Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Qupperneq 168

Múlaþing
Þorsteinn Jónsson frá Hriflu. Eigandi
myndar: Ljósmyndasafn Austurlands.
með ijórum konum öðrum en konu sinni á
árunum 1866 til 1879. Næstu árin er Guðrún
vinnukona í Suðursveit og Nesjum, en 1877
söðlar hún um og ræður sig að Hrafnsgerði í
Fellum. A þessum árum lá straumur fólks úr
Skaftafellssýslum til Austurlands og þaðan til
Ameríku. I slíka ferð lagði Guðrún ekki,
annað ferðalag beið hennar. Við athugun á
kirkjubókum Assóknar kemur í ljós að
Guðrún kemur vinnukona að Hrafnsgerði í
Fellum frá Stapa í Nesjum. Hún er orðin
vinnukona í Fjallsseli við húsvitjun 1879. Þar
hverfur hún og finnst ekki getið meir. Arið
eftir er Þorsteinn Jónsson skráður meðal
innkominna, vinnumaður í Fjallsseli og kemur
frá Hnefilsdal.
Af þessu og sögnum, sem lifað hafa má
álykta að með Guðrúnu og Þorsteini Jónssyni
hafí tekist náin kynni 1878 eða 79 og að það
hafi verið afráðið að hann kæmi vinnumður 1
Fjallssel, líklega um áramót 1880. En annað
var skráð í stjömumar. A jóladag árið 1879
leggur Guðrún upp frá Fjallsseli og ætlar að
dvelja með unnusta sínum norður á Jökuldal
yfir jólin. Það eru blikur á lofti, en Guðrún er
tápmikil og lætur ekkert slíkt aftra sér. Hún er
búin eins og til siðs var, í þykkum
vaðmálspilsum skósíðum, með skuplu á höfði,
á skinnskóm, í ullamærfotum og ullarsokkum.
Þetta er ekki hentugur búningur í ofankomu
og stormi. Hún hefur ekki þunga bagga, en þó
er hún með brennivín á lítilli kútholu (4.1tr).
Til stuðnings hefur hún góðan broddstaf. Hún
hefur hænt að sér tík á bænum sem ekki má af
henni sjá og fylgir henni alla tíð og einnig í
þessa för.
Á heiðinni austanverðri mætir Guðrún
tveimur mönnum, sem em á ferð norðan af
Jökuldal. Þeir vita hvernig færð er á
norðanverðri heiðinni, þar er lausamjöll og
farið að þyngja verulega í lofti. Það em famar
að koma miklar rokur og þeir sjá í hvað
stefnir, það er að ganga í stórhríð. Þeir leggja
að Guðrúnu að snúa til baka en hún lætur allt
slíkt sem vind um eyru þjóta. Hún hefur löngu
bundið það fastmælum við unnusta sinn að
dvelja með honum yfir hátíðamar. Og með
tilliti til þess að Þorsteinn er skráður fyrstur
yfir innkomna í Ássókn árið 1880, þá má láta
sér detta í hug að hann hafi verið ráðinn í því
að fara vinnumður í Fjallssel strax á nýju ári.
Það voru að vísu ekki venjuleg vistaskipti og
þetta eru þess vegna bollaleggingar út í bláinn.
Hörmuleg afdrif Guðrúnar hafa orðið
tilefni til þess að sérstaklega á seinni ámm
hefur nokkuð verið skrifað um hana, ég leita í
þá smiðju með það sem ég segi hér.
Líkamsleifar hennar fundust ekki fyrr en
1916 þegar Þorleifur bóndi Stefánsson í
Teigaseli gekk fram á bein hennar en hann
fann þau ekki aftur og enn liðu 56 ár, en þá var
það að tveir bændur á Jökuldal, Eiríkur
Sigfússon og Kjartan Sigðurðsson gengu fram
á beinin. Þeir settu á sig kennileiti og skömmu
seinna voru beinin og munir sem þama vom,
166