Rit Mógilsár - 2014, Síða 46

46 Rit Mógilsár 31/2014
jákvæða ímynd af ræktunarstörfum.
Ljóst er að nauðsynlegt er að hressa upp
á ímynd skógræktar sem atvinnu greinar.
Skógræktin hefur löngum verið álitin
áhugamál miðaldra fólks, áhugamál sem
kviknar gjarnan þegar fólk er komið fyrir vind
fjárhagslega og hefur tíma og fjárráð til að
fara að sinna hugðarefnum sínum. Vissulega
kveikja foreldrar oft áhuga barna sinna á
áhugamálum sínum en kannski er það
ekki markvissasta leiðin til að markaðssetja
skógrækt sem alvöru atvinnugrein. Markviss
kynning á skógrækt sem atvinnugrein þyrfti
að fara fram í skólum landsins, ásamt því
að veita ungu fólki tækifæri til að kynnast
alvöru störfum innan skógræktarinnar.
Jafnframt þarf að kynna fyrir ungu fólki hvaða
atvinnutækifæri geta falist í skógræktinni
og hverjir atvinnumöguleikarnir eru innan
greinarinnar, vilji það mennta sig á þessu
sviði.
Setji maður menntun í skógrækt í fjárhags-
legt samhengi má segja sem svo að arður af
skógi geti staðið undir ákveðnu magni
menntunar. Aukin menntun á sviði
skógræktar hefur í för með sér aukinn
árangur í skógrækt, samanber reynsluna af
námskeiðaröðum Grænni skóga, og þar
með aukinn arð. Það eru því vísbendingar
um að það borgi sig að fjárfesta í menntun
í skógrækt. Skógrækt er einstaklega
framtíðar miðuð atvinnugrein vegna þess
að arðurinn af fjárfestingunni kemur ekki til
greiðslu fyrr en áratugum eftir að skógrækt
hefst. Atvinnutækifærin breytast eftir því
sem skógurinn vex og samhliða því breytast
kröfurnar sem gerðar eru til þeirra sem starfa
við skóginn.
Framtíð skógræktar sem atvinnugreinar
byggist á því að greinin laði til sín fólk með
fjölbreytta menntun og færni til starfa í
skógunum. Jafnframt þarf að tryggja að
reynsla og þekking á skógrækt við íslenskar
aðstæður byggist upp og haldist innan
greinarinnar. Það er best gert með því að
fjárfesta í menntun og reynslu fólks sem
starfar við skógrækt til lengri tíma og bjóða
upp á áhugaverð atvinnutækifæri.
Eins og áður hefur komið fram er freistandi
á samdráttartímum að ráða ódýrt vinnuafl
tímabundið til starfa í skógi. Sú reynsla og
þekking sem tímabundna vinnuaflið öðlast
í vinnu sinni í íslenskum skógum hverfur
á brott með tímabundna vinnuaflinu en
safnast ekki upp í atvinnugreininni. Til
lengri tíma litið er það áreiðanlega
arðbærara fyrir íslenska skógrækt að ráða til
sín starfsfólk sem sér framtíðarmöguleika
í greininni og hefur áhuga á að fjárfesta í
menntun á þessu sviði.