Þjóðmál - 01.06.2016, Síða 59

Unnið að gerð stíflunnar við Kárahnjúkavirkjun.
Mynd: Christoph Hess
verndarflokk, er farið að athuga, hvort
útfærslur virkjana hafi meiri eða minni áhrif
á verðmætin."
Þessi lýsing á starfsháttum Verkefnastjórnar
um Rammaáætlun sýnir meinsemdina í
hnotskurn. Það er þegar í upphafi girt fyrir
möguleikann á að nálgast skynsamlega og
hófsamlega niðurstöðu úrfleiri en einni átt,
af því að í upphafi er ekkert þekkt, nema
náttúran. Gróðurfarog náttúrumyndanir er
hægt að rannsaka og leggja mat á verndar-
gildi útfrá, hversu algeng einkennandi náttúru-
fýrirbrigði staðarins eru, en þegar kemur
að fegurðarskynjuninni, er hins vegar um
smekksatriði að ræða.
Látum það vera, en hin hlið málsins, önnur
nýting en að skoða, er jafnvel enginn gaumur
gefinn, og sé virkjanakostur íhugaður, þá er
ekki fyrir hendi nein vitneskja um hann, sem
hægt sé að reisa heildstætt mat á á þessu
stigi. Þessi aðferðarfræði er óþörf og ótæk,
af því að önnur betri er til, og þar af leiðandi
verða vinnubrögðin allsendis ófullnægjandi,
og mega kallast fúsk.
Þau eru fúsk í samanburði við vinnubrögð,
sem vænta má, þar sem grunnforsendan
er sú að nálgast viðfangsefnið með hlut-
lægum hætti víðar að með það að markmiði
að ná hámarksverðmætum út úr náttúru-
auðlindinni á sjálfbæran og afturkræfan hátt.
í flestum tilvikum fela slík vinnubrögð í sér
málamiðlun, þ.e. farin er einhver millileið,
allir hagsmunaaðilar slá af ýtrustu kröfum, og
bezta þekkta tækni er hagnýtt til að lágmarka
umhverfisrask við tiltekna hagnýtingu.
Afleiðing núverandi skelfilegu vinnubragða
er sú, sem lesa mátti um í téðri frétt:
„Þrjú stór vatnasvið voru flokkuð í
verndarflokk, eins og fram kom í blaðinu
í gær, auk vesturkvísla Þjórsár. Það eru
Skjálfandafljót, Héraðsvötn og Skaftá. Á
þessum svæðum var tilkynnt um alls 10
ÞJÓÐMÁL sumarhefti 2016 57