Strandapósturinn - 02.01.2008, Blaðsíða 104

104
saman ágrip af sögu félagsins sem ætluð var til flutnings á afmæli-
shátíð í Heydalsárskólanum 13. desember árið 1945.
En þrátt fyrir þessa viðleitni mína til að varpa ljóma á störf
Lestrarfélagsins og þeirra manna sem að því stóðu fannst mér
enn vanta eitthvað til að þakkarskuld mín væri fullgoldin. Ákvað
ég þá að bæta úr því með góðri bókargjöf eins og áður er fram
komið. Í þeim tilgangi fór ég í kaupstað og svipaðist um eftir hent-
ugri gjöf í Bókabúð Hólmavíkur. En það var hvort tveggja, að fjár-
ráð mín voru takmörkuð og ekki var um auðugan garð að gresja
hvað bókaval snerti. Eftir nokkra skoðun beindist athygli mín að
einni meðalstórri bók. Það var Jólavaka, safnrit eftir marga höf-
unda sem skrifað höfðu og ort um jólin. Sá sem valið hafði efnið
í bókina var enginn annar en Jóhannes skáld úr Kötlum. Þetta
hlaut að vera kjörgripur. Jóhannes var smekkvís maður sem trú-
andi var til að velja allt það fegursta sem skáldin okkar höfðu sam-
ið um jólin í áranna rás. - Og nú var skammt að bíða hátíðar ljós-
anna, þannig að ég keypti bókina án þess að athuga hana frekar
og heim kominn að Heydalsá áritaði ég hana og gat þess af hvaða
tilefni hún var gefin. Ég vildi koma gjöfinni á framfæri við stjórn
Lestrarfélagsins fyrir afmælisdaginn 13. desember og gafst mér
því ekki tími til að lesa hana alla yfir að því sinni.
Afmælishátíðin fór fram eins og til stóð í Heydalsárskólanum
fyrir fullu húsi með mörgum skemmtiatriðum sem heppnuðust
ágætlega, má næstum segja að hún kæmi eins og bjartur sól-
argeisli í skammdegi vetrarins. Ýmsir þökkuðu mér fyrir sögu-
flutninginn sem þótti merkilegur og einkum kom mönnum á
óvart hve starfsemi Lestrarfélagsins var margþætt og yfirgripsmik-
il. Fólkið skemmti sér vel og ég gekk sæll og glaður til hvíldar að
samkomunni lokinni.
Að nokkrum dögum liðnum fékk ég Jólavöku lánaða hjá Lestr-
arfélagi Tungusveitar og hugðist njóta hennar um hátíðarnar. En
þegar ég hafði blaðað lítið eitt í bókinni brá mér eins og ég hefði
verið sleginn í andlitið með blautri tusku og á samri stundu fannst
mér þessi bókargjöf mín vera einskis virði og ónýt. Hvað var það
sem olli þessum harkalegu sinnaskiptum? Það var hrikalegur
óþverri í kvæði eftir Stein Steinarr. Hann hafði byrjað á jólasálmi
og byggt upp þokkalega jólastemmingu, en í lokin saurgaði skáld-
ið kveðskapinn með þessum svívirðilegu niðurlagsorðum: