Saga - 2016, Síða 190

greinileg merki að vera byggð á dæmigerðri minnismenningu lútersks
hugsunarháttar á 17. öld. Á síðustu árum hefur þessi þáttur bókmennta
orðið afar áberandi í bókmennta- og menningarfræðum og einmitt bók-
menntafræðingar sjá æ betur hve bæði gamlar og nýjar bókmenntir leggja
margt til hins svonefnda menningarminnis (e. cultural memory, fengið úr
þýsku: kulturelles Gedächtnis). Minnisfræði (e. memory studies) hafa einnig
reynst sérlega gagnleg við rannsóknir á íslenskum fornbókmenntum og
nútímabókmenntum og það væri því freistandi að setja minningarhefð
erfiljóða, harmljóða og huggunarkvæða í aðeins nánara samhengi við minn-
isrannsóknir en Þórunn hefur gert. eftir því sem ég best veit var það t.d.
Bjarni Jónsson frá Vogi sem fyrstur beitti hugtakinu „menningarminning“ í
greininni „Mál og menning“ í Skírni 89 (1915), bls. 95. Miklir möguleikar
felast í því að skoða fyrri verk um þessa hluti og tengja nýjum rannsóknum,
t.d. þeirra Jan Assmann og Aleida Assmann sem innleiddu umræðuna um
menningarminni.
Þegar á heildina er litið hefur Þórunni Sigurðardóttur tekist ágætlega að
kynna, á nákvæman og hvetjandi máta, mikilvæga bókmenntagrein frá ár -
nýöld. Heiður og huggun er í sama gæðaflokki og aðrar útgáfur Stofnunar
Árna Magnússonar í íslenskum fræðum enda hefur bókin fengið verð -
skuldaðar viðurkenningar, Menningarverðlaun DV og Fjöruverð launin.
Jürg Glauser
ritdómar188
Saga vor 2016.qxp_Saga haust 2004 - NOTA 17.5.2019 10:09 Page 188