sviminn?
13. Fékk S. svimaköst?
14. Hvernig gekk vitnið úr skugga
um æðakölkun S.?
15. Hvar gætti helzt æðakölkunar-
mnar?
16- Féll hún í yfirlið eða ómegin?
17. Hvernig gekk vitnið úr skugga
um minnisleysi S.?
18. Hvernig gekk hann úr skugga
um minnkandi dómgreind hennar?
19. Hvernig lýsti sér hjá henni
uunnisleysi og minnkandi dómgreind?
20. Hvenær veiktist S. af heilaæða-
s ulu eftir áttræðisafmæli sitt?
-1- Hvernig var gengið úr skugga
m’ a® æðastífla væri?
,.Í~• Hvar í heilanum var sú æða-
stifla?
23. Um þetta óskast lagðar fyrir
vitnið mut. mut. spurningar nr. 7—-11.
24. Hversu oft vitjaði vitnið S. eftir
þetta?
25. Hvað þýðir í 3. mgr. rskj. 21
„eftir þetta“?
26. Hvað er að vera örvasa gamal-
menni?
27. Hvað er að vera elliær?
28. Hvenær varð S. elliær?
29. Hvernig lýsti sér þetta elliæði?
30. Hvernig gekk vitnið úr skugga
um, að hún væri elliær?
31. Hvernig var andleg heilsa S. 11.
maí 1953?
32. Hvaða áhrif mátti hafa á gerðir
S. í ágúst 1954?
33. Á hvaða gerðir hennar mátti
hafa slik áhrif?“
Læknirinn svaraði 1.—16. spurn-
ingu í sama þinghaldi, en 17.—33.
spurningu hinn 30. maí s. á. Svörin
eru bókuð á þessa leið:
„Ad 1: Frá ársbyrjun 1937.
Ad 2: Nei, kveðst ekki hafa jour-
nala yfir vitjanir.
Ad 3: 1947, og eftir það, en ekki
fært í journal og vottað eingöngu eftir
minni.
Ad 4: 1947, en ekki fært í journal,
eingöngu fært eftir minni.
Ad 5: Aðallega aftan til í heilanum
og i sambandi milli litla heilans,
miðheilans og eyrans, og orsakaði það
svima og óstyrk. Kveðst það ekki hafa
gert kort af þessu, en þó geta það nú
að nokkru leyti eftir minni, en ekkert
skriflegt kveður það vera til um þetta.
Kveður vitnið, að blóðtappi hafi bor-
izt upp í heilaæðar, sem hafi verið
sjúkar, en blæðing (hæmorrhagia)
hafi ekki verið þessu samfara. Yitnið
tekur fram, að S. hafi verið haldin
almennri kölkun og sérstaklega i heil-
anuin, og telur vitnið, að þetta hafi
valdið minnisleysi og minnkaðri dóm-
greind.
Ad 6: Mældur blóðþrýstingur, hjarta
skoðað, reflexar athugaðir, þvag rann-
sakað, svo og fór fram almenn inspek-
tion. Hjartaskoðun hafi farið fram
þannig, að hjarta hafi verið hlustað
og athugað, hvort púlsslög hafi verið
regluleg og jöfn. Kveðst vitnið hafa
notað hlustpípu við þetta og blóð-