Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Qupperneq 145

„Um stundarsakir settir af Guði í þennan heim...“
Hann er mikill fyrir sér, fjörmaður, bú-
höldur góður, sæmilegur í prestsverkum, sið-
ferðisgóður og vel látinn af sóknarfólki sínu -
og Geir bætir við: Hann er mesti atgerfis- og
listamaður í mörgum greinum, var hann í
skóla vel fær glímumaður kallaður, glaðsinna
og ljúfur við hvem og kann vel að haga sér í
orðum og háttsemi eftir nútíðarsmekk; gest-
risinn, hógvær og skemmtinn og einn hinna
bestu skrifara á Norðurlandi.
Séra Hjálmar fékk lausn frá prestskap 27.
Martí 1883 ífá fardögum þess árs.
Að þessum fróðleik fengnum er ráð að líta
á ræðu þá sem séra Hjálmar hélt yfír Sigfúsi
bónda Þorkelssyni látnum í guðshúsinu á
Kirkjubæ 10. apríl 1872, að svo miklu leyti
sem hún hefur varðveist frarn á okkar daga:
Sigfús bóndi Þorkélsson
á Straumi
dáinn 2nn Apríl 1872
jarðsettur 10. April 1872
á 39da aldursári
O þakkir sjeu þér, Drottinn! - eilífar þakkir
sjeu þér, Drottinn lífsins og dauðans! firir alla
þína náðar ráðstöfun á oss, veikum og
vanmegna bömum þínum sem einatt erum
sjúkleikanum og heilsuskortinum undirorpin
meðan vjer dveljum hjer i tímanum - að þú af
elsku þinni kallar oss hjeðan til þinnar eilífu
hvíldar, einatt frá stundlegri mæðu og mótlæti
þessa lífsins, þegar hendtugastur er burtfarar-
tíminn fyrir hvöm einn - þegar þú eptir
alviskuráði þínu hefur reynt oss á stundum
með þungum þrautum og krossbirði, til þess
að leiða oss til þín og þinnar dýrðar í
himninum - ó, eilífar þakkir sjeu þér að þú
hefur nú meðtekið hina ódauðlegu sálina
þessa vors elskaða og saknaða meðbróðurs í
þínar miskunnarhendur! Þú hefur losað hann
við vanheilindi líkamans og ljett af honutn
allri jarðneskri byrði - já þú hefúr ávarpað
hann svona blíðlega: „Kom þú til mín sem ert
þunga þjáður, eg skal endurnæra þig! O,
hvörsu gleðilegt hefur þér ekki hlotið að vera
þetta ávarp, sæli bróðir! eins og öllum þeim
sem á vegferð sinni hafa leitast við að vanda
lífemi sitt svo það væri sem látaminnst, bæði
fyrir guði og mönnum, hvörsu gleðilegt öllum
guðs vinum sem í ráðvendni og guðsótta hafa
þreitt sitt skeið og ná þannig að mæta frammi
fyrir hásæti þínu, Drottinn, og öðlast þann
fógnuð að innganga í þina dýrð að eilifu.
Amen.
Einatt megum vjer þreifa á því að vjer
mennimir emm ekki nema um stundarsakir
settir af Guði í þennan heim og svo má um oss
alla að orði kveða: að vjer fljúgum á burtu
þegar minnst vonum varir - vjer höfum hjer
ekki nema stundardvöl - og þannig ert þú þá
líka horfinn elskaði vinur vor og fjelagslimur
Sigfús sæli Þorkélsson - úr sambúð vorri og
umgeingni, ungur að aldri en auðugur að
dyggðum og mannkostum - saknaður og
syrgður af elskaðri konu og ungum bömum,
vinum þínum og vandamönnum - já vissulega
sárlega tregaður af ijærverandi ástkjæmm og
öldruðum fóður og móður sem ekki er að
undra því það er æfinlega og öllum eftirsjá að
missa úr sambúðinni góða fjömga menn á
besta skeiði - auðsveipna, geðprúða og
dyggðuga eins og jeg ætla að þessi sæli bróðir
vor hafi verið. O hversu tilfmnanlegt hlýtur
ekki fráfall hans að hafa verið fyrir heimilis-
lífíð, fyrir nánustu aðstandendur eptirþreiandi
sorgbitna ekkju og foðurlausu bömin! Þegar
þau em svipt sinni tryggustu hjálp og hin
viðkvæmustu ástar og elskuböndin eru
sundurslitin - er hann sem hjörtu þeirra
elskuðu, hverfur á burt í dauðans myrkur,
hann sem þau væntu að miklu lengur mundi
veita þeim gleði, ánægju og aðstoð á
lífsleiðinni, honum er kippt úr sambúðinni,
hann er kallaður burt þó oss mönnunum
143