Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1962, Qupperneq 192

1962
— 190 —
að aðalatvinnu að annast meðalainnflutning til landsins, og telur hann
sig því nokkuð dómbæran á það, hvort á hann sé borið spritt eða meðala-
benzín. Hann heldur fast við þá staðhæfingu sína, að bæði verkfærin
og hörund hans hafi í umrætt skipti verið hreinsuð með spritti. Stendur
því hér staðhæfing g'egn staðhæfingu, en álcæruvaldið hefur í þessu til-
felli sönnunarbyrðina. Ég bendi á i þessu sambandi, að samkvæmt ályktun
læknaráðs er það ekki fortekið, að hreinsun með meðalabenzíni gæti hugs-
anlega haft áhrif á reducerandi efni í blóði.
Loks legg ég hér fram tvær úrklippur úr dönskum blöðum, sem sýna,
hvernig dómstólar í nágrannalöndum okkar líta á þetta mál.“
Hinn 9. desember 1963 er bókað eftir verjanda á dómþingi sakadóms:
„Áður en mál þetta verður dómtekið, óska ég að koma að eftirfarandi
athugasemdum.
Engar óyggjandi sannanir eru komnar fram fyrir því, hver aðferð var
höfð um blóðtöku kærða til rannsóknar á áfengismagni í blóði. Hann
heldur því fram, að notað hafi verið spritt, og á hann samkv. starfi sínu
að bera á það gott skynbragð. Hins vegar segir læknir sá, sem blóðtök-
una annaðist, þetta útilokað án þess að færa að því frekari rök eða lýsa
á nokkurn hátt, hvern veg hann framkvæmdi verk þetta.
Mér virðist losarabragur sá, er virðist ríkja í þessu efni, sæta nokkurri
furðu, þegar þess er gætt, að menn, sem ganga undir slíka rannsókn, eiga
mjög mikið í húfi. Ég get ekki stillt mig um að leggja fram Ijósprentun af
formi því, sem notað er við slíkar blóðtökur, t. d. í Svíþjóð, og bendi ég
þar sérstaklega á síðustu málsgreinina á bls. 2, þar sem læknirinn verður
sérstaklega að ábyrgjast, að ekki hafi verið notað spritt, æter, karbolsýra,
benzín eða önnur slík efni til sótthreinsunar.
í vottorði yfirlæknis Slysavarðstofu Reykjavíkur segir með nokkuð
stórum orðum, að staðhæfing kærðs sé með öllu tilhæfulaus og ósæmileg
aðdróttun, án þess þó að læknirinn, hr. Haukur Kristjánsson, sem ekki
var viðstaddur blóðtökuna, geti nokkuð um þetta vitað. Hann lýkur hins
vegar þessari merkilegu álitsgerð sinni með þessum orðum: „Til hreins-
unar á stungusvæðinu er notað meðalabenzín. Ég tel því afdráttarlaust,
að ofangreind blóðtaka hafi farið fram samkv. réttum reglum.“ Enda
þótt yfirlæknirinn viti ekkert um það, hvernig „ofangreind blóðtaka" fór
fram, þá hefur hann hér vafalaust lýst hinni venjulegu aðferð við blóð-
tökur í Slysavarðstofu Reykjavíkur, en vitnið . . ., læknir, segist í umrætt
sinn hafa fylgt þeim aðferðum, sem gilda (í Slysavarðstofu Reykjavíkur),
er blóð er tekið úr manni, sem grunaður er um að hafa ekið undir áhrif-
um áfengis. Samkvæmt þessu er það viðurkennt af vitnum ákæruvaldsins,
að í umrætt sinn hafi að minnsta kosti verið notað meðalabenzín til að
sótthreinsa hörund á stungusvæðinu.
í læknaráðsmáli nr. 10/1961 segir svo í ályktun læknaráðs: „Hafi húðin
verið hreinsuð með benzíni (en hér hlýtur að vera átt við meðalabenzín
eða hreinsað benzín) eða alkóhóli, er ekki mark takandi á niðurstöðu
blóðrannsóknarinnar. Er þessi niðurstaða í fullu samræmi við það, sem