Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Síða 12

Múlaþing
Þorsteinn Björnsson. Myndin er tekin þegar hann
var á Hvanneyri. Eigandi myndar: Björn
Þorsteinsson.
hinir strákamir við ýmis störf. Aðalverkið
var það, að Bogi sló með sláttuvél síðari
hluta dagsins. Tveir menn voru hér í vinnu
í dag í viðbót við það venjulega. Þessir
menn vom: Guðni bóndi í Kirkjulækjarkoti,
var að mála hér borðstofuna o.f.l. Hinn
maðurinn var Karl á Torfastöðum var hann
lengst af að gera við gamlan vagn. Jörgen
fór upp í Vesturbæ í kvöld með Rauð, til
þess að skila honum.
25. júní, þriðjudagur
Veðrið: Suðaustan kaldi. Skin og skúrir. Frá
því júní byrjaði hafði tíðin verið fremur
köld og gróðri því ekki farið eins vel fram
og áhorfðist fyrst í vor. A einstaka bæ hér í
Hlíðinni var þó búið að slá smábletti og hér
á Sámsstöðum mátti heita að sláttur væri
byrjaður fyrir alvöru. Fram að hádegi
vomm við Jörgen báðir við lokræsin og
hann var þar í allan dag. En eftir hádegið
var ég látinn raka af dálitlum bletti niður í
„Stöð“ og plægði ég síðan blettinn. Mér
þótti ég hafa fengið litla æfingu í
plægingum hér á Sámsstöðum og ekkert á
áður óunnu landi. Bletturinn, sem ég plægði
í dag, mun hafa verið ca. 700 m2. Þegar ég
var búinn að plægja, fór ég í ræsin til
Jörgens og lukum við að loka þriðja ræsinu.
Kristján var að hreinsa arfa frá rófum í dag.
Bogi og Guðni settu upp hesjur og settu hey
á. Hesjur hafði ég aldrei séð fyrr, og ætla ég
því að lýsa þeim. Stauramir vora reknir
niður með tveggja m. millibili. Vírinn, sem
var grannur sléttur vír, var ekki negldur á
staurana, heldur sett bragð um hvem staur.
Neðsta vírbandið var svona rúmlega fet frá
jörðu. Síðan vom ca 9-10 tommur á milli
banda. Best kvað Klemens að láta heyið
grasþurrt á hesjumar því að þá mætti láta
meira á þær, heldur en ef að það væri
rennblautt. Sjálfsagt kvað hann, að taka
hesjumar upp á hverju hausti, með því móti
entust stauramir lengur. Við Jörgen vomm
nú ákveðnir að fara héðan á morgunn.
Vegna þess, hve Klemens var illa við að við
fæmm Fjallabaksveg, hættum við við að
fara þá leið, en ætluðum í þess stað með bíl
eitthvað austur, a.m.k. austur í Vík. Við
vomm nú búnir að vera hér 10 vikur og
álitum að við hefðum haft talsvert gagn af
vem okkar hér, enda var alltaf til þess
ætlast. Ég hafði unnið 53 daga, en Jörgen
eitthvað meira. Kaupið sem við vomm
ráðnir fyrir var 3 kr. á dag og fæði og var
það kallaður styrkur, sem „Búnaðarfélag
Islands“ veitti okkur til verklegs náms.
Seint í kvöld kom hingað maður,
kaupamaður, Lyngdal að nafni, ekki leizt
mér á dreng þann, sýndist það vera
hálfgerður „ediot“.
26. júní, miðvikudagur. Frá Sáms-
stöðum til Víkur
Þegar ég byrja að skrifa inn í dagbókina
ferðasögu okkar Jörgens til Austurlands, er
10