Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Qupperneq 73

Kvenfélagið Vaka á Djúpavogi 80 ára
Ekki veit ég meira um þessa sýningu en
ljóst er að hún hefur verið haldin því að á
aðalfundi 10. des. 1936, eða 7 árum seinna
skýrir formaðurinn, Marsilína Pálsdóttir, frá
því að Þórhallur Daníelsson kaupfélagstjóri
hafí afhent sér 6 krónur og 85 aura sem
hann hafí geymt síðan iðnsýningin var
haldin 1929 og þar sem að kvenfélagið stóð
fyrir sýningunni fínnist honum réttast að
afhenda formanni félagsins upphæðina.
Ekki var félagið búið að starfa lengi
þegar félagskonur börðust í að kaupa
spunavél. Hefur hún eflaust komið að
góðum notum á þeim tíma. Fólk fékk að
nota hana gegn ákveðnu gjaldi á kílóið af
bandi.
Spunavélin var konunum í raun alltaf
erfið. Fyrir það fyrsta þurfti mikið pláss
fyrir hana og það lá ekki á lausu. Það var
dýrt fyrir félagið að borga húsaleigu því
ekki var ágóðinn mikill af leigunni. Núna er
spunavélin komin á byggðasafnið í
Löngubúð hér á Djúpavogi.
Fljótlega var svo líka keyptur vefstól.
Það tók langan tíma að koma á
vefnaðarnáskeiði sem meiningin var að
halda fljótlega eftir að stóllinn kom, því það
voru svo miklir erfíðleikar að fá tvist í
uppistöðu. Vefstóllinn var keyptur 1937 en
1939 skellur sinni heimsstyrjöldin á og þá
fékkst ekki neitt af neinu. Seinna keypti
félagið prjónavél sem konumar gátu fengið
leigða fyrir ákveðna upphæð.
Menningarstarfsemi hefur alltaf verið í
hávegum höfð hjá félagskonum. Lengi vel
voru tvær konur kosnar í verkefnisnefnd
fyrir næsta fund.
Þeirra verkefni var, að fínna efni til
upplestrar og á hverjum fundi var lesið ljóð,
saga eða kafli úr sögu eftir virtan höfund.
Þetta var í raun og vem tekið upp aftur
eftir að félagið var endurreist eins og við
köllum það gjarnan, því að á árunum 1972
-1977 var mjög lítil starfsemi. Úr þessu
Úr kvenfélagsferðalagi 1965, Karólína Auðuns-
dóttir og Antonía Steingrímsdóttir. Eigandi
myndar: Erla Ingimundardóttir.
rættist á aðalfundi 9. desember 1977 en þá
gengu margar konur í félagið.
Framan af öfluðu félagskonur aðallega
fjár með kaffísölu og skemmtanahaldi.
Oftast varð af þessu einhver hagnaður því
það fólk sem hjálpaði konunum tók
sjaldnast fyrir sína vinnu.
A fyrstu ámm félagsins voru sett upp
leikrit á hverjum vetri. Virðist sem það hafí
ekki verið erfítt að fá fólk til að taka þátt i
þeirri starfsemi. Kemur það oft fram að
þessi eða hinn hafi ekkert viljað taka fyrir
að taka þátt í einhverju af þeim leikritum
sem sýnd vom. Leikritin sem sett voru upp
vom til dæmis: Grái frakkinn, Ærsladrósin,
Valbœjargœsin, Sakleysi á fiótta en einnig
mörg fleiri.
Fyrsta leikritið sem kvenfélagskonumar
settu upp var Grái frakkinn. Það var leikið
laugardaginn 22. febrúar 1930. A þessa
skemmtun var aðgangseyrinn 1 króna fyrir
fullorðna og 50 aurar fyrir böm og kaffí-
bollinn var seldur á 1 krónu.
71