Studia Islandica - 01.06.1940, Qupperneq 57

55
Geir biskup Yídalín með einni saman hliðsjón af stíln-
um í Minnisverðum tíðindum eða ritgerðir Tómasar
Sæmundssonar eftir málfari þeirra jafnaldra hans,
Jónasar og Konráðs?
Stíll Hrafnkötlu virðist mér hvergi, jafnvel ekki
þar sem fljótast er yfir sögu farið, bera nein merki
hins frumstæða frásagnarháttar alþýðlegra munn-
mæla, sem berlega kemur fram sums staðar í hinum
eldri austfirzku sögum, Dropl. s. sögu og Vopnfirð-
inga sögu. Meira mótar fyrir áhrifum frá hinum lærða
stíl, þó að ekki sé nema eins og slitur af gömlum viðj-
um. Yfirleitt nýtur hinn fullþroskaði, íslenzki sögu-
stíll 13. aldar sín í bókinni. Nú er hún rituð í héraði,
sem var afskekkt frá höfuðstöðvum sagnaritunarinn-
ar, og af manni, sem varla hefur samið mikið annað,
a. m. k. ekki neitt, sem enn er til. Það mætti því gera
ráð fyrir, að sagan væri að stílfágun heldur á eftir
en undan sínum tíma og rituð mjög seint á öldinni.
Enda kemur það heim við önnur atriði, sem geta gef-
ið bendingar um aldur hennar.
V. MANNLÝSINGAR.
Þess er áður .getið, að í Hrafnkötlu er ekki lýst
nema átta mönnum. Allir eru þeir auðkenndir, en
þó er mjög misjafnlega til lýsinganna vandað, eftir
því hlutverki, sem þeir hafa í sögunni.
Einar Þorbjarnarson kemur oss framar öllu fyrir
sjónir sem leiksoppur örlaganna. Faðir hans segir
honum ekki til, að hann skuli leita sér vistar, fyrr
en komið er vor. Af því leiðir, að hann á ekki kost á
öðru en gerast smalamaður, svo vel menntur sem
hann er. Hann hefur gæðinginn Freyfaxa, sem hon-
um er bannað að snerta, fyrir augunum allt sumar-